ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ είναι παρελθόν. Άφησαν όμως μία τεράστια ουρά πίσω τους.
Τι θα κάνει η κυβέρνηση; Θα συνεχίσει να αγνοεί τα προβλήματα του κόσμου
(ιδιωτικοποίηση της υγείας, χαμηλοί μισθοί και συντάξεις, «φακελάκια» κ.λπ.);
Θα επενδύει εις βάρος των φτωχών παιδιών, στην ταπείνωση των δασκάλων, στο
χάσιμο δεκάδων ωρών διδασκαλίας, στη συνεχιζόμενη ανασφάλεια στην εκπαίδευση;
Θα κοροϊδεύει τη Βουλή αναβάλλοντας – με την απομάκρυνση χρονικά από τα
γεγονότα – τη συζήτηση σε επίπεδο αρχηγών για την παιδεία; Θα θάβει υποθέσεις
(π.χ. υποκλοπές) και δεν θα τιμωρεί τους υπεύθυνους (Έλληνες και ξένους); Θα
σκανδαλολογεί (π.χ. Χρηματιστήριο, αγορές οπλικών συστημάτων) για να λέει, εκ
των υστέρων, ότι άνθραξ ήταν ο… θησαυρός;
Και η αξιωματική αντιπολίτευση; Έτσι θα προχωρήσει; Με μία πάλη χωρίς αρχές;
Με ορισμένους και ορισμένες να πολεμάνε, κυρίως κρυφά, τον εκλεγμένο από
εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες, πρόεδρο του κόμματος και μάλιστα σε συνθήκες
κατακόρυφης εκλογικής πτώσης, όπως καταγραφόταν το φθινόπωρο του 2003; Τους
ενδιαφέρει τελικώς η λάγνα εξουσία, η χρυσοφόρα πίτα, η αλλαγή της γραμματέως,
ο έλεγχος και ο εξοβελισμός ακόμη και του προέδρου του κόμματος και όχι μία
προοδευτικότερη πορεία (στα εθνικά, στις διεθνείς σχέσεις, στα οικονομικά,
στην παιδεία, στην υγεία, στον πολιτισμό);
Και η Αριστερά; Θα πάρει πρωτοβουλίες όπως το μπορεί και το χρειάζεται ο
τόπος; Θα κάνει πλατιές συμμαχίες; Θα ηγηθεί σε κινήσεις απεγκλωβισμού
προοδευτικών δυνάμεων; Η απλά θα παραμείνει ένα ακόμη θύμα του λεγόμενου
δικομματισμού;
Μπορούν όμως να βρουν απάντηση όλα αυτά τα ζητήματα – για τη Ν.Δ., το ΠΑΣΟΚ,
το ΚΚΕ και τον ΣΥΝ – σε μία Ελλάδα όπου η Δικαιοσύνη δεν τολμά να δικαιώσει
ούτε τον Γρηγόρη Στακτόπουλο; Δηλαδή, να αθωώσει, έστω και μετά θάνατο, τον
άτυχο δημοσιογράφο, ο οποίος για ολόκληρη την υφήλιο – εκτός των «κύκλων» των
Αθηνών – δεν ευθύνεται για τη δολοφονία του Αμερικανού δημοσιογράφου Τζορτζ
Πολκ στη διάρκεια του Εμφύλιου Πολέμου;