Τα παρακάτω πρόσωπα θα μπορούσε να είναι Ελληνες. Θα μπορούσε να περιλαμβάνονται σε ένα ρεπορτάζ με τον χθεσινό πρωτοσέλιδο τίτλο των «ΝΕΩΝ» («Διαδηλώνω επειδή…») ή με τον ακριβώς αντίθετο («Δεν διαδηλώνω επειδή…»). Εχουν την ίδια οργή, την ίδια αγωνία, την ίδια θλίψη με εμάς. Κατηγορούνται και αυτοί ότι ζούσαν για χρόνια πάνω από τις δυνάμεις τους. Ακούνε και αυτοί ότι τα μέτρα λιτότητας δεν επαρκούν, χρειάζονται κι άλλα, σκληρότερα. Υπάρχει όμως μια μικρή διαφορά, μια πονηρή φράση, κάποιος από όλους την είπε και η Μοντ την έκανε τίτλο στο δικό της χθεσινό ρεπορτάζ: «Δεν θέλουμε να μας συγκρίνετε με τους απατεώνες τους Ελληνες»…

Καταρίνα Τόζο. Ομορφη, ξανθιά, 21 ετών. Ηθελε να ακολουθήσει διπλωματική καριέρα. Αντί γι’ αυτό, κατέληξε πωλήτρια σε ένα από τα καταστήματα της αλυσίδας Κόρτε Ινγκλές, στη Λισαβώνα. Το μηνιαίο εισόδημά της είναι 550 ευρώ, λίγο πάνω από τον ελάχιστο μισθό της Πορτογαλίας (485 ευρώ). Μερικούς μήνες, αν δουλέψει Κυριακές, αργίες ή μέχρι τις 11.30 το βράδυ, φτάνει τα 700 ευρώ. «Είμαι όμως υποχρεωμένη να μένω με τους γονείς μου», λέει στην απεσταλμένη της γαλλικής εφημερίδας. Ο 48χρονος πατέρας της έχασε τη δουλειά του πριν από δύο χρόνια, λίγο πριν αρχίσει να εφαρμόζεται το πρόγραμμα λιτότητας που αποφάσισε η κυβέρνηση κάτω από την πίεση της τρόικας. Παρ’ όλα αυτά, η Καταρίνα δεν σκέπτεται να κατεβεί στους δρόμους. «Πρέπει να διαλέξω ανάμεσα στη δουλειά μου και τις διεκδικήσεις μου», τονίζει.

Μανουέλ Καρβάλιο ντα Σίλβα. Γενικός γραμματέας ενός από τα δύο μεγαλύτερα συνδικάτα, του CGTP-In. Πεποίθησή του είναι ότι ο κόσμος πρέπει να κινητοποιηθεί και ότι υπάρχει εναλλακτική λύση, παρότι η κεντροδεξιά κυβέρνηση ακολουθεί λίγο – πολύ την ίδια πολιτική με εκείνη των Σοσιαλιστών που της παρέδωσαν την εξουσία. «Η χώρα είναι έτοιμη να πέσει στον γκρεμό», σημειώνει. «Η κυβέρνηση θέλει να μας ρίξει από τα 50 μέτρα και εμείς θέλουμε να περιορίσουμε την πτώση στα 20 μέτρα. Το ΑΕΠ δεν θα μειωθεί το 2012 κατά 2,8%, όπως προβλέπει η κυβέρνηση, αλλά κατά 4%. Και αν δεν διαμαρτυρηθεί κανείς, η χώρα θα γυρίσει είκοσι χρόνια πίσω».

Μανουέλ Βιγιαβέρντε. Εργάζεται σε ένα γραφείο αστικού σχεδιασμού. Ο μισθός του ανέρχεται στα 1.250 ευρώ. Η μηνιαία δόση του στεγαστικού του είναι 600 ευρώ. Υπολογίζει πως κάθε ημέρα απεργίας κοστίζει 50 ευρώ. Δύο ημέρες, 100 ευρώ. Σκέπτεται παρά ταύτα να λάβει μέρος στη γενική απεργία της 24ης Νοεμβρίου. Καταλαβαίνει όμως και τους συναδέλφους του που διστάζουν.

Εδουάρδο Πας Φερέιρα. Καθηγητής Οικονομίας στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Λισαβώνας. Αυτός είναι που αρνείται την επίμαχη σύγκριση. Στην Πορτογαλία, λέει, «υπάρχει η αίσθηση ότι πρέπει να πληρώσει για τις αμαρτίες της». Στην Ελλάδα, πράγματι, αυτή η αίσθηση δεν υπάρχει.

Τελευταία Νέα