Αναζήτηση
Ο λόγος στους αναγνώστες. Ο Α. Εµπειρίκος, Κιµώλου 9, Αθήνα, γράφει:
«Είµαι 93 ετών σε άριστη διανοητική κατάσταση και µε µεγάλη πείρα της ζωής. Από 16 ετών συντηρώ οικογένεια, έχω πολύχρονη υπηρεσία στην Τράπεζα της Ελλάδος, µακρόχρονη υπηρεσία στον στρατό ως έφεδρος αξιωµατικός, συµµετοχή στον Ελληνοϊταλικό Πόλεµο, στον Εµφύλιο, στην Εθνική Αντίσταση. Με τον πόλεµο γύρισα πολλά χωριά και γνωρίζω τον πόνο του αγρότη και του φτωχού.
Η κυβέρνηση κατόπιν πιέσεων των ιθυνόντων των Βρυξελλών έλαβε τα γνωστά µέτρα για τους µισθωτούς και τους συνταξιούχους του Δηµοσίου και του ευρύτερου δηµόσιου τοµέα. Τα µέτρα είναι άδικα και είναι αµφίβολο αν θα αποδώσουν, γιατί θα µειωθεί σοβαρά το εισόδηµα ευρείας µάζας του λαού, µε αποτέλεσµα να µειωθούν σηµαντικά ο εσωτερικός τουρισµός και ο τζίρος των καταστηµάτων. Επίσης, θα µειωθεί το φορολογητέο εισόδηµα.
Προτείνω η κυβέρνηση να γυρίσει την πλάτη στους ξένους και να προβεί στις εξής ενέργειες:
1) Να θέσει πλαφόν στους µισθούς και τις συντάξεις και γενικώς στις αποδοχές στο Δηµόσιο, στον ευρύτερο δηµόσιο τοµέα και τον ιδιωτικό τοµέα ακόµη ώστε να προσφέρουν περισσότερο οι κατέχοντες. Το πλαφόν θα είναι µεγαλύτερο σε βουλευτές, δικαστικούς, διοικητές τραπεζών, προέδρους οργανισµών, στρατιωτικούς, αστυνοµικούς και µικρότερο στους άλλους.
2) Να επιβάλει εισφορά, για παράδειγµα 10%15% επί του φόρου εισοδήµατος του φορολογητέου εισοδήµατος του οικονοµικού έτους 2010. Εν ανάγκη, σε παλαιότερο οικονοµικό έτος.
3) Να επιβάλει εισφορά σε διαµερίσµατα και κτήµατα, για παράδειγµα 10 ευρώ ανά τετραγωνικό µέτρο. Τα ποσά εισφορών να είναι πληρωτέα σε δέκα µηνιαίες δόσεις.
4) Να καταργήσει τις δεξιώσεις στο Προεδρικό Μέγαρο και τα ταξίδια των κυβερνητικών παραγόντων στο εξωτερικό να γίνονται µόνο όταν υπάρχουν σοβαροί εθνικοί λόγοι».
Ο Δ. Φράγκος, Κηφισίας 104, Αθήνα, γράφει:
«Διάβαζα στα ΝΕΑ την επικεφαλίδα ενός ρεπορτάζ: Καθορίζουν στρατηγική κατά των κερδοσκόπων Ε.Ε. και ΗΠΑ. Ενιωσα έκπληξη. Υπάρχει στο καθεστώς της ελεύθερης οικονοµίας τέτοια κακή λέξη; Υπάρχει δόγµα ότι οποιαδήποτε επέµβαση στο καθεστώς της είναι καταστροφική. Ο θεωρητικός µη αµφισβητούµενος Α. Σµιθ, ο πατριάρχης του οικονοµικού συστήµατος των συντηρητικών δυνάµεων (δεξιών) όλου του κόσµου, λέει ότι: Το γενικό συµφέρον συνίσταται εκ του συνόλου των ατοµικών συµφερόντων, η δε δηµοσία εξουσία δέον να αποφύγει πάντοτε πάσαν ανάµειξιν εις την οικονοµική δραστηριότητα. Τόσον εις την διεθνή όσο και εις την Εθνικήν Οικονοµία. Αν από το δόγµα Σµιθ προκύπτει αθλιότητα, τι να κάνουν οι κοινωνίες;
Ο οικονοµολόγος θεµελιωτής της Σχολής Πολιτικής Οικονοµίας Μάλθους έκανε µερικές παρατηρήσεις µεταξύ ανθρώπου και παραγωγής. Εκρινε ότι οι άνθρωποι αυξάνονται κατά γεωµετρική πρόοδο (1, 2, 4, 8, 16 κ.λπ.), ενώ η παραγωγή κατ αριθµητική (1, 2, 3, 4, 5 κ.λπ.). Από αυτό έβγαλε το συµπέρασµα ότι για να ισορροπήσει η ανισότητα, οι επιδηµίες, οι πόλεµοι, η εγκληµατική δραστηριότητα, είναι στην πραγµατικότητα υπέρ του ανθρώπου. Επίσης οι, εργάτες θα έπρεπε να πληρώνονται τόσο ώστε η επιθυµία τους να κάνουν παιδιά να βρίσκεται πολύ χαµηλά. Το 1796 εχειροτονήθη ιεροδιάκονος. Επ αυτού δεν κάνω σχόλια. Τα αφήνω στους αναγνώστες σας. Υπήρχε και υπάρχει το δόγµα ότι οι µισθοί εξανεµίζονται από το µη ελεγχόµενο κέρδος. Ο Ricardo, οικονοµολόγος, λυπόταν για την αθλιότητα των εργατών. Τον παρηγορούσε η σκέψη ότι εκ φύσεως ήταν άθλιοι».
