(ο αρθρογράφος για τους Ευρωπαίους, που είναι υποχρεωµένοι να στηρίζουν την ελληνική οικονοµία, πέραν και ανεξαρτήτως του Μνηµονίου)

Σε αυτό το παιχνίδι δεν υπάρχουν όρια, ούτε χρονικά ούτε ποσοτικά. Αν υποθέσουµε ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν καταφέρει να µειώσει µέσα στην τριετία το έλλειµµα και το χρέος στα επίπεδα που προβλέπει το Μνηµόνιο, θα της δοθεί περισσότερος χρόνος και άλλες διευκολύνσεις για να το κάνει.

Επειδή το γνωρίζουν πολύ καλά οι ίδιοι αυτό, αντιδρούν και στις σκέψεις της ελληνικής κυβέρνησης να στηριχθεί σε άλλες πηγές χρηµατοδότησης, όπως π.χ. στους Κινέζους οι οποίοι είναι διατεθειµένοι, να αγοράσουν τα λιµάνια, τα τρένα και δηµόσια γη και να πληρώσουν σχεδόν το σύνολο του ελληνικού χρέους. Μια τέτοια κίνηση θα µας έβγαζε άµεσα από το οικονοµικό µας πρόβληµα, αλλά ταυτόχρονα θα µας έβγαζε και από την ευρωπαϊκή «παρέα».

(«Το Βήµα»)