«Την περιπέτεια πρέπει πρώτα να τη δημιουργήσεις μέσα στο μυαλό σου και μετά να τη ζήσεις. Περιπέτεια είναι να βλέπεις τη δύση του ηλίου ή να κλείνεις τα μάτια και να σκέφτεσαι έναν προορισμό».

O 36χρονος Νίκος Τόδουλος σπούδασε μηχανικός Πληροφορικής στο Ιmperial College του Λονδίνου και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο London School of Εconomics. Για αρκετά χρόνια εργάστηκε ως σύμβουλος Πληροφορικής και σε μια εταιρεία τηλεπικοινωνιών στο τμήμα Μάρκετινγκ. «Εγκατέλειψα τη σκλαβιά του γραφείου και τον τελευταίο καιρό εργάζομαι ως εξωτερικός συνεργάτης σε διάφορα ελληνικά και ξένα τουριστικά πρακτορεία, κυρίως στη Νότια Αμερική και στην Ασία», λέει στα «ΝΕΑ» ο κ. Τόδουλος, ο οποίος εδώ και χρόνια έχει βαλθεί να εξερευνήσει με γκρουπ αλλά και μόνος του όλο τον κόσμο. Από το Νεπάλ, μέχρι την Παταγονία και από τις Άλπεις ώς το Κιλιμάντζαρο.

Το πρώτο ταξίδι του κ. Τόδουλου- ταξίδι ζωής το λέει ο ίδιος- ήταν τον Αύγουστο του 1999. Έβγαλε ένα εισιτήριο μόνος του για τη Χιλή, με σκοπό, παρέα με τη σανίδα του (snowboard), να γυρίσει από τη Βόρεια Χιλή μέχρι τη Νότια Παταγονία στην Αργεντινή τα Χιονοδρομικά Κέντρα και τα ηφαίστεια ψάχνοντας τις «πούδρες» σε κορυφές των Άνδεων για να τις κατεβεί με το snowboard ή τα σκι. «Εκείνο το ταξίδι ήταν πραγματικά κομβικό. Γνώρισα πάρα πολύ κόσμο που ταξίδευε μόνος του ή με μικρές παρέες απ΄ όλο τον κόσμο και πραγματικά μου έδειξαν πάρα πολλά πράγματα σχετικά με τις δραστηριότητες της φύσης και πόσο εύκολο ήταν να ταξιδεύει κανείς μόνος του, χωρίς την ασφάλεια αυτής της αποστειρωμένης ζωής», λέει. Από τότε έως σήμερα ο κ. Τόδουλος έχει σκαρφαλώσει σε βουνά της Ασίας ακόμα και με ποδήλατο- Θιβέτ, Όρος Κορακορούμ, Όρος Κιναμπάλου, της Αφρικής Κιλιμάντζαρο, Όρος Κένυα, της Νότιας Αμερικής Όρος Καγιάμπε, Όρος Κοραζόν και της Ευρώπης Γαλλικές και Ελβετικές Άλπεις -, ενώ έχει διασχίσει ακόμα και τμήμα του Αρκτικού Κύκλου στη Φινλανδία με ορειβατικά σκι.

Από τη Λάσα, στο Κατμαντού

Το πιο εντυπωσιακό ταξίδι του ήταν τον Σεπτέμβριο- Οκτώβριο του 2006 όταν διέσχισε με ποδήλατο, ακολουθώντας τη βόρεια διαδρομή από τη Λάσα του Θιβέτ στο Κατμαντού του Νεπάλ, μιαν απόσταση 1.232 χιλιομέτρων. «Το 90% της διαδρομής πραγματοποιήθηκε στο υψίπεδο του Θιβέτ και σε υψόμετρο πάνω από 4.200 και το 10% στο Νεπάλ. Η διαδρομή περιελάμβανε ένα πέρασμα 4.800 μ. και επτά περάσματα πάνω από 5.000 μ. Το υψόμετρο, οι συχνά κακές καιρικές συνθήκες- βροχή και κρύο-, οι συνεχείς πολύ ισχυροί άνεμοι, οι μεγάλες υψομετρικές διαφορές- 11.045 μ. ανάβασης και 12.265 μ. κατάβασης- και η πολύ άσχημη μορφολογία του εδάφους καθιστούν τη διαδρομή πολύ απαιτητική και δικαίως χαρακτηρίζεται ως “η ψηλότερη διαδρομή με ποδήλατο στον κόσμο”. Ολόκληρο το ταξίδι διήρκεσε περίπου έναν μήνα. Μέσα από κάποια Fora στο Διαδίκτυο βρήκα κάποιους που ήθελαν να κάνουν το ίδιο. Έτσι μαζευτήκαμε δέκα άνδρες και δύο γυναίκες διαφόρων εθνικοτήτων. Ολλανδοί, Άγγλοι, Νεοζηλανδοί, Βέλγοι και ένας από τη Βολιβία», λέει ο κ. Τόδουλος.

Στη μέση του πουθενά

Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, όπως λέει ο κ. Τόδουλος, εάν υπάρχουν χωριά κατά μήκος της διαδρομής μένει σε κάποιο πρόχειρο κατάλυμα ή τον φιλοξενούν οι ντόπιοι για λίγα χρήματα. «Αλλιώς με αντίσκηνα στη μέση του πουθενά με προμήθειες από διάφορους αγροτικούς οικισμούς και μικρά χωριουδάκια. Νερό από τα ποτάμια. Στο Θιβέτ επειδή είναι άγονη η γη και δεν υπάρχουν για μεγάλες αποστάσεις οικισμοί, μέναμε αποκλειστικά σε αντίσκηνα».

ΕΠΙΛΟΓΗ ΖΩΗΣ

«Εγκατέλειψα τη σκλαβιά του γραφείου», λέει ο 36χρονος Έλληνας και ετοιμάζεται για νέες περιπέτειες

Η σύζυγος ακολουθεί

Η ΕΛΛΗ, η σύζυγος του κ. Τόδουλου, όπως λέει ο ίδιος, κατανοεί πλήρως την ανάγκη του γι΄ αυτές τις δραστηριότητες και αυτός είναι ένας πολύ σημαντικός λόγος που είναι μαζί. «Πολλές φορές έρχεται μαζί μου, όπως στο trekking στη Βόρεια Ταϊλάνδη τα περασμένα Χριστούγεννα ή το Πάσχα του 2006 που διασχίσαμε την έρημο της Λιβύης», λέει ο κ. Τόδουλος.

«Σταματάω λίγο πριν από την κορυφή»

Η ΚΟΡΥΦΗ για τον κ. Τόδουλο δεν είναι αυτοσκοπός. «Αν η κορυφή σού γίνει εμμονή, το έχεις χάσει το παιχνίδι. Σκοπός είναι η προσπάθεια και το μαγικό ταξίδι που περιβάλλει μια ανάβαση σε κάποιο βουνό. Εγώ δεν έχω πάει ουσιαστικά σε καμία κορυφή. Πάντα σταματάω ένα μέτρο πιο κάτω, γιατί σέβομαι και τους τοπικούς θρύλους και τις τοπικές θεότητες του κάθε τόπου και βουνού», καταλήγει ο κ. Τόδουλος.