Είναι, άραγε, πλέον, ένα παράξενο, εξωτικό φρούτο το ελληνικό σινεμά για τους απ’ έξω; Ο Γιώργος Λάνθιμος, που πήρε ξένα βραβεία, θα ξέρει. «Είναι όπως όλα τα εθνικά σινεμά νομίζω, απλά τώρα υπάρχει αυτή η τάση τού να μας ανακαλύψουν» λέει. «Και σίγουρα τους αρέσει ο συσχετισμός της κρίσης με το ελληνικό σινεμά που υπάρχει τώρα. Μόνο που η κατάσταση στο ελληνικό σινεμά ήταν πάντα έτσι, και κάποιες ελληνικές ταινίες είχαν ήδη ξεκινήσει να βγαίνουν προς τα έξω τα τελευταία πέντε χρόνια, απλά είναι βολικό το πακετάρισμα τώρα με την οικονομική μας κατάσταση. Τέλος πάντων, κακό δεν μας κάνει. Το θέμα είναι πώς το χρησιμοποιούμε εμείς. Επειδή λοιπόν εδώ υπάρχει μια τρομερή έλλειψη υποδομής, ο καθένας κάνει μόνος του ό,τι μπορεί. Δεν βλέπω όμως κανέναν να επενδύει».

Τελικά, άφησε τίποτα πίσω της η ιστορία με τους «Ομιχλιστές»;

Ταρακούνησε μέχρι ενός σημείου και δεν είναι και λίγο ότι κατόρθωσε να επιφέρει το ψήφισμα ενός νέου νομοσχεδίου.

Μα αυτό ήταν το πρόβλημα, ή ότι το προηγούμενο νομοσχέδιο δεν εφαρμοζόταν; Σε κάποιους σήμερα η όλη ιστορία ακούγεται περισσότερο ύποπτη από ποτέ.

Αν θα εφαρμοστεί το νομοσχέδιο είναι ένα άλλο θέμα, αλλά ακόμη και το ότι δεν ψηφιζόταν ένα νέο νομοσχέδιο τόσα χρόνια και ξαφνικά μέσα σε έναν χρόνο όλα άλλαξαν είναι κάτι. Η δημιουργία της Ακαδημίας Κινηματογράφου επίσης είναι κάτι. Τώρα τι θα απομείνει στο μέλλον μένει να το δούμε.

Θα φύγεις; Θα κάνεις σινεμά εκτός Ελλάδος;

Οπωσδήποτε! Εχω την ευκαιρία να το κάνω, γιατί να μην την αρπάξω; Ενα κομμάτι μου όμως στεναχωριέται. Θα ήθελα πολύ να μπορούσα να κάνω εδώ τις ταινίες που θέλω να κάνω.