Οι κανονισμοί είναι απλοί. Οι τερματοφύλακες επιτρέπεται να έχουν μόνον ένα χέρι. Οι επιθετικοί, μόνον ένα πόδι. Πέναλτι δίνεται αν η μπάλα χτυπήσει πατερίτσα αμυνόμενου ή το τεχνητό μέλος του τερματοφύλακα μέσα στη μικρή περιοχή. Τα γκολπόστ έχουν το ήμισυ των κανονικών διαστάσεων. Και οι κεφαλιές είναι λιγοστές σ΄ αυτή την εκδοχή του δημοφιλούς αθλήματος.


Oι τελικοί του Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου Ακρωτηριασμένων άρχισαν την Κυριακή και θα συνεχιστούν για 15 ημέρες στην Αττάλεια, στη Νότια Τουρκία, και φανερώνουν την επινοητικότητα του ανθρώπου και τη μεγάλη δύναμη του συγκεκριμένου αθλήματος. Το ποδόσφαιρο των ακρωτηριασμένων καθιερώθηκε πριν από 30 χρόνια στρατιώτες και άμαχοι στο Σαλβαδόρ. Οι άνθρωποι αυτοί, οι οποίοι είχαν χάσει μέλη του σώματός τους από νάρκες και βόμβες πριν ακόμη ξεσπάσει ο εμφύλιος

TA NEA on line

Διαβάστε για το ποδόσφαιρο ακρωτηριασμένων στα:

http://www.worldamputeefootball.com/

http://www.ampsoccer.org/

πόλεμος που αιματοκύλισε τη χώρα, δεν έβλεπαν το λόγο για να απαρνηθούν το αγαπημένο τους σπορ. Έτσι έφτιαξαν τους δικούς τους κανονισμούς, σχεδίασαν τον εξοπλισμό τους και αναζήτησαν άλλους ακρωτηριασμένους ως αντιπάλους.

Σήμερα υπάρχουν 12 εθνικές ομάδες από τέσσερις ηπείρους, οι οποίες αγωνίζονται αυτή την εβδομάδα στην Αττάλεια. Η ομάδα με την πιο οδυνηρή ιστορία πρέπει να είναι αυτή από τη Λιβερία, μια χώρα γνωστή για τα «αιματοβαμμένα διαμάντια» της και τον αιματηρό εμφύλιό της μάλλον παρά για τις αθλητικές επιδόσεις της.

Τους έβλεπαν σαν ζώα

Μεταξύ των σταρ της ομάδας είναι ο 33χρονος Ντένις Πάρκερ από το Τάμπανμπεργκ, μια απομακρυσμένη πόλη κοντά σε αδαμαντωρυχείο. Το 1990, στα 16 του, είχε αναγκαστεί να πολεμήσει για τον πρόεδρο Τσαρλς Τέιλορ στον πρώτο εμφύλιο πόλεμο της Λιβερίας (1989-1996). Αφού πολέμησε επί τρία χρόνια, τραυματίσθηκε σε οδομαχία στην πρωτεύουσα Μονρόβια με αποτέλεσμα να του ακρωτηριάσουν, από το γόνατο, το δεξί πόδι. Στο τέλος του πολέμου βρέθηκε να ζητιανεύει στους δρόμους. «Ο κόσμος έβλεπε τους ακρωτηριασμένους σαν κακούς ανθρώπους, σαν ζώα. Στο τέλος του πολέμου ήμασταν χιλιάδες στους δρόμους, χωρίς να έχουμε κάπου να πάμε ούτε κάποιον να μας φροντίσει», εξηγεί.

Ένας ιερέας της Εκκλησίας της Πεντηκοστής, ο Ρόμπερτ Κάρλο, είχε εντοπίσει την εν δυνάμει θεραπευτική αξία του ποδοσφαίρου των ακρωτηριασμένων όταν εργαζόταν στη γειτονική Σιέρα Λεόνε και είχε δει εκεί τραυματισμένους στρατιώτες να παίζουν μπάλα σε δρόμους που ήταν ως πρόσφατα το πεδίο των μαχών τους. Και στη Λιβερία έπεισε τους ακρωτηριασμένους πρώην πολεμιστές να προσπαθήσουν να ξαναφτιάξουν τη ζωή τους μέσω του αθλητισμού. Ενθάρρυνε τον Πάρκερ να δημιουργήσει την Αθλητική Ένωση Ακρωτηριασμένων Λιβερίας (LΑSΑ), η οποία έχει σήμερα περισσότερους από 150 παίκτες.

Τώρα ζουν ξανά

Ο Πάρκερ είναι τώρα ένας αυθεντικός ποδοσφαιρικός ήρωας, τακτικός παίκτης στην εθνική ομάδα ακρωτηριασμένων της Λιβερίας. «Βρήκαμε το ποδόσφαιρο, και το ποδόσφαιρο μας ανανεώνει», λέει ο ίδιος. «Μου επέτρεψε να πάω σε μέρη που ούτε μπορούσα να ονειρευτώ ότι θα πήγαινα. Είδα την Φριτάουν στη Σιέρα Λεόνε. Πήγα στην Ευρώπη, ακόμη και στη Ρωσία. Τώρα, όταν περπατάω στον δρόμο, άνθρωποι με αναγνωρίζουν. Μπορέσαμε να ζήσουμε ξανά».

Με μια ματιά


● Στις ομάδες που προκρίθηκαν για το Παγκόσμιο Κύπελλο Ακρωτηριασμένων της Αττάλειας περιλαμβάνονται και αυτές από χώρες όπως η Αγγλία και η Γαλλία, καθώς και του Τρίτου Κόσμου.

● Φαβορί είναι η Βραζιλία, ενώ η Αγγλία, το Ουζμπεκιστάν, η Ουκρανία και η Μολδαβία προβλέπεται επίσης να πρωταγωνιστήσουν. ● Αρκετές από τις ομάδες έχουν γυναίκες στις τάξεις τους, καθώς το ποδόσφαιρο των ακρωτηριασμένων δεν κάνει διάκριση φύλου. ● Η Λιβερία είχε προκριθεί στο πρώτο Παναφρικανικό Ποδοσφαιρικό Πρωτάθλημα Ακρωτηριασμένων που διεξήχθη τον περασμένο Φεβρουάριο στη Φριτάουν της Σιέρα Λεόνε.

Σ΄ έναν τελικό-θρίλερ, έχασε 4-3 από την Γκάνα.

● Στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα που πραγματοποιήθηκε πέρυσι στο Βόλγκογκραντ της Ρωσίας, τις τρεις πρώτες θέσεις κατέλαβαν οι ομάδες της Ρωσίας, της Βρετανίας και του Ουζμπεκιστάν.

● Το προηγούμενο Παγκόσμιο Κύπελλο Ακρωτηριασμένων πραγματοποιήθηκε το 2005 στο Ρίο ντε Τζανέιρο της Βραζιλίας. Τις τρεις πρώτες θέσεις είχαν καταλάβει η Βραζιλία, η Ρωσία και η Αγγλία.