Η μετάλλαξη του Ότο Ρεχάγκελ σε ό,τι αφορά στον τρόπο σκέψης (και κατ΄ επέκταση, στο πώς λειτουργεί μέσα στο σύστημα της Εθνικής) είναι εντυπωσιακή. Ο Γερμανός με τρόπο ξεχωριστό κλείνει τον κύκλο των προκριματικών του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος, έχοντας μετατρέψει μια συνεσταλμένη στο παιχνίδι της ομάδα, σε ένα σύνολο που συνηθίζει να επιτίθεται και να μην περιμένει τον αντίπαλο.

Τι έκανε ο Ρεχάγκελ από το ματς εναντίον της Ουγγαρίας και δώθε; Πρόσθεσε έναν ακόμη επιθετικό στην ενδεκάδα και το άλλοτε αγαπημένο του «4-5-1», έγινε αίφνης ένα διεκδικητικό «4-3-3», με ποδοσφαιριστές που απλώνονται στις άκρες και «πατούν» την αντίπαλη περιοχή! Η «τριπλέτα» των Αμανατίδη- Γκέκα- Χαριστέα είναι το σημείο αναφοράς της «νέας Εθνικής» του Ρεχάγκελ. Ο Γερμανός τούς εμπιστεύθηκε απέναντι στην Ουγγαρία και τη Μολδαβία, τους έβαλε ξανά απέναντι στη Βοσνία, ενώ δεν δίστασε να τους ρίξει σε ματς- φωτιά στην Κωνσταντινούπολη, έχοντας φυσικά την κάλυψη ενός επιπλέον κεντρικού μπακ (Άντζας). Μόνο απέναντι στη Νορβηγία χάλασε η συνταγή (έπαιξε μπροστά ο Σαλπιγγίδης), ενώ κόντρα στη Μάλτα έλειψε ο τραυματίας Χαριστέας. Ο προπονητής με τη συγκεκριμένη αλλαγή κατάφερε αρκετά πράγματα: όχι μόνο η Εθνική επιδεικνύει θαυμαστή συνέπεια στο ραντεβού με τα δίχτυα, αλλά κυρίως δημιουργεί παραπάνω ευκαιρίες και απειλεί με άκρως επιθετικογενείς ποδοσφαιριστές. Από τη στιγμή που έφτιαξε σταθερή άμυνα, ο Ρεχάγκελ ασχολείται με τα μερεμέτια στη γραμμή κρούσης και έχει σταθερές αξίες και ένα «τρίγωνο» made in Germany!

ΑΣΦΑΛΩΣ, στο νέο σύστημα του τεχνικού υπάρχουν και «κλειδιά»: το πρώτο είναι η συνεργασία των δύο (αναντικατάστατων) αμυντικών μέσων, του Μπασινά και του Κατσουράνη. Αμφότεροι επωμίζονται τον δύσκολο ρόλο όχι μόνο να κρατούν τις θέσεις τους, αλλά και να ενισχύουν την αμυντική γραμμή και να μην αφήνουν εκτεθειμένους τους οπισθοφύλακες. Το δεύτερο αφορά στη συμμετοχή του Νίκου Λυμπερόπουλου. Ο διεθνής μεσοεπιθετικός παίζει μόνιμα ως αλλαγή και δεν πρόκειται για μια εμμονή του Ότο Ρεχάγκελ. Η επιλογή είναι συνειδητή. Γιατί ο «Λύμπε», με την είσοδό του διαθέτει το πλεονέκτημα να «ανακατέψει» κουρασμένους μπακ και επιπλέον ο αντίπαλος προπονητής τον «διαβάζει» πάρα πολύ δύσκολα.

ΤΑ ΛΑΘΗ που έκανε η ΕΠΟ στο ματς με τη Βοσνία δεν επαναλήφθηκαν. Οι τιμές των εισιτηρίων ήταν προσιτές στον απλό κόσμο (15 και 25 ευρώ) και σε μια ημέρα με κάκιστες καιρικές συνθήκες, βρέθηκαν στο Ολυμπιακό Στάδιο περί τα 40.000

άτομα. Και σε παιχνίδι με αντίπαλο μια χώρα που «λέει» κάτι στους Έλληνες μόνο ως τουριστικός προορισμός… Τι έκανε εντύπωση; Τα πιτσιρίκια που εμφανίστηκαν στις εξέδρες. Οι γλυκιές φατσούλες αγοριών και κοριτσιών ξεπρόβαλλαν συνεχώς και έδιναν τόνο ελπίδας. Αυτή ήταν υγιής εικόνα. Όχι τα γήπεδα της Σούπερ Λίγκας που ξεχειλίζουν από ένταση και ύβρεις.

ΑΡΡΩΣΤΟΣ αγωνίστηκε ο Βασίλης Τοροσίδης. Με δεδομένο, λοιπόν, ότι το πρόβλημα του διεθνούς μπακ ήταν γνωστό από την αρχή, τόσο δύσκολο ήταν να υπάρξει η μέριμνα και να παίξει νωρίτερα (ή από την αρχή) ο Σπυρόπουλος; Στο κάτω κάτω αντίπαλος ήταν η αδύναμη Μάλτα και όχι κάποιο μεγαθήριο. Γι΄ αυτό εξάλλου λέμε ότι το ρόστερ της Εθνικής είναι πλήρες.

Ο ΖΟΥΛΙΟ ΣΕΖΑΡ αποτελεί το μεγάλο ερωτηματικό στην ΑΕΚ. Ο Βραζιλιάνος είτε βρίσκει με αγκομαχητό τον δρόμο για την ενδεκάδα είτε οι εμφανίσεις του είναι ιδιαίτερα χλωμές. Με τόσους αριστεροπόδαρους που μαζεύτηκαν (Μαντούκα, Λαγός, Ριβάλντο) και με τόσα εξτρέμ (Μανού, Παππάς), η «επιβίωση» όλων θεωρείται απίθανη. Το συμβόλαιο του Σέζαρ λήγει το ερχόμενο καλοκαίρι και ο μέντοράς του ο Σάντος δεν μένει αδιάφορος.