Είμαστε μπερδεμένοι.

Μια νέα ομάδα εισήλθε στο Κοινοβούλιο. Και από την πρώτη στιγμή κατέρριψε όλα μας τα στερεότυπα. Μιλάω για το φιλοκουρδικό Δημοκρατικό Κοινωνικό Κόμμα (DΤΡ).

Παλιά ήμασταν πιο άνετοι. Είχαμε συνηθίσει να βλέπουμε αυτούς τους ανθρώπους, που θεωρούν ότι εκπροσωπούν ένα μέρος των ψήφων των Κούρδων, είτε στη φυλακή είτε σε ανακρίσεις. Είχαμε συνηθίσει να μην ακούμε τη φωνή τους. Είχαμε συνηθίσει να μιλάμε όπως θέλαμε. Τώρα θα κάθονται στα έδρανα, απέναντί μας. Θα συνεδριάζουν κάθε Τρίτη και αυτές οι συνεδριάσεις θα μεταδίδονται από την τηλεόραση ζωντανά. Αναρωτιέμαι εάν θα δείξουμε ενδιαφέρον…

Πώς θα είναι οι σχέσεις τους με τα άλλα κόμματα; Οι ολομέλειες της Βουλής θα μετατραπούν σε πυγμαχικά ρινγκ ή θα γίνονται συζητήσεις σε πολιτισμένο περιβάλλον;

Κάποιοι από εμάς θεωρούν την είσοδο του DΤΡ στη Βουλή ως ευκαιρία. Πιστεύουν ότι ο διάλογος, που μέχρι σήμερα δεν είχε ποτέ διεξαχθεί, μπορεί επιτέλους να αρχίσει. Κάποιοι άλλοι πιστεύουν ότι εάν τα μέλη του DΤΡ δεν πουν ότι «το ΡΚΚ είναι τρομοκρατική οργάνωση και εμείς, ως κόμμα, αποκηρύσσουμε αυτήν την οργάνωση» δεν μπορεί να αρχίσει κανένας διάλογος και η αντίδραση στο DΤΡ θα είναι σκληρή.

Εκείνοι που θέλουν την αρνητική αντίδραση προς το DΤΡ πιο πολύ απ΄ όλους είναι το ΡΚΚ, η οργάνωση των Κούρδων ανταρτών. Αυτός είναι ο αποκλειστικός σκοπός τους. Πότε θα βρουν καλύτερη ευκαιρία; Έχουν ήδη προετοιμάσει αυτά που θα πουν: «Αυτοί οι Τούρκοι δεν μπορούν ούτε να ακούσουν τις φωνές των βουλευτών μας. Καταφεύγουν στη βία αμέσως. Θα καταφύγουμε και εμείς στη βία, τότε». Θα κάνουν ό,τι μπορούν προκειμένου να απομονωθούν κι άλλο οι βουλευτές του DΤΡ.

Θα πέσουμε στην παγίδα; Ή θα κάνουμε ό,τι καλύτερο για να αρχίσει ο διάλογος ακόμα κι αν έχουμε διαφορετικές απόψεις; Εάν προτιμούμε λαϊκίστικη προσέγγιση γεμάτη ανούσια ρητορική, τότε θα χάσουμε μια μεγάλη ευκαιρία. Εάν πετύχουμε αυτό που είναι πιο δύσκολο, τότε θα συμβάλουμε στην πρόοδο αυτής της χώρας. Αλλιώς δεν θα καταφέρουμε τίποτα άλλο από το να χαροποιήσουμε το ΡΚΚ.

Όμως και η δουλειά των φιλο-Κούρδων βουλευτών δεν είναι εύκολη. Ο Οτζαλάν δεν αντέχει την κριτική ούτε μέσα από τη φυλακή.

Όποιος δεν συμφωνεί μαζί του, απομονώνεται. Όμως ούτε και το ΡΚΚ θέλει να περάσει σε δεύτερη μοίρα. Και όταν μιλάμε για το ΡΚΚ, εννοούμε τα πολλά κομμάτια του: το πολιτικό, το ένοπλο και αυτό που βρίσκεται στην Ευρώπη.

Με όλα αυτά, είναι πολύ δύσκολο για έναν βουλευτή του DΤΡ να ακολουθήσει μια σαφή πολιτική. Πρέπει να θυμόμαστε ότι δεν μας συμφέρει να αφήσουμε το DΤΡ στα χέρια τού ΡΚΚ.

Όσο καλύτερα συνεργαστούμε μαζί τους, τόσο πιο εποικοδομητικά θα προχωρήσουμε.

Το άρθρο του Μεχμέτ Αλί Μπιράντ δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Τurkish Daily Νews».