(με αφορμή την πρόταση της Ν.Δ.για αναθεώρηση του άρθρου 24)

Αν το άρθρο 24, ως έχει, συνιστά ευχή παρά εδραία πολιτική απόφαση επηρεασμού των πραγμάτων, η αναθεώρησή του, νομιμοποιητική της πολύχρονης αυθαιρεσίας, αποτελεί συμβιβασμό με τα πράγματα και, φοβάμαι, εναρμονίζεται με το «κοινό περί δασών και φύσεως αίσθημα». Πώς μεταφράζεται το αίσθημα αυτό το έχουμε δει, το ξέρουμε: σε αυθαίρετα, σε παράνομους οικοδομικούς συνεταιρισμούς διαφόρων κλάδων, σε λεηλασία, με την ανοχή μιας Πολιτείας που λέει «δημόσιο συμφέρον» και εννοεί «ιδιωτικό κέρδος». Το καλοκαίρι, στην Κρήτη, ο υπουργός Πολιτισμού προέτρεπε τους αρχαιολόγους να μην εμποδίζουν με τα κολλήματά τους την οικοδομική άνθηση. Για δάση και πουρνάρια θα μιλάμε τώρα όταν κοντεύουμε να χτίσουμε και μέσα στην Κνωσό;

(«Η Καθημερινή»)