Το ’80 είναι τόσο μακρινό. Τότε, η πρόκριση στα τελικά του Euro της Ιταλίας ισοδυναμούσε με θρίαμβο ολκής. Κάναμε χρόνια και χρόνια να (ξανα)βρούμε τον δρόμο των επιτυχιών.

Τώρα, τα πράγματα διαφέρουν. Η Εθνική δεν αφήνει διοργάνωση για διοργάνωση που να μην είναι παρούσα. Από το 2004 και δώθε, συνέχεια συγκαταλέγεται στους ισχυρούς των ευρωπαϊκών ραντεβού. Με χαρακτήρα, αυτοπεποίθηση και σοβαρότητα, ακόμη και όταν τα παιχνίδια δεν κυλούν όπως τα περιμένουμε.

Η συνέχεια αυτής της ομάδας είναι το μεγαλύτερο κέρδος από την πορεία. Παίκτες αλλάζουν, προπονητής νέος βρίσκεται στον πάγκο, αλλά η εξέλιξη είναι ομαλή και δίχως τριγμούς. Η νίκη στη Γεωργία ήλθε με τύχη και λόγω της βιασύνης του Κετσπάγια να κάνει νωρίς τις αλλαγές του, αλλά η τύχη χαμογελά στους δυνατούς. Σε αυτό το κλαμπ βρίσκεται σε μόνιμη βάση η Εθνική. Και το μόνο που απομένει είναι να μην πάει αυτή η ευκαιρία χαμένη, αλλά να αξιοποιηθεί. Κάτι που δεν συνέβη με την κατάκτηση της κορυφής το 2004.