Αν δεν πρέπει να ξαναζήσει κάτι η χώρα, είναι το κοινοβουλευτικό θρίλερ των τελευταίων ημερών. Το πολιτικό σύστημα δεν θα μπορέσει να απορροφήσει εκ νέου την αγωνία που προκάλεσε το ενδεχόμενο να καταψηφιστεί το πολυνομοσχέδιο. Φάνηκε πολύ καθαρά στη συζήτηση που έγινε στη Βουλή, με φόντο τις μαζικές διαδηλώσεις.

Οπως φάνηκε και από την απόγνωση που επισήμως εξέφραζε η κυβέρνηση στην ιδέα της καταψήφισης.

Παρά την ένταση των ημερών, ο Πρωθυπουργός πήρε τελικά την εξουσιοδότηση που του χρειάζεται για τη μάχη της Κυριακής και της Τετάρτης.

(Σχετικά ρεπορτάζ στις σελίδες 12-13)

Εστω και αν η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ έχασε ένα, ακόμη, μέλος της.

Τι σημαίνει αυτό για το μέλλον, δεν είναι θέμα που ενδιαφέρει αυτή τη στιγμή.

Η εστίαση γίνεται στην απόφαση που θα λάβουν τα ανώτατα ευρωπαϊκά όργανα για το ελληνικό χρέος.

Και επ’ αυτού δεν πρέπει να υπάρχουν ψευδαισθήσεις.

Ενα ενδεχόμενο είναι ότι θα προκύψει κάτι που δεν θα λύνει το ελληνικό πρόβλημα, ή έστω θα παρατείνει την αβεβαιότητα.

Αυτή την περίπτωση είναι καλύτερα να μην τη σκεφτόμαστε καν.

Το άλλο ενδεχόμενο είναι να προκύψει ένα σχέδιο ασφαλούς σωτηρίας της χώρας, με ή χωρίς νέες δεσμεύσεις.

Ασφαλώς αυτό θα είναι μια θετική εξέλιξη.

Σε αυτή την περίπτωση η χώρα θα πάρει βαθιά ανάσα.

Αλλά η κυβέρνηση πρέπει να επιστρέψει από τις Βρυξέλλες σοφότερη από κάθε άλλη φορά.

Αυτό που δεν πρέπει να συμβεί είναι να επαναληφθούν οι συνήθεις πανηγυρισμοί που απολήγουν κάθε φορά σε απογοήτευση.

Και αυτό που πρέπει να συμβεί οπωσδήποτε είναι να εξετάσει ο Πρωθυπουργός το αίτημα που διατύπωσαν πολλοί βουλευτές του ΠΑΣΟΚ αυτές τις ημέρες:

Να αναλάβει πολιτικές πρωτοβουλίες.

Ο χαρακτήρας και το περιεχόμενο αυτών των πρωτοβουλιών, όπως και το πεδίο υλοποίησής τους, είναι κάτι που δικαιωματικά θα κρίνει ο ίδιος, αφού έχει, από το Σύνταγμα, το σχετικό προνόμιο.

Σε κάθε περίπτωση όμως πρέπει γυρίσει ο τροχός και η χώρα να αρχίσει να βγαίνει από το σημερινό τέλμα.