Η Άννα ήταν δύο ετών και δύο μηνών όταν χάθηκε. Φορούσε μαγιό, ήταν ξυπόλητη και έπαιζε μπροστά στο σπίτι, στην παραλία. Η μητέρα της, η Αρετή Τριανταφυλλίδου μπήκε στο σπίτι και ξαναβγήκε ένα- δύο λεπτά αργότερα με την κρέμα της στα χέρια. Η Άννα δεν ήταν πια εκεί. Είχε εξαφανιστεί και δεν βρέθηκε κάποιο ίχνος της από το μεσημέρι της 19ης Αυγούστου του 1981…


Δεν σταμάτησε να την αναζητά επί 26 χρόνια. Δεν παραιτήθηκε, λέει, ούτε για ένα δευτερόλεπτο. Και ποτέ δεν της πέρασε από το μυαλό ότι μπορεί η Άννα να μη βρίσκεται στη ζωή. Η Αρετή Τριανταφυλλίδου είναι βέβαιη ότι η κόρη της έπεσε θύμα απαγωγής από κάποιο άτεκνο ζευγάρι που την «έκλεψε» και τη μεγάλωσε σαν δικό του παιδί. Και την ψάχνει με το ίδιο πείσμα, με την ίδια αγωνία, κάθε μέρα: «Βρίσκομαι σ΄ έναν λαβύρινθο 26 χρόνια. Αλλά έχω ελπίδα. Και δεν θα παραιτηθώ από την ελπίδα όσο ζω. Δέκα χρόνια μετά την εξαφάνιση της Άννας, χάθηκε με παρόμοιο τρόπο και ο Μπεν στην Κω. Μόνον εγώ ήξερα τι περνούσε και τι περνά αυτή η μάνα. Έκλαψα για τον Μπεν σαν να χάθηκε για δεύτερη φορά η Άννα».

Καθισμένη στο μπαλκόνι του σπιτιού της, στα Βασιλικά της Σαλαμίνας, η κ. Αρετή αγναντεύει τη θάλασσα κάθε φορά που μιλά για την Άννα. Μέχρι και έξι μήνες πριν έκανε ακριβώς το ίδιο παρέα με τον άντρα της, τον Αναστάση: «Τον έχασα μέσα σε 20 ημέρες από καλπάζοντα καρκίνο. “Εγώ δεν θα ξαναγυρίσω στη Σαλαμίνα. Θα φύγω με τον καημό της Άννας. Αλλά εσύ να την περιμένεις”, μου είπε την τελευταία φορά στο νοσοκομείο. Και πράγματι, δεν ξαναγύρισε…» Τον Αύγουστο του ΄81, το ζευγάρι μόλις είχε παντρέψει τη δεύτερη κόρη τους, την Κική. Η μεγαλύτερη, η Κατερίνα, ήταν αρραβωνιασμένη: «Τα έξοδα ήταν μεγάλα, δεν ήμασταν και προύχοντες, οδηγός στα λεωφορεία ήταν ο άντρας μου. Είπαμε να πάμε την Άννα, το μωρό μας, και τα αγόρια μας που ήταν 10 και 11 χρονών λίγες μέρες στο πατρικό μας στο Σκουτάρι να κάνουν τα μπάνια τους, όπως κάναμε πάντα. Δεν μπορούσαμε να φανταστούμε την τραγωδία που μας περίμενε…».

Όπως κάθε τραγωδία, έτσι και η δική τους, λέει, χτύπησε απροειδοποίητα: «Όταν κατάλαβα ότι χάθηκε

Το μήνυμα που θέλω να της στείλω, αν ποτέ το διαβάσει, είναι ότι δεν την εγκατέλειψα ποτέ, ούτε για ένα λεπτό»

το μωρό μου, βρέθηκα σε κατάσταση αλλοφροσύνης. Κατέρρευσα σαν να ήμουν από πηλό. Σερνόμουν σαν το φίδι. Ήμουν για μέρες με χάπια και ενέσεις. Και ύστερα άρχισα να πλένω κάθε μέρα τα ρούχα της, να τα απλώνω και να τα σιδερώνω για να είναι φρέσκα όταν γυρίσει και τα ξαναφορέσει…» Περιμένω μια είδηση 26 χρόνια.

Είκοσι έξι χρόνια και μια καλή είδηση δεν έφθασε για την Άννα στο σπίτι της Αρετής Τριανταφυλλίδου: «Είναι σαν να άνοιξε η γη και να κατάπιε το μωρό μου, σαν να μην υπήρξε ποτέ. Κανείς δεν την είδε ποτέ, πουθενά…» Η ψηφιακή Άννα.

Όταν την έχασε ήταν 38 ετών και τώρα είναι 64. Η Άννα ήταν 2 και κάτι. Σήμερα είναι 28 χρόνων γυναίκα: «Η εικό να που έχω στο μυαλό μου είναι η εικόνα του μωρού μου. Αυτό το παιδί που γέννησα και το μεγάλωσα σαν μπιμπελό μέχρι τα δύο του χρόνια. Κοιτάζω τις φωτογραφίες της Άννας- στην ψηφιακή της ενηλικίωση, που έγινε στη Βιρτζίνια των ΗΠΑ- στα 16 της και σήμερα στα 28 της και είναι ξένες για μένα. Αν είναι έτσι σήμερα, ή κάπως έτσι, δεν μπορώ να το φανταστώ. Δεν την είδα να μεγαλώνει, να γίνεται 5, 10, 15 χρόνων. Τη φαντάζομαι μόνο να μοιάζει με την κόρη μου την Κατερίνα. Δεν ξέρω τι πέρασε, πώς έζησε όλα αυτά τα χρόνια. Αν οι γονείς που τη μεγάλωσαν την αγαπούσαν και ήταν καλοί μαζί της. Αν σπούδασε, αν είναι επιστήμονας, αν έχει παντρευτεί, αν έχει γίνει μάνα. Ξέρω μόνον ότι είναι το παιδί μου και μου το έχουν κλέψει… Και λαχταρώ να το ξαναβρώ!».

«Δεν θέλω να πονέσει». Έχει μείνει ξάγρυπνη αναρίθμητες νύχτες. Έχει φτιάξει πολλά σενάρια στο μυαλό της κι έχει φανταστεί με πολλούς τρόπους την συνάντησή της με την Άννα: «Την έχω κρατήσει πολλές φορές αγκαλιά και της έχω πει χιλιάδες πράγματα. Το τι θα κάνω, σε περίπτωση που τη βρω, πραγματικά δεν το ξέρω. Εγώ θα πάρω τη μεγαλύτερη χαρά της ζωής μου, αλλά εκείνη; Όταν μάθει την αλήθεια θα γκρεμιστεί η ζωή της. Θα ανακαλύψει ότι 28, 30 ή 35 χρόνια ζούσε ένα μεγάλο ψέμα. Θα είναι σοκ φοβερό που θα έχει μεγάλο αντίκτυπο στην ψυχολογία και τη ζωή της. Αλλά μπορώ να της πω ψέματα; Δεν ξέρω αν θα το αντέξω. Κάπου μέσα μου θέλω να πονέσω τους ανθρώπους που η Άννα πιστεύει για γονείς της, όπως πόνεσαν εκείνοι εμένα. Αλλά δεν θέλω να πονέσει η Άννα. Δεν ξέρω, αν έρθει εκείνη η στιγμή, ίσως τα πράγματα να μην είναι τόσο δύσκολα».

«Ζει στο εξωτερικό». Η Αρετή Τριανταφυλλίδου είναι σίγουρη ότι η κόρη της ζει στο εξωτερικό: «Αν ζούσε κάπου στην Ελλάδα, κάποιος θα την είχε δει, κάποιος θα είχε κάτι ακούσει. Ίσως να μην την βρω εγώ. Ίσως μια μέρα να έρθει να βρει εκείνη εμένα. Το μήνυμα που θέλω να της στείλω, αν ποτέ το διαβάσει, είναι ότι δεν την εγκατέλειψα ποτέ, ούτε για ένα λεπτό. Θέλω να μάθει ότι έχει μια μάνα, τέσσερα αδέρφια και 12 ανίψια που την αγαπούν και περιμένουν να τη γνωρίσουν. Θέλω να ξέρει ότι όσο αναπνέω θα την περιμένω…».

Η ψηφιακή ενηλικίωση κράτησε δύο μήνες


Η «ψηφιακή ενηλικίωση» στηρίζεται στην επιστήμη της Ανθρωπολογίας και το τελικό αποτέλεσμα που δίνει το κομπιούτερ προέρχεται από την επεξεργασία πολλών φωτογραφιών όχι μόνο του προσώπου που αναζητείται αλλά και των γονιών, των αδερφών και των συγγενών του. Όπως επισημαίνει στα «ΝΕΑ» ο Κώστας Γιαννόπουλος, πρόεδρος του συλλόγου «Το χαμόγελο του παιδιού», «όσες περισσότερες φωτογραφίες έχουν στη διάθεσή τους οι επιστήμονες που ασχολούνται τόσο πιο αξιόπιστο είναι και το αποτέλεσμα…».

Η τελευταία ψηφιακή ενηλικίωση της Άννας έγινε στο Εθνικό Κέντρο για τα Εξαφανισμένα και Κακοποιημένα Παιδιά στην Ουάσιγκτον και κράτησε δύο μήνες. Για την ανάρτηση όμως της σχετικής αφίσας σε πολυσύχναστα σημεία υπήρξε ένα πρόβλημα: «Σύμφωνα με την αρχή των προσωπικών δεδομένων δεν μπορείς να αναζητάς εξαφανισμένα παιδιά που έχουν ενηλικιωθεί. Εμείς πήγαμε κόντρα σ΄ αυτή την άποψη, γιατί όταν το παιδί χάνεται, όπως στην περίπτωση της Άννας, έχει δικαίωμα να μάθει την αλήθεια όταν ενηλικιωθεί…».

Η αναζήτηση της Άννας είναι η πιο μακρόχρονη στην ιστορία των αναζητήσεων εξαφανισμένων παιδιών και από τις 25 Μαΐου που έχουν τοιχοκολληθεί οι αφίσες δεν έχει υπάρξει καμιά πληροφορία και κανένα νέο.