Η µάχη έχει ανάψει για τα καλά, βγήκαν και τα µαχαίρια. Τα άρθρα, οι δηµόσιες και κατ’ ιδίαν συζητήσεις δίνουν και παίρνουν. Να εξοστρακιστούν από παντού οι καπνιστές ή όχι; Είναι φασισµός ή το αντίθετο; Ποιανού τα δικαιώµατα υπερτερούν; Τα επιχειρήµατα των καπνιστών φθάνουν συχνά στα άκρα και µάλλον προκαλούν: το γέλιο, τον κοινό νου και την επιστηµονική γνώση.

Θυµάµαι εκείνες τις εποχές που γύρναγα σπίτι από το οµιχλώδες γραφείο και λουζόµουν αµέσως για να να µπορέσω να κρατήσω το µωρό µου χωρίς να βρωµοκοπάω καπνό. Που έβγαινα κάθε τόσο έξω, για µιαν ανάσα, από το άνδρο των καπνιστών που δεν έβαζαν ούτε λίγο νερό στο κρασί τους – παρά τις παρακλήσεις µας (οι ίδιοι αυτοί που τώρα κόπτονται για τα δηµοκρατικά τους δικαιώµατα). Που στα Νοσοκοµεία Παίδων κάπνιζαν ακόµα και µέσα στους θαλάµους και τους διαδρόµους. Αλλά και σήµερα, πόσοι ταξιτζήδες σάς έχουν ρωτήσει εάν µπορούν να καπνίσουν πριν ανάψουν το τσιγάρο;

Και πόσο συχνά βλέπετε µανάδες ή πατεράδες να φουµάρουν µε το παιδί τους αγκαλιά;

Ναι, σύµφωνοι. Θα ήταν πιο δίκαιο να παραµείνουν τα καπνιστήρια στους χώρους εργασίας. Και να γίνουν ξεχωριστοί χώροι για καπνιστές και µη στα εστιατόρια και στα καφέ. Τα καίρια ερωτήµατα είναι: εφαρµόστηκε ποτέ σωστά στην Ελλάδα οποιοσδήποτε νόµος στον οποίο να υπήρχε έστω και ένα τόσο δα παραθυράκι;

Γιατί εγώ θυµάµαι στα εστιατόρια να διαλέγω τη µεριά των µη καπνιστών και στο διπλανό τραπέζι να ανεβαίνει το ντουµάνι σύννεφο, χωρίς κανείς να τους ενοχλεί. Μπορεί να καθιερωθεί κάτι σε αυτή τη χώρα που να βασίζεται µόνο στην ευγένεια και στον κοινωνικό αλληλοσεβασµό; Δείτε, για παράδειγµα, τη συµπεριφορά των οδηγών στους δρόµους!

Αναρωτιέµαι, εύλογα, λοιπόν: µήπως η πλήρης απαγόρευση είναι για τούτη την ιδιόµορφη γωνιά της Νοτιοανατολικής Ευρώπης µονόδροµος; Και µήπως, ως προαπαιτούµενο κάθε σχετικής κουβέντας, πρέπει να θεωρήσουµε δεδοµένο ότι ο καθαρός αέρας είναι πολιτισµός;

Τελευταία Νέα