ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ είναι παρελθόν. Άφησαν όμως μία τεράστια ουρά πίσω τους.

Τι θα κάνει η κυβέρνηση; Θα συνεχίσει να αγνοεί τα προβλήματα του κόσμου

(ιδιωτικοποίηση της υγείας, χαμηλοί μισθοί και συντάξεις, «φακελάκια» κ.λπ.);

Θα επενδύει εις βάρος των φτωχών παιδιών, στην ταπείνωση των δασκάλων, στο

χάσιμο δεκάδων ωρών διδασκαλίας, στη συνεχιζόμενη ανασφάλεια στην εκπαίδευση;

Θα κοροϊδεύει τη Βουλή αναβάλλοντας – με την απομάκρυνση χρονικά από τα

γεγονότα – τη συζήτηση σε επίπεδο αρχηγών για την παιδεία; Θα θάβει υποθέσεις

(π.χ. υποκλοπές) και δεν θα τιμωρεί τους υπεύθυνους (Έλληνες και ξένους); Θα

σκανδαλολογεί (π.χ. Χρηματιστήριο, αγορές οπλικών συστημάτων) για να λέει, εκ

των υστέρων, ότι άνθραξ ήταν ο… θησαυρός;

Και η αξιωματική αντιπολίτευση; Έτσι θα προχωρήσει; Με μία πάλη χωρίς αρχές;

Με ορισμένους και ορισμένες να πολεμάνε, κυρίως κρυφά, τον εκλεγμένο από

εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες, πρόεδρο του κόμματος και μάλιστα σε συνθήκες

κατακόρυφης εκλογικής πτώσης, όπως καταγραφόταν το φθινόπωρο του 2003; Τους

ενδιαφέρει τελικώς η λάγνα εξουσία, η χρυσοφόρα πίτα, η αλλαγή της γραμματέως,

ο έλεγχος και ο εξοβελισμός ακόμη και του προέδρου του κόμματος και όχι μία

προοδευτικότερη πορεία (στα εθνικά, στις διεθνείς σχέσεις, στα οικονομικά,

στην παιδεία, στην υγεία, στον πολιτισμό);

Και η Αριστερά; Θα πάρει πρωτοβουλίες όπως το μπορεί και το χρειάζεται ο

τόπος; Θα κάνει πλατιές συμμαχίες; Θα ηγηθεί σε κινήσεις απεγκλωβισμού

προοδευτικών δυνάμεων; Η απλά θα παραμείνει ένα ακόμη θύμα του λεγόμενου

δικομματισμού;

Μπορούν όμως να βρουν απάντηση όλα αυτά τα ζητήματα – για τη Ν.Δ., το ΠΑΣΟΚ,

το ΚΚΕ και τον ΣΥΝ – σε μία Ελλάδα όπου η Δικαιοσύνη δεν τολμά να δικαιώσει

ούτε τον Γρηγόρη Στακτόπουλο; Δηλαδή, να αθωώσει, έστω και μετά θάνατο, τον

άτυχο δημοσιογράφο, ο οποίος για ολόκληρη την υφήλιο – εκτός των «κύκλων» των

Αθηνών – δεν ευθύνεται για τη δολοφονία του Αμερικανού δημοσιογράφου Τζορτζ

Πολκ στη διάρκεια του Εμφύλιου Πολέμου;