Το βασικό συμπέρασμα που προκύπτει από τις δημοσκοπήσεις της τελευταίας περιόδου, και παρά τις επιμέρους διαφορές τους, είναι ένα σχετικά ακίνητο πολιτικό τοπίο, με πολύ περιορισμένες διακυμάνσεις, ανάλογα με την τρέχουσα επικαιρότητα. Τα κύρια χαρακτηριστικά αυτού του πολιτικού τοπίου μπορούν σχηματικά να συνοψισθούν σε τέσσερα σημεία: 1. Η Ν.Δ. διατηρεί ένα σαφές και σταθερό προβάδισμα, το οποίο κυμαίνεται κατά περίπτωση από 2 έως 3 ποσοστιαίες μονάδες. Μόνο την περασμένη άνοιξη, ακριβώς στο μέσον του κύκλου της τετραετίας και υπό το βάρος των αποκαλύψεων για τις τηλεφωνικές υποκλοπές, τα δύο μεγάλα κόμματα φάνηκε να βρίσκονται σε κατάσταση ισοδυναμίας, αλλά το ΠΑΣΟΚ δεν μπόρεσε να εκμεταλλευθεί στη συνέχεια αυτή τη συγκυρία. Παρά το γεγονός ότι περίπου το 20% από εκείνους που ψήφισαν Ν.Δ. στις εκλογές του 2004 δηλώνει σταθερά σε όλες τις έρευνες δυσαρεστημένο από την κυβερνητική πολιτική, οι καθαρές απώλειες της Ν.Δ. εμφανίζονται σχετικά περιορισμένες:

περίπου 6% προς το ΠΑΣΟΚ και 4% προς τον ΛΑΟΣ (δηλαδή αθροιστικά περίπου 4,5% του συνολικού εκλογικού σώματος). Επιπλέον, η Ν.Δ. εμφανίζεται σε όλες τις έρευνες να κερδίζει ακόμη ψηφοφόρους από το ΠΑΣΟΚ, σε περιορισμένα βεβαίως μεγέθη, αλλά πάντως, ικανά να της εξασφαλίσουν το σταθερό προβάδισμα που διαθέτει.

2. ΤΟ ΠΑΣΟΚ, παρ΄ όλο που φαίνεται να ευνοείται ελαφρώς από αυτές τις αμφίδρομες ανταλλαγές με τη Ν.Δ.,

δεν έχει κατορθώσει να δημιουργήσει κανένα σαφές ρεύμα προς όφελός του, ούτε να πετύχει την επανασυσπείρωση των οπαδών του στον βαθμό που θα αντιστοιχούσε σε κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης (κάτι που ήταν σχεδόν απόλυτο για τη Ν.Δ.

κατά την περίοδο 1997-2004). Επιπλέον, το ΠΑΣΟΚ, ως κόμμα, δεν έχει βελτιώσει την εικόνα του και κυρίως δεν έχει αποδυναμώσει τα ιδιαιτέρως έντονα αρνητικά χαρακτηριστικά που είχε αποκτήσει προς το τέλος της μακρόχρονης κυβερνητικής του θητείας. Ούτε εξάλλου έχει επωφεληθεί από τη φθορά της κυβερνητικής πολιτικής. Τέλος, και σε επίπεδο ηγεσίας, δεν έχει κατορθώσει να αντιμετωπίσει την επικοινωνιακή υπεροχή του Πρωθυπουργού, με άμεση συνέπεια να διευρύνεται σταδιακά, τους τελευταίους μήνες, η απόσταση που χωρίζει τη δυνάμει απήχηση των δύο ηγετών.

3. ΤΟ ΚΚΕ καταγράφεται σταθερά με σαφή αλλά και περιορισμένη ανοδική τάση (περί το 7%), ενώ και ο ΣΥΝ, παρά τις πρόσκαιρες ταλαντεύσεις που γνώρισε, βρίσκεται σήμερα σε ένα μάλλον ασφαλές για την κοινοβουλευτική του εκπροσώπηση επίπεδο. Ιδιαίτερα τον τελευταίο καιρό, μετά τη συμβολική επιτυχία στον Δήμο Αθηναίων αλλά και με επίκεντρο τα θέματα της συνταγματικής αναθεώρησης (άρθρο 16), ο ΣΥΝ φαίνεται να σταθεροποιεί μια σχετικώς ευρύτερη επιρροή.

4. ΤΕΛΟΣ, Ο ΛΑΟΣ του Γ. Καρατζαφέρη καταγράφεται σταθερά πάνω από το όριο του 3%, γεγονός που εάν επαληθευθεί είναι πολύ πιθανό να οδηγήσει στη συγκρότηση μιας πεντακομματικής Βουλής. Βέβαια, η δημοσκοπική καταγραφή ενός νέου κόμματος δεν αντικατοπτρίζει πάντα την πραγματικότητα της ψήφου και αυτό ως προς τον ΛΑΟΣ αποδείχθηκε σαφέστατα στις πρόσφατες νομαρχιακές εκλογές, τουλάχιστον στις περιπτώσεις εκείνες όπου παρουσίασε αμιγείς συνδυασμούς. Γι΄ αυτό ιδιαίτερα κρίσιμη παράμετρος για την παρουσία του ΛΑΟΣ στις βουλευτικές εκλογές ενδέχεται να αποδειχθεί η δυνατότητα να εξασφαλίσει ευρύτερες συνεργασίες.

Π.χ. η επανεμφάνιση του Στ. Παπαθεμελή ως ανεξάρτητου θα μπορούσε να προδιαγράψει ένα τέτοιο ενδεχόμενο, όπως αντίστοιχα και η ανεξάρτητη υποψηφιότητα Συμπιλίδη στις νομαρχιακές εκλογές στο Κιλκίς.