Υποβρύχιο χαλί µικροβίων µε µέγεθος όσο η Ελλάδα!

Ενα µεγάλο χαλί θαλάσσιων µικροβίων µεγέθους όσο η Ελλάδα ανακαλύφθηκε στον βυθό µιας περιοχής κοντά στις δυτικές ακτές της Νότιας Αµερικής. Οι επιστήµονες πιστεύουν ότι τα µικρόβια αυτά µπορεί να είναι απευθείας απόγονοι µερικών από τις πρώτες µορφές ζωής στη Γη.

Η αποκάλυψη αυτή είναι µια από τις πολλές που έχουν γίνει από το 2000 ως µέρος της δεκαετούς Διεθνούς Απογραφής της Θαλάσσιας Ζωής, ενός διεθνούς προγράµµατος στο οποίο συµµετέχουν περισσότεροι από 2.000 επιστήµονες από 80 χώρες µε στόχο να ερευνήσουν άγνωστα είδη ζωής των ωκεανών και να ολοκληρώσουν την απογραφή των πιο µικροσκοπικών οργανισµών που ζουν εκεί. Το εντυπωσιακό είναι πως µε το ξεκίνηµα οι επιστήµονες περίµεναν να ανακαλύψουν γύρω στα 600.000 διαφορετικά είδη µικροβίων και τα αποτελέσµατα δείχνουν σήµερα ότι ο πραγµατικός αριθµός είναι τουλάχιστον 20 εκατοµµύρια.

Μια από τις µεγαλύτερες συγκεντρώσεις θαλάσσιων µικροβίων βρέθηκε στον Ειρηνικό, έξω από τις ακτές του Περού και της Χιλής.

Τα βακτήρια που ζουν εκεί τρέφονται µε υδρόθειο που εκλύεται από τον πυθµένα και σχηµατίζουν ένα µικροβιακό χνουδωτό λιβάδι που έχει περίπου την έκταση της Ελλάδας. «Οι επιστήµονες ανακαλύπτουν και περιγράφουν έναν εκπληκτικό νέο κόσµο θαλάσσιας µικροβιακής ποικιλότητας και αφθονίας», δήλωσε ο δρ Μιτς Σόγκιν, που συµµετείχε στην απογραφή και εξέτασε τα µικρόβια, συλλέγοντας δείγµατα από 1.200 θαλάσσιες περιοχές σε όλο τον κόσµο.

Εντυπωσιακή είναι όχι µόνο η βιοποικιλότητα αλλά και η συνολική βιοµάζα των µικροβίων, η οποία αντιστοιχεί στο 50% έως 90% της συνολικής βιοµάζας στους ωκεανούς. Οι ερευνητές υπολογίζουν ότι το συνολικό βάρος των θαλάσσιων µικροβίων ισούται µε το βάρος 240 δισεκατοµµυρίων αφρικανικών ελεφάντων – δηλαδή περίπου 35 «ελέφαντες» θαλάσσιων µικροβίων αντιστοιχούν σε κάθε άνθρωπο στον πλανήτη.

Μικρόβια βρέθηκαν σε αφθονία ακόµα και σε δείγµατα λάσπης που ανασύρθηκαν από βάθος 1.600 µέτρων κάτω από τον ωκεάνιο πυθµένα. «Το DΝΑ σε αυτούς τους µικροοργανισµούς είναι προφανώς το αρχαιότερο στον πλανήτη µας», σχολίασε ο καθηγητής Ροντ Ο’ Ντορ, επικεφαλής του προγράµµατος.