Η αποχώρηση του Ζήση Βρύζα από τη διοίκηση του ΠΑΟΚ αποτελεί άλλη µία απόδειξη για τις δυσκολίες που αντιµετωπίζουν οι πρώην ποδοσφαιριστές σε ό,τι αφορά την προσπάθειά τους να µείνουν κοντά στο άθληµα.

Ο συνηθισµένος αλλά και τις περισσότερες φορές ο πιο δύσκολος δρόµος για έναν ποδοσφαιριστή που έβαζε για πάντα στο ντουλάπι τη φανέλα και το σορτσάκι ήταν να βρεθεί ξανά κοντά στο χορτάρι, να βρεθεί στον πάγκο ως προπονητής, έστω ως συνεργάτης τού συνήθως αλλοδαπού κόουτς.

Τα τελευταία χρόνια όµως, µας προέκυψε και άλλη διέξοδος, αυτή του τεχνικού διευθυντή, πόστο που έδινε την ευκαιρία σε πρώην παίκτες να έχουν τη δυνατότητα να οργανώσουν την οµάδα και να συµµετέχουν ενεργά στο ευαίσθητο κοµµάτι των µεταγραφών. Παρ’ όλα αυτά όπως αποδεικνύεται, οι…. κίνδυνοι ίσως είναι και περισσότεροι.

Ο Ντέµης Νικολαΐδης και ο Θοδωρής Ζαγοράκης ήταν οι πλέον τολµηροί απ’ όλους, αφού βρέθηκαν να ηγούνται των εταιρειών της ΑΕΚ και του ΠΑΟΚ, µε τον πρώτο να έχει αποχωρήσει ήδη ύστερα από τέσσερα χρόνια παραµονής στην προεδρική καρέκλα, ενώ ο δεύτερος έχει πραγµατοποιήσει τις «απόπειρες φυγής» αλλά παραµένει στην πρώτη γραµµή.

Ο Ιλια Ιβιτς ήταν από τους πρώτους που δοκίµασαν το εγχείρηµα του τεχνικού διευθυντή και τον ακολούθησαν οι Ζήσης Βρύζας, Κώστας Αντωνίου, Βασίλης Δηµητριάδης και τώρα ο Ντάρκο Κοβάσεβιτς.

Οι περισσότεροι έχουν θητεία ως ποδοσφαιριστές και σε οµάδες του εξωτερικού, εξού και διαθέτουν την καλή ατζέντα που ενίοτε έφερε χρήσιµους ποδοσφαιριστές και σε όχι υψηλές τιµές.

Ο Βρύζας είχε σηµαντική συµβολή στην επιτυχηµένη τριετία του ΠΑΟΚ, που καταγράφει πλέον σηµαντικές απουσίες και η πρόβλεψη για το µέλλον του είναι εξαιρετικά δύσκολη. Σε λιγότερο από τρεις µήνες έχουν εγκαταλείψει την Τούµπα δύο προπονητές (Σάντος, Μπερέτα) και τώρα ήρθε και η φυγή του Βρύζα, που προφανώς διαφώνησε µε τις επιλογές Ζαγοράκη, αν και οι δύο ήταν ιδιαίτερα προσεκτικοί στις ανακοινώσεις τους. Ο πρόεδρος έµεινε µόνος…

Τελευταία Νέα