«Από τα ριάλιτι σόου μόνο τραγουδιστές δεν βγαίνουν, παρά μονάχα πολύ ωραία μοντέλα, αγόρια και κορίτσια», δηλώνει ο Λάκης Χαλκιάς που ύστερα από τριάντα δύο χρόνια θα τραγουδήσει και πάλι τους «Μετανάστες» στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (18, 20 και 21 Ιανουαρίου) στο αφιέρωμα για τα 50 χρόνια μουσικής δημιουργίας του Γιάννη Μαρκόπουλου

Τριάντα δύο χρόνια μετά και πάλι «Μετανάστες». Είναι επίκαιροι σήμερα;

Είναι επίκαιροι θα έλεγα όσο ποτέ άλλοτε, αφού η φάμπρικα σήμερα όχι μόνο δεν σταματά αλλά δουλεύει ακόμα πιο σκληρά. Όπως και οι αριθμοί πέρασαν πια σε όλους μας αντί των ονομάτων μας.

Η πιο συγκλονιστική στιγμή από τις συναυλίες που δώσατε στο εξωτερικό;

Τα θέατρα στην Αμερική και τον Καναδά γέμιζαν περιστέρια και φωνές του κόσμου που τραγουδούσαν ασταμάτητα.

Ήταν αλησμόνητες στιγμές.

Στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών με τον Μαρκόπουλο. Πώς τα φαντάζεστε;

Θα είναι μια μεγάλη στιγμή, γιατί νιώθω τον εαυτό μου δυνατό και ώριμο για να δώσω μια διαφορετική διάσταση στην ερμηνεία αυτού του αξεπέραστου έργου όπως οι «Μετανάστες».

«Μου είπαν θα βρω το χρυσό και βρήκα το φαρμάκι…». Τι σας έρχεται στον νου;

Δεν θα μπορούσε να δοθεί σε άλλον αυτό το τραγούδι για να το εκφράσει αφού αυτά ακριβώς που λέει εγώ τα πέρασα και τα έζησα στο πετσί μου. Με τη δική μου ξενιτιά στην Αμερική.

«Είμαι το νούμερο 8, με ξέρουν όλοι με αυτό…». Το τραγούδι αυτό εξακολουθεί να αγγίζει τον κόσμο;

Τόσο πολύ προφητικά λόγια όσο οι στίχοι που έγραψε ο Γιώργος ο Σκούρτης δεν νομίζω ότι θα μπορούσαν να γίνουν…

Έχετε κάνει μια μεγάλημοναχική- πορεία στο τραγούδι. Οι δυσκολίες που αντιμετωπίσατε;

Από τη στιγμή που στους ώμους μου κουβαλάω την ιστορία της μεγάλης οικογένειας των Χαλκιάδων και σαν να μη μου έφτανε αυτό έπεσα πάνω στον Γιάννη Μαρκόπουλο και το έργο του, δεν είχα άλλη επιλογή από αυτήν που επέλεξα για να είμαι σήμερα αυτός που πραγματικά ήθελα να είμαι τελικά.

Ο επιμένων νικά; Εάν αυτό που κάνεις το πιστεύεις πραγματικά, δεν το ξεπουλάς, νομίζω ότι κάποια στιγμή θα σε δικαιώσει.

Ο κόσμος του τραγουδιού είναι σήμερα ηθικός, αγγελικά πλασμένος;

Φοβάμαι ότι οι καινούργιες γενιές των ανθρώπων που βγαίνουν στο επάγγελμα αυτό, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, έχουν ως στόχο να τα αρπάξουν για να πλουτίσουν. Σπάνια ακούγεστε στα ραδιόφωνα και την τηλεόραση. Γιατί;

Με τον κόσμο του ραδιοφώνου έχω καλύτερη σχέση. Όσο για την τηλεόραση, θα πάω όταν έχω κάτι να πω. Τους άλλους τους αποφεύγω όπως ο διάβολος το θυμίαμα.

Σήμερα έχουμε πλημμυρίσει τραγουδιστές από τα ριάλιτι σόου. Έχετε ξεχωρίσει κάποιον;

Από αυτά τα ριάλιτι σόου μόνο τραγουδιστές δεν βγαίνουν, παρά μονάχα πολύ ωραία μοντέλα, αγόρια και κορίτσια. «Ξενιτεμένο μου πουλί» και «Κώστα μ΄ τα χιόνια λειώσανε». Πού σας ταξιδεύουν;

Σε ολόκληρο τον απόδημο Ελληνισμό που πάντα ονειρεύεται τον γυρισμό του στην Ιθάκη.

«Το μοιρολόι της μάνας». Όταν το ακούτε τι σκέπτεστε;

Μέσα από τον ήχο του κλαρίνου του πατέρα μου, που είμαι ποτισμένος ολόκληρος, τι μου μένει να σκεφτώ όταν τον ακούω; Τέτοια συναισθήματα δεν μπορώ να τα εκφράσω με λόγια.

Η αυθεντική δημοτική και λαϊκή μουσική μήπως είναι σήμερα λίγο ριγμένη;

Ναι, όμως πάντα παρακαλούσα να μην τα πιάσουνε στα χέρια τους οι άνθρωποι κάποιων χαζοχαρούμενων τηλεοπτικών εκπομπών και τα διασύρουν, τα εξευτελίσουν.

Αγία Τριάδα Πεντέλης και Σταμνά Ξηρόμερου. Δύο σημαδιακοί τόποι;

Στο πανηγύρι στην Αγία Τριάδα ήταν η πρώτη μου δουλειά όπου πήγα επίσημα για να παίξω με τον πατέρα μου. Και ο δεύτερος τόπος στα Σταμνά Ξηρόμερου ήταν που πήρα το χρίσμα του τραγουδιστή.

Μια αξέχαστη στιγμή με τον πατέρα σας τον Τάσο Χαλκιά; Έζησα κοντά του από ηλικίας 6-7 ετών αφού με έπαιρνε μαζί του στις δουλειές. Ό,τι και να πω για στιγμές που έχουμε ζήσει, έχουν όλες την ίδια βαρύτητα και την ίδια ομορφιά. Με τους Μάρκο Βαμβακάρη, Κώστα Ρούκουνα, Γιάννη Παπαϊωάννου, Απόστολο Καλδάρα, Σωτηρία Μπέλλου, Στέλιο Καζαντζίδη, Βίκυ Μοσχολιού, Καίτη Γκρέυ, Μανώλη Αγγελόπουλο;

Ναι, ευτύχισα να συνεργαστώ μαζί τους και με άλλους πολύ αξιόλογους μεγάλους καλλιτέχνες.

Η πιο μεγάλη στιγμή ήταν με τον Γιάννη Μαρκόπουλο; Όλη μου η συνεργασία μαζί του ήταν μια μεγάλη στιγμή. Ένα τραγούδι που θα θέλατε να το είχατε πει πρώτος;

Ναι, το «Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί»- το τραγούδησε ο Νίκος Ξυλούρης- γιατί εκφράζει όλη τη σακάτικη σημερινή εποχή και την άλωση του πολιτισμού μας.

Έχετε μετανιώσει για κάτι; Δεν έχω μετανιώσει μέχρι σήμερα για τίποτα.

Σε ποιους θα αφιερώνατε αυτές τις συναυλίες;

Στον πατέρα μου και στους Βίκυ Μοσχολιού, Νίκο Ξυλούρη, Παύλο Σιδηρόπουλο.