ΤΕΛΙΚΑ, μάλλον με λάθος τρόπο – δυστυχώς- άνοιξε η κουβέντα για τα οικονομικά και όλα τα άλλα που έκανε εκείνο το καλοκαίρι η συγκυβέρνηση και όσα ακολούθησαν.

Μόνο που έγιναν πολλά- πολύ περισσότερα απ΄ όσα μπορεί να φανταστεί κανείς- τα οποία συνεχίζουμε να πληρώνουμε σήμερα στα απόνερα του βρώμικου ΄89, και ως οικονομία, και ως χώρα, και ως πολίτες.

Στα πεπραγμένα αυτής της συγκυβέρνησης είναι χρεωμένα:

● Το δήθεν πάγωμα στις τιμές των αλεύρων, αλλά με επιδοτήσεις δισεκατομμυρίων, που δόθηκαν- κάτω από το τραπέζιστους αλευροβιομήχανους, ώστε να μην ακριβύνει το ψωμί, του οποίου τελικά η τιμή αυξήθηκε.

● Το θρίλερ στις επαγγελματικές μισθώσεις με την αλλαγή του νόμου 813 στα μέτρα, όμως των ιδιοκτητών μεγάλων ακινήτων, τραπεζών και ταμείων, που άνοιξε τον δρόμο για απελευθέρωση των μισθώσεων και για να στηθούν μετά εμπορικά κέντρα μαμούθ στο Σύνταγμα αλλά και στις γειτονιές.

● Η ξαφνική… ανάγκη για ανανέωση του στόλου της Ολυμπιακής με αγορές και ενοικιάσεις μεγάλων αεροσκαφών, με ακαδημαϊκή προσέγγιση.

● Το… χρησιδάνειο με χιλιάδες τόνους σιτηρά από τα σιλό της ΚΥΔΕΠ, που κατέληξαν σε μπισκότα και ύστερα χάθηκαν όλα μαζί.

● Η αφετηρία για απελευθέρωση στις τιμές των καυσίμων από πρατήριο σε πρατήριο και η πρώτη απόπειρα πώλησης των κρατικών διυλιστηρίων από πρόσωπα που και σήμερα κάνουν κουμάντο.

● Το πρωτοφανές, ένας γενικός γραμματέας να διευθύνει κρατικές προμήθειες και ασφαλιστικές εταιρείες και να τα προκάμει όλα.

● Οι ιστορίες του ΟΤΕ (ψηφιακές και άλλες), οι Ι.Χ. ΔΕΗ στο Λαύριο και στη Θίσβη.

Και εμείς απλώς να τα πληρώνουμε.

ΥΓ: Και να ακούμε πάλι για συγκυβέρνηση.