Αναζήτηση
Πέρλες στολίζουν τον χειμώνα
Τα μαργαριτάρια είναι τόσο πολύτιμα που τα λάτρεψε η ιστορία των μεγάλων ηγεμόνων. Από τη βασίλισσα Ισαβέλλα που έγινε ευτυχισμένη από τα ευρήματα του Χριστόφορου Κολόμβου στο Δέλτα του ποταμού Ορινόκο στη Βενεζουέλα, μέχρι τη βασίλισσα Ελισάβετ Α΄ της Αγγλίας που ζητούσε να ράβουν πάνω στα ρούχα της καταρράκτες λευκών μαργαριταριών για να επιδεικνύει τη δύναμη του βασιλείου της και τη βασίλισσα Κλεοπάτρα και το στοίχημά της με τον Μάρκο Αντώνιο ότι μπορούσε να ξοδέψει ένα αμύθητο ποσό για μόνο ένα γεύμα. Η συνταγή της βασίλισσας της Αιγύπτου ήταν το μαύρο μαργαριτάρι από ένα σκουλαρίκι της, το οποίο έριξε σε ένα ποτήρι με ξίδι. Κι ύστερα έρχεται η Ιωσηφίνα του Ναπολέοντα και το τσόκερ από τριάντα πέντε μαύρες πέρλες, μεγάλες σαν βώλους από το αρχιπέλαγος Τουαμότου στη Γαλλική Πολυνησία και η συνήθεια εκείνη την εποχή να ράβουν μαργαριτάρια πάνω στα νυφικά φορέματα ως σύμβολα αγνότητας και σεμνότητας.
Όμως στο Παρίσι των τρελών χρόνων της δεκαετίας του ΄20 υπάρχουν δύο γυναίκες που δίνουν στα μαργαριταρένια κολιέ ερωτικό νόημα και απελευθερωτικό συμβολισμό. Για το πρώτο χαρακτηριστικό ευθύνεται η Ζοζεφίν Μπέικερ που χορεύει τσάρλεστον γυμνή, μόνο με μια μακριά, μέχρι τη μέση, σειρά μαργαριταριών. Ενώ η αποδέσμευση από αυστηρούς κανόνες κομψότητας των μαργαριταριών έγινε με τη βοήθεια της φαντασίας της Κοκό Σανέλ. Η Μademoiselle Chanel είχε πάθος για τα μαργαριτάρια σε σκουλαρίκια και σε κολιέ με πολλές σειρές ή πιο απλά, με μία σειρά. Φορούσε μαργαριτάρια με κάθε ευκαιρία και με όλα της τα ρούχα, τα βραδινά, σε ύφος σπορ ή και με παντελόνια σε ανδρική γραμμή. Καθώς αγαπούσε τις αντιθέσεις των ασπρόμαυρων συνδυασμών και των δανείων της ανδρικής γκαρνταρόμπας μέσα στη θηλυκή εμφάνιση, της άρεσε να φοράει τα απαλά στρογγυλά μαργαριτάρια με ρούχα σε αυστηρή γραμμή. Όπως ένα μαύρο φόρεμα ή ένα στενό πουλόβερ. Έλεγε πάντα ότι τα μαργαριτάρια χαϊδεύουν το δέρμα μας και ταιριάζουν τόσο με την απαλότητα του μεταξιού όσο και με την υφή ενός σακακιού από τουίντ ύφασμα.
Μετά το 1917, όταν οι Ιάπωνες τελειοποίησαν τη μέθοδο καλλιέργειας μαργαριταριών Αkoya εκτρέφοντας εντατικά όστρακα μέσα σε κλούβες στον βυθό προστατευμένων όρμων, η ζήτηση για μαργαριτάρια μεγάλωσε. Αφηγείται η έκθεση «Μαργαριτάρι, μία Φυσική Ιστορία» που παρουσιάζεται αυτό το διάστημα στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Παρίσι. Στην τεχνική των καλλιεργημένων μαργαριταριών, ένα μικρό κομμάτι από μάργαρο (αποτελεί το πρώτο κύτταρο που εκκρίνεται από το στρείδι ostrea edulis το οποίο δημιουργεί τα αυθεντικά μαργαριτάρια) εισάγεται στο όστρακο και στη συνέχεια η φύση κάνει το έργο της, καθώς το μαλάκιο τυλίγει το ξένο σώμα με πολλές ομόκεντρες στρώσεις από αραγωνίτη. Δηλαδή άχρωμους πρισματικούς κρυστάλλους ανθρακικού ασβεστίου. Το ζητούμενο είναι η ομοιομορφία. Σε ένα κολιέ, οι πέρλες πρέπει να είναι παρόμοιες στο μέγεθος, το χρώμα, το σχήμα και τη στιλπνότητα. Πρόσφατα οι Κινέζοι επινόησαν μια μέθοδο καλλιέργειας μαργαριταριών σε γλυκό νερό, τα οποία έχουν σχήμα οβάλ και χαμηλότερη τιμή. Ενώ στα ψεύτικα μαργαριτάρια ο πυρήνας τους είναι από γυαλί και καλύπτεται με μια συνθετική ουσία ανανεμεμειγμένη με σμάλτο. Σε αυτή την κατηγορία, οι πέρλες της Μαγιόρκας που κατασκευάζονται από πούδρα μαργαριταριού κονιορτοποιημένη μαζί με γυαλί και συμπιεσμένη σε υψηλές τιμές πίεσης, έχουν στρογγυλό σχήμα και ιδιαίτερη ζήτηση.
Σε όλες τις φετινές συλλογές
Στις βιτρίνες
μαργαριτάρια περιέχουν ασβέστιο και αμινοξέα, που διεγείρουν την κυτταρική ανάπλαση. Αυτά ήταν τα αποτελέσματα ερευνών της κοσμετολογίας για τις αρετές των μαύρων μαργαριταριών που προέρχονται από την Ταϊτή και τα Νησιά Κουκ. Από αυτή την ποικιλία δημιουργήθηκε ένα εκχύλισμα σκόνης μαργαριταριού που σε συνδυασμό με φυτικά συστατικά, τα εργαστήρια της Ηelena Rubinstein δημιούργησαν την τεχνολογία για ένα προϊόν περιποίησης και κυτταρικής ανανέωσης για ώριμες επιδερμίδες. Life Ρearl Cellular, 250 ευρώ 
