Στο Πέραμα, η αίθουσα αναμονής στο ιατρείο των Γιατρών του Κόσμου, είναι ντυμένη με αφίσες από παρεμβάσεις της εθελοντικής οργάνωσης στην Αφρική και στην Ασία.

Ο Παναγιώτης Γεωργίου καθόταν την περασμένη Τρίτη απέναντί τους. Βαστούσε μια μαγκούρα και ανάσαινε βαριά. Δούλευε 25 χρόνια αμμοβολιστής στα ναυπηγεία. Τώρα είναι στη σύνταξη. Ο γιος του δεν έχει κάνει μεροκάματα από την άνοιξη και η μεγάλη του κόρη είναι άνεργη. «Εδώ και έναν χρόνο έρχομαι στο ιατρείο. Για καρδιολόγο, πνευμονολόγο, παθολόγο. Αν δεν υπήρχε αυτό το μέρος το μισό Πέραμα θα πέθαινε», είπε. Σαν κι αυτόν, οι περισσότεροι επισκέπτες του ιατρείου βρίσκονται κάτω από τα όρια της φτώχειας.

Συχνά ζητούν από τους εξεταστές τους να βιαστούν για να προλάβουν να γυρίσουν σπίτι τους με το ίδιο εισιτήριο. «Οταν αγωνιούν καθημερινά για τη διατροφή τους παραβλέπουν τα ζητήματα υγείας», παρατηρεί ο κ. Παπαδάκης. Θυμάται την περίπτωση ενός ασθενούς με πίεση 18 που δεν είχε επισκεφθεί ποτέ καρδιολόγο, ζούσε από τη σύνταξη της μητέρας του και δανειζόταν υπερτασικά από τον θείο του. Και μια γυναίκα στον όγδοο μήνα εγκυμοσύνης που λίγο πριν από τη γέννα δεν είχε επισκεφθεί γυναικολόγο για τις βασικές εξετάσεις.

Τελευταία Νέα