Αναζήτηση
«Τους σκοτώνω γιατί είναι πλουσιόπαιδα» φέρεται να είπε ο (ψυχοπαθής)
Νοτιοκορεάτης δράστης που αιματοκύλησε ένα από τα καλύτερα πανεπιστήμια της Αμερικής. Επιστροφή στην Ελλάδα. Σε ένα κανάλι έχουν στήσει στον τοίχο νεαρό τραγουδιστή επειδή ψωνίζει ακριβά ρούχα. Σε άλλο, μαίνονται εναντίον του Κυπρίου ιδιοκτήτη του «Sea Diamond», ενώ «στα μαλακά» περνάνε τον υπουργό Εμπορικής Ναυτιλίας. Σε in περιοδικό διαβάζω κείμενο- καταπέλτη εναντίον «όσων πλουσίων επιδεικνύονται» και των νεόπλουτων. Στα δε «υπόγεια» μπλογκ και σε δρόμους των Αθηνών αντιλαμβάνεται κανείς την ύπαρξη ενός διαρκώς διογκούμενου ρεύματος νέων οι οποίοι επιλέγουν- ενίοτε επιπόλαια, ενίοτε λελογισμένα- την αναρχία ως ιδεολογία. Ας πάρουμε μια βαθιά ανάσα. Είναι φυσικό οι επιχειρηματίες και ολόκληρη η ιδιωτική πρωτοβουλία να σκοπεί προς το κέρδος, αυτός είναι εξάλλου ο λόγος ύπαρξής της!
Ούτε μπορεί κανείς να έχει την απαίτηση από τους επιχειρηματίες να έχουν όλοι κοινωνική συνείδηση και ήθος ή να μη μετέρχονται ακόμα και αθέμιτα μέσα για να κερδίσουν- μπορεί θεωρητικά αυτό να είναι το δέον, αλλά αυτό έχει χαθεί προ πολλού σε μία κοινωνία όπως έχει καταντήσει τα τελευταία τρία χρόνια η ελληνική, όπου ισχύει ο θεσμός της ατιμωρησίας εάν έχεις αρκετά χρήματα ή πολιτικό «προστάτη» (η σημερινή ελληνική κυβέρνηση χρησιμοποιεί το συνθηματικό «κουμπάρος». Θυμάστε…). Απαίτηση έχουμε πρωτίστως από αυτούς που μας κυβερνούν να μας προφυλάττουν από την αυθαιρεσία και τη λεηλασία και να φροντίζουν για το συμφέρον και την προκοπή όλων ημών και του τόπου. Αυτοί μας φταίνε.
Και λίγες μέρες προτού συμπληρωθούν 40 χρόνια από την αποφράδα εκείνη μέρα του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου, είναι τραγικό που από πρόσφατη δημοσκόπηση αποδεικνύεται ότι η πλειονότητα των Ελλήνων δεν έχουν εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση και στις (υποκριτικές) εξαγγελίες της ότι θα πολεμήσει τη… δεξιά διαφθορά. Και ότι, σε δύσκολες καταστάσεις, περισσότερη εμπιστοσύνη έχουμε… στην καλή διάθεση των κουκουλοφόρων παρά στους φορείς της δημόσιας εξουσίας, όπως ο έρμος ο ειδικός φρουρός του προέδρου του Αρείου Πάγου που αφοπλίστηκε από ενόπλους και τους κυνηγούσε από πίσω παρακαλώντας: «Σας παρακαλώ, βρε παιδιά, δώστε τα μου πίσω, θα βρω τον μπελά μου και είμαι νέος»… Άδικο έχουμε…;
