Δεν χρειαζόταν να διαθέτει κανείς τρομερές και φοβερές ικανότητες για να αντιληφθεί την αγανάκτηση στη φωνή του. Παρόλα αυτά κατέβαλε προσπάθειες για να μην ξεσπάσει άδικα σε όποιον έβρισκε μπροστά του. Προσπαθούσε να διατηρήσει την ψυχραιμία του και να μιλήσει όσο πιο ευγενικά μπορούσε. «Κάντε κάτι». Την έκφραση αυτή την επανέλαβε πολλές φορές…

Ο γιος του νοσηλευόταν στο Λαϊκό, προ ολίγων ημερών, στην κλινική μεταμοσχευμένων. Πριν από μερικά χρόνια, ο πατέρας δώρισε το νεφρό στο παιδί του. Το ίδιο… δώρο δέχτηκε πριν από μερικές δεκαετίες και ένας ηλικιωμένος πια, από μία νεαρή κοπέλα. Εκείνη είχε πέσει θύμα σε αυτοκινητικό, τα ζωτικά της όμως όργανα δεν είχαν πειραχτεί.

Ο ηλικιωμένος πέθανε από βαριά γηρατειά, χάρηκε όμως τη ζωή του στο πλευρό της συζύγου του. Όταν άφησε την τελευταία του πνοή, οι γιατροί πλησίασαν τη γυναίκα του και της ζήτησαν να του αφαιρέσουν το νεφρό. «Είναι σε καλή κατάσταση», είπαν. «Θα δώσει ζωή σε κάποιον άλλο», προσέθεσαν!

Ποια ήταν η απάντησή της; Αρνήθηκε! Το… δανεικό δεν ήθελε να το δώσει πίσω. Ούτε ήθελε να ανταποδώσει το καλό που της έκαναν, τα χρόνια που της χάρισαν δίπλα στον άντρα της.

Γι΄ αυτό και ο πατέρας επικοινώνησε μαζί μου. Η σκηνή αυτή εκτυλίχτηκε μπροστά στα μάτια του και εκείνος απλά δεν ήξερε τι να κάνει, πώς να αντιδράσει, τι να σκεφτεί. Ο ίδιος έχει νιώσει το πρόβλημα στο πετσί του, με την ασθένεια του γιου του. «Είναι δυνατόν» αναρωτιόταν.

Είναι! Σύμφωνα με τα στοιχεία του Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων, το περασμένο έτος αναφέρθηκαν 108 δυνητικοί δότες (ασθενείς που έχουν υποστεί εγκεφαλικό θάνατο και βρίσκονται διασωληνωμένοι στις μονάδες εντατικής θεραπείας). Πόσοι «αξιοποιήθηκαν»;

Μόνον οι 50… Οι συγγενείς των υπολοίπων δεν συναίνεσαν… Μακάρι να μην το μετανιώσουν….