ΘΑ είναι ασφαλώς πολύ δύσκολο στον ΟΚΑΝΑ να εξηγήσει στους πολίτες πώς έφτασε στη σημερινή κατάσταση, να κινδυνεύει δηλαδή να μείνει χωρίς μεθαδόνη για τα προγράμματα απεξάρτησης.

ΘΑ είναι όμως ακόμα δυσκολότερο αν τελικώς δεν προλάβουν να βρουν τις απαραίτητες δόσεις και αν διακοπούν τα προγράμματα ή πολύ περισσότερο αν κάποιοι χρήστες εξ αυτού του λόγου οδηγηθούν ξανά στην ηρωίνη. ΟΠΟΙΟΣ και αν φέρει την ευθύνη, κάποιος θα πρέπει να εξηγήσει στους «αρμοδίους» ότι η αδιαφορία και η γραφειοκρατία έχουν κι αυτές όρια, ιδίως όταν παίζονται ανθρώπινες ζωές.

ΔΥΣΤΥΧΩΣ το φαινόμενο δεν είναι το μοναδικό που προκαλεί ανησυχία για τις πραγματικές προθέσεις της κυβέρνησης. Παρά τις προσωπικές υποσχέσεις του Πρωθυπουργού η λίστα αναμονής όχι μόνο δεν έχει περιοριστεί αλλά έχει αυξηθεί στα τέσσερα χρόνια- στην πράξη δηλαδή τα προγράμματα έχουν παγώσει.

ΤΟ ίδιο έχει συμβεί και με τα κέντρα πρόληψης όπως και τα κέντρα θεραπείας που παραμένουν ακριβώς τα ίδια, όσα και επί ΠΑΣΟΚ. Δεν έχει δημιουργηθεί ούτε ένα καινούργιο και τα ήδη έτοιμα λειτουργούν με μεγάλες ελλείψεις προσωπικού.

ΑΣΦΑΛΩΣ τα στοιχεία αυτά αντανακλούν την πολιτική λιτότητας του κ. Αλογοσκούφη που έχει πλήξει σχεδόν αποκλειστικά το κοινωνικό κράτος- όσους τέλος πάντων θεσμούς είχαν δημιουργηθεί για να προσφέρουν βοήθεια σε συμπολίτες μας που δεν έχουν τα μέσα για να προσφεύγουν στον ιδιωτικό τομέα. ΑΝΤΙΚΑΤΟΠΤΡΙΖΕΙ όμως και τις βαθύτερες προτεραιότητες της κυβέρνησης που καθορίζονται από την ιδεολογία της- αυτή την ίδια ιδεολογία που οδήγησε επιφανή στελέχη της να υπονομεύουν ανοικτά τη δημιουργία νέων κέντρων.

ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΑ ο κ. Καραμανλής και η σύζυγός του είχαν κάνει τηλεοπτική επίδειξη της ευαισθησίας τους για το πρόβλημα των νέων τοξικομανών.

Μετεκλογικά τούς άφησαν στη μοίρα τους!