Αναζήτηση
Πρώτες ώρες του 2007, ο μπουφές με τις πιατέλες οικτρά λεηλατημένος, τα παπούτσια στο πάτωμα μετά τον χορό, χαλαρωμένοι στους καναπέδες από τη σαμπάνια και το κρασί και η ψιλοκουβέντα να δίνει και παίρνει…
Σχολιάζοντας την επικαιρότητα των ημερών, δήλωσα σοκαρισμένη από την εκτέλεση του Σαντάμ, γιατί πίστευα ότι- μέρες που είναι- ο «δυτικός παράγων» θα έδινε χάρη στον Ιρακινό πρώην δικτάτορα ή τουλάχιστον θα ανέβαλλε την εκτέλεσή του για μετά τις γιορτές. Δεν ήταν ένας καλός τρόπος να δείξει η χριστιανική Δύση τη μεγαλοψυχία της, τη δύναμη της συγγνώμης που δίδαξε ο Θεάνθρωπος, τον ανώτερο πολιτισμό της, που δεν επιτρέπει την ηθελημένη αφαίρεση της ζωής;
Θυμήθηκα τις ανατριχιαστικές σκηνές των μελλοθανάτων από το «Πράσινο Μίλι» με τον Τομ Χανκς και αναμετέδωσα τις ακόμα πιο απάνθρωπες περιγραφές των τελευταίων εκτελέσεων σε Πολιτείες της Αμερικής, με τις σαρανταπεντάλεπτες επώδυνες προσπάθειες να θανατώσουν επιτέλους τους καταδικασμένους!
Η αντίδραση των παρευρισκόμενων εκπροσώπων του ανδρικού φύλου- υποτίθεται με δηλωμένες ανθρωπιστικές ευαισθησίες και κουλτούρα πάνω από το μέσο ελληνικό όρο- ήταν απόλυτη, απλοϊκή και κάθετη, του τύπου «καλά του έκαναν!» και «πόσους είχε φάει αυτός…». Μαζεύτηκα μουδιασμένη.
Η εκ διαμέτρου διαφορετική συζήτηση, που άρχισε τυχαία λίγο μετά, ενίσχυσε τις επιφυλάξεις μου για την προοδευτικότητα και την ανοιχτομυαλιά των «προοδευτικών» ομοεθνών μου. Δεν θυμάμαι πώς ακριβώς ήρθε η κουβέντα για την επιστημονική θέση που μου είχε πει- και είχα δημοσιεύσει- έγκριτος καθηγητής Ιατρικής του Χάρβαρντ και ακαδημαϊκός, ότι οι γυναίκες πρέπει να έχουν μικρότερους σε ηλικία συντρόφους- και όχι το αντίθετο, όπως είναι η κοινωνικά καθιερωμένη άποψη- καθώς είναι νεώτερες βιολογικά από τους συνομηλίκους τους.
Ω, το σοκ, τι έκπληξη, τι αντίδραση, τι θορυβώδεις εκδηλώσεις ανασφάλειας εκ μέρους των «μοντέρνων», «μορφωμένων» και «άνετων» αρρένων! Στα γρήγορα, η ντε φάκτο και με σαθρά επιχειρήματα απόρριψη της επιστημονικής άποψης, η ειρωνεία για τις γυναίκες που θα αποτολμούσαν κάτι τέτοιο, τα φτηνά- δήθεν αστεία- υπονοούμενα για ένα τέτοιο ενδεχόμενο… Αυτονόητη και δεδομένη, βέβαια, η αποδοχή της σχέσης μεγάλου άνδρα με πολύ νεώτερη γυναίκα- δεν το συζητάμε…
Αχ, τα καημένα τα αγόρια μας! Έχουν πολύ δρόμο ακόμα να περπατήσουν στη σκέψη, έχουν πολλή δουλειά να κάνουν ακόμα με τον εαυτό τους.
