Σαν σήµερα, πριν από 25 χρόνια, ο κόσµος συγκλονιζόταν από το πυρηνικό δυστύχηµα στην Ουκρανία. Η πρόσφατη καταστροφή στην Ιαπωνία κάνει τη σηµασία της επετείου ιδιαίτερα επίκαιρη.

Πριν από δύο µήνες, οι τελετές µνήµης για την 25η επέτειο της καταστροφής του Τσερνόµπιλ ήταν «καταδικασµένες» να περιοριστούν σε λίγες επίσηµες σε πρώην σοβιετικές δηµοκρατίες και σε µερικές διαδηλώσεις αντιπυρηνικών ακτιβιστών. Οµως µετά τις 11 Μαρτίου, ηµεροµηνία του σεισµού στην Ιαπωνία που προκάλεσε το τσουνάµι και στη συνέχεια την πυρηνική καταστροφή στη Φουκουσίµα, τα δεδοµένα έχουν αλλάξει. Και η κινητοποίηση εναντίον της πυρηνικής ενέργειας φαίνεται ότι εντείνεται και πάλι. ∆ιότι πρόκειται για µια καταστροφή στην πιο εξελιγµένη δυτική χώρα στον τοµέα της πυρηνικής ενέργειας, που απέδειξε ότι είµαστε πολύ πιο ευάλωτοι απ’ όσο πιστεύαµε. «∆εν είναι πια δυνατό να κατασκευάζουµε νέους πυρηνικούς σταθµούς», δήλωσε ο ελβετός υπουργός Οικονοµίας Γιόχαν Σνάιντερ. Η ελβετική κυβέρνηση ήταν µία από τις πρώτες που ανακοίνωσε την αναστολή των σχεδίων της για την ανανέωση των πυρηνικών σταθµών µετά τον σεισµό στην Ιαπωνία. Χθες 9.000 διαδηλωτές κατέλαβαν γέφυρες στον Ρήνο ανάµεσα στη Γερµανία και τη Γαλλία, θέλοντας να δείξουν πως «η ραδιενέργεια δεν γνωρίζει σύνορα». Την Κυριακή, µερικές χιλιάδες είχαν διαδηλώσει στο Τόκιο κρατώντας πανό µε την επιγραφή «Αντίο στην πυρηνική ενέργεια».

Στην Ιαπωνία εξακολουθεί να αγνοείται η τύχη σχεδόν 12.000 ανθρώπων. Χθες, στρατιώτες βάδιζαν σκυθρωποί στη σειρά κρατώντας µπαστούνια µε τα οποία ερευνούσαν µεθοδικά ένα έλος που είχαν προηγουµένως αποξηράνει µε στρατιωτικές αντλίες. Αν κάποιο µπαστούνι ακουµπούσε σε πτώµα, θα το καταλάβαιναν. «Η αίσθηση που δηµιουργούν τα πτώµατα είναι πολύ ιδιαίτερη», λέει ο Μιτσιχίρο Οζε, εκπρόσωπος του 22ου Συντάγµατος Πεζικού στην πόλη Σιτσιγκαχαµαµάτσι. Περπατούν µέσα στη µαλακιά λάσπη ώς το τέλος του έλους. «Είναι σηµαντικό να µη µας ξεφύγει τίποτα», λέει ο Οζε. «Οσο υπάρχει φως, θα συνεχίσουµε να πηγαίνουµε πάνω-κάτω».