Αναζήτηση
Η ΕΛΛΑΔΑ αυτή την περίοδο έχει (ξανά) βυθισθεί στην εσωτερική της
μίζερη πραγματικότητα. Δεν φαίνεται να μας απασχολεί τίποτα περισσότερο απ’
αυτά – τα δυσάρεστα ομολογουμένως – που συμβαίνουν στον μικρόκοσμό μας. Τα
δελτία ειδήσεων εξαντλούνται συνήθως σ’ ένα μοναδικό θέμα της εσωτερικής
παθογένειας. Τίποτα άλλο δεν φαίνεται να μας ενδιαφέρει. Είναι χαρακτηριστικό
ότι στις πρόσφατες πολύωρες συνεντεύξεις των πολιτικών αρχηγών στη
Θεσσαλονίκη, από τις περίπου εξήντα ερωτήσεις που τέθηκαν στον καθένα, μόνο
μία (1) αναφερόταν σε θέμα εξωτερικής πολιτικής (και αυτή αφορούσε στην
Τουρκία). Η ευρύτερη ευρωπαϊκή και παγκόσμια agenda απουσιάζει σχεδόν παντελώς
από τον δημόσιο πολιτικό διάλογο. Ούτε η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ (έστω κι αν
η Ελλάδα προεδρεύει στο Συμβούλιο Ασφαλείας), ούτε οι συναντήσεις του Διεθνούς
Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) και της Παγκόσμιας Τράπεζας στη Σιγκαπούρη, ούτε η
διεθνής συζήτηση για τη σημαντικότερη ίσως απειλή που αντιμετωπίζει ο πλανήτης
(την υπερθέρμανση), ούτε οι (νεώτεροι) προβληματισμοί στην Ευρωπαϊκή Ένωση
φαίνεται να μας αφορούν και ενδιαφέρουν (πέρα από κάποιες γραφικές τους
πλευρές). Κι όμως στην Ευρωπαϊκή Ένωση π.χ. αρχίζουν να ωριμάζουν ορισμένα
πράγματα που απαιτούν την ιδιαίτερη προσοχή μας. Έτσι, μεταξύ άλλων, ωριμάζει
η αντίληψη ότι η Τουρκία, ανεξάρτητα από την πορεία των διαπραγματεύσεων, δεν
θα καταστεί τελικά πλήρες, θεσμικό μέλος της Ένωσης. Μπροστά στην ενδεχόμενη
αυτή προοπτική, μήπως η Ελλάδα θα έπρεπε «να ξανασυζητήσει» το όλο θέμα της
σχέσης Τουρκίας – Ευρωπαϊκής Ένωσης και να κάνει κάτι πιο πρωτοβουλιακό για να
διασώσει την πολιτική της; Ωριμάζει επίσης η ιδέα ότι από το Ευρωπαϊκό
Σύνταγμα (και μετά το αδιέξοδο στη διαδικασία επικύρωσής του) θα προκύψει μια
μάλλον «μίνι-συνθήκη» με τις βασικότερες θεσμικές καινοτομίες (που θα
επικυρωθεί με την κοινοβουλευτική διαδικασία). Μήπως επομένως θα έπρεπε να
συζητήσουμε τι είδους «μίνι-συνθήκη» θέλουμε; Ακόμη αρχίζουν να παρουσιάζονται
οι πρώτες ιδέες για την αναθεώρηση του προϋπολογισμού και των πολιτικών που
έχει δεσμευθεί να διεξάγει η Ένωση. Το θέμα έχει τεράστια σημασία για την
Ελλάδα και επομένως δικαιολογεί κάποια ευρύτερη συζήτηση.
Ο Π.Κ. Ιωακειμίδης είναι καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών και μέλος
του Δ.Σ. του ΕΛΙΑΜΕΠ.
