«Ο κλάδος μας ασχολείται με τη διαμονή και σίτιση των σπουδαστών και των μαθητών πανελλαδικά. Με τη νέα τάξη πραγμάτων, μας παίρνουν το αντικείμενο και το δίνουν στα πανεπιστήμια, με αποτέλεσμα ο οργανισμός να μένει ξεκρέμαστος, το προσωπικό να θεωρηθεί πλεονάζον και να ακολουθήσουν μαζικές απολύσεις. Η μείωση του μισθού μου έχει φτάσει στο 25%. Με 1.200 ευρώ, όμως, δεν μπορείς να συντηρήσεις μια τετραμελή οικογένεια. Είμαι πατέρας δύο παιδιών, 22 και 21 ετών, που είναι και τα δύο στην ανεργία. Δυστυχώς, δεν αγωνιζόμαστε πλέον για ένα καλύτερο μέλλον αλλά για την επιβίωσή μας. Η κατάσταση είναι ήδη δραματική και το χειρότερο είναι πως όλα δείχνουν ότι θα επιδεινωθεί. Οι μειώσεις δεν έχουν τέλος και οι Ελληνες χάνουν την αξιοπρέπειά τους».