ΚΟΡΥΦΑΙΟ ΣΤΕΛΕΧΟΣ του ΠΑΣΟΚ λίγες ώρες µετά την ανακοίνωση της σύνθεσης της νέας κυβέρνησης έλεγε σε συνοµιλητές του: «Δεν ξέρω τι είναι χειρότερο. Να σε βγάζουν εκτός κυβέρνησης ή να είσαι ο µόνος που µένεις έξω από το κυβερνητικό σχήµα». Προφανώς αναφερόταν στην περίπτωση της Κατερίνας Μπατζελή, η αποµάκρυνση της οποίας από το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης αποτέλεσε από µόνη της ένα από τα κυρίαρχα στοιχεία του ανασχηµατισµού.

Τελικώς, ο Παπανδρέου «τιµώρησε» µόνο την Μπατζελή για την απροθυµία της να λειτουργήσει ως στρατιώτης της παράταξης. Και το χειρότερο: φρόντισε η αποποµπή της από την κυβέρνηση να είναι τόσο δηκτική που να καθιστά τη στάση της στερεοελλαδίτισσας πολιτικού κάτι ως παράδειγµα προς αποφυγή για τα πασοκικά πράγµατα. Τι ήταν πραγµατικά αυτό που ενόχλησε τον Πρωθυπουργό στη συµπεριφορά της κ. Μπατζελή; Ενδεχοµένως δεν θα µάθουµε ποτέ όλη την αλήθεια.Γίνεται όµως αντιληπτό ότι ο Παπανδρέου αντιµετώπισε µε διαφορετικά κριτήρια όσους αρνήθηκαν να ενισχύσουν µε την υποψηφιότητά τους την αυτοδιοικητική µάχη του ΠΑΣΟΚ. Μαγκριώτης, Καστανίδης, Μπιρµπίλη πέρασαν αλώβητοι µέσα από τις πρωθυπουργικές αλλαγές.

Ανθρωποι που γνωρίζουν καλά τον χαρακτήρα του Παπανδρέου, µετά τις απανωτές αρνήσεις προέβλεπαν ότι το «όχι» τους θα επηρεάσει ελάχιστα τις πρωθυπουργικές αποφάσεις. Επέµεναν δηλαδή ότι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ στέκεται περισσότερο στον τρόπο µε τον οποίο κάποιος κοινοποιεί το «όχι» του προς τα έξω και κυρίως προς τα µέσα ενηµέρωσης παρά σ’ αυτή καθαυτή την άρνηση.

Ενδεχοµένως να έχουν δίκιο.

Μόλις πέρυσι ο Παπανδρέου δύο µήνες µετά το «όχι» της Μαρίας Δαµανάκη να ενταχθεί στην κυβέρνηση ως υφυπουργός Προστασίας του Πολίτη αποφάσισε να τη στείλει επίτροπο στην Κοµισιόν.

Από την άλλη βεβαίως, ο Πρωθυπουργός έχει δείξει πως όταν «ενοχλείται» δύσκολα υπερβαίνει τα συναισθήµατά του. Η νέα υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Μιλένα Αποστολάκη που βρισκόταν στην πολιτική Σιβηρία χρειάστηκε να περιµένει αρκετά χρόνια στην κατάψυξη για να καταλάβει και πάλι κάποιο πόστο. Το ίδιο περίπου συνέβη και µε τον Γιώργο Φλωρίδη. Μόνο που αυτός ανήκει µάλλον στην κατηγορία «Μπατζελή». Απλώς η δική του «τιµωρία» ήταν να βλέπει απ’ έξω πολύ νεώτερους συναδέλφους του βουλευτές να ανεβαίνουν στο κυβερνητικό τρένο.