Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ επιθυμία της Σιμπέλ πραγματοποιήθηκε: η Μαρία ταξίδεψε από την Αθήνα μέχρι το Ακχισάρ της Σμύρνης και φύτεψε στον τάφο της ένα κλαδί ελιάς. Ο ιμάμης άρχισε την προσευχή. «Μπισμιλαχί Ραχμανί Ραχίμ, Σιμπελίν γκιουναχλαρί αφέτ…», συγχώρεσε τις αμαρτίες της Σιμπέλ… Όλοι γονάτισαν μπροστά στον τάφο και γύρισαν τις παλάμες των χεριών προς τον ουρανό. «Αμήν», είπαν με ένα στόμα. Η Μαρία είχε σφίξει για πρώτη φορά το χέρι της Σιμπέλ πριν από δέκα χρόνια. Στις ανταλλαγές Ελλήνων και Τούρκων φοιτητών. Κι από τότε έβαλε η μία την άλλη στην καρδιά της. Κι ύστερα ξαφνικά η Σιμπέλ αρρώστησε, παρέλυσαν τα πόδια της, δεν μπορούσε πια να περπατήσει. Είναι μια σπάνια ασθένεια, είπαν οι γιατροί και άρχισαν να της χορηγούν μεγάλες ποσότητες κορτιζόνης.

Τη συνάντησα για πρώτη φορά το καλοκαίρι στη Σμύρνη, αν και ένιωθα πως την ήξερα χρόνια. Τα τελευταία τρία χρόνια ο Ενγκίν μού μιλούσε συνέχεια γι΄ αυτήν: «Πρέπει να τη γνωρίσεις, θα τη λατρέψεις». Και πραγματικά τη λάτρεψα. Μου χάρισε ένα κόσμημα που είχε φτιάξει η ίδια. «Είναι το αγαπημένο μου, ένας ήλιος», μου είπε.

Τα τελευταία χρόνια που ήταν καθηλωμένη στον καναπέ του σαλονιού της, η Σιμπέλ μάθαινε ελληνικά. Οι Έλληνες φίλοι της ήταν αμέτρητοι. Ο μεγαλύτερός της έρωτας ήταν Έλληνας. Έξι χρόνια κράτησε η σχέση τους, μέχρι που η Σιμπέλ αρρώστησε.

«Δεν θέλω να του πείτε σε ποια κατάσταση είμαι. Να του πείτε ότι είμαι καλά, τίποτε άλλο». Ήθελε να τη θυμάται έτσι όπως την είχε γνωρίσει. Πανέμορφη, αδύνατη. Μου έδειξε μια φωτογραφία της πριν από την ασθένεια. «Να, έτσι ήμουν κάποτε», μου είπε. Έκανε πολλά σχέδια

Η Σιμπέλ δεν ήθελε να πεθάνει. Έκανε σχέδια, πολλά σχέδια. Ήθελε να διοργανώσει μια ελληνοτουρκική συνάντηση στη Σμύρνη. Εις ανάμνηση των καμένων δασών και στις δύο χώρες προσπαθούσε να φτιάξει ένα ελληνοτουρκικό δάσος στη Σμύρνη. «Όταν περπατήσω ξανά θα έρθω στην Πόλη, αλλά δεν μπορώ να μείνω εκεί γιατί τώρα έχω τα σκυλιά μου εδώ. Πρέπει να τα φροντίζω». Χαμογελούσε συνέχεια κι εγώ τη θαύμαζα για τη δύναμη και το κουράγιο της. Ζήτησε τη βοήθειά μου προκειμένου να βρει έναν διάσημο Κύπριο γιατρό, νευρολόγο. Τον βρήκαμε και της έδωσε ραντεβού για τον Νοέμβριο, αλλά δεν πρόλαβε να πάει.

Τελικά πέθανε στο κρατικό νοσοκομείο Τζεράχπασα στην Πόλη, την περασμένη εβδομάδα. Ήταν όμως άδικο για τη Σιμπέλ. Γιατί δεν πέθανε από την ασθένεια από την οποία είχε προσβληθεί, αλλά από μόλυνση! Αν οι συνθήκες στο νοσοκομείο ήταν καλύτερες, ίσως… Ακόμη και ο γιατρός το παραδέχθηκε. «Κουράστηκα πολύ κι αν ξεκουραστώ για λίγο δεν θέλω να κλάψετε για μένα», είπε στη θεία της λίγες ημέρες πριν πεθάνει. Τώρα αναπαύεται κάτω από το κλαδί ελιάς που φύτεψε η Μαρία. Αντίο Σιμπέλ.

Τελευταία Νέα