Αναζήτηση
ΣΤΟ ΑΤΤΙΚΟ ημερολόγιο κατά την αρχαιότητα, ο Σεπτέμβριος ήταν ο πρώτος
μήνας του έτους… Αλλά και στις μέρες μας, Σεπτέμβριος
σημαίνει«επαναπροσδιορισμός», «νέο ξεκίνημα», «λήψη καινούργιων αποφάσεων».
Αλήθεια, οι μέρες και οι νύχτες του Σεπτεμβρίου το προσφέρουν αυτό από μόνες
τους. Είναι ο μήνας που ανοίγουν οι χειμερινοί κινηματογράφοι, τα θέατρα και
όλοι οι κλειστοί χώροι ψυχαγωγίας και διασκέδασης που θα φιλοξενήσουν τα
ανοιχτά όνειρα όλων ημών των προνομιούχων της Δύσης. Αρκεί ο ρυθμός τους και
το άγχος μας «να τα προλάβουμε όλα» να μη μας πάρει από κάτω. Στερώντας μας τη
χαρά της απόλαυσης που είναι ο λόγος ύπαρξής τους – ακόμα και του πιο
«προβληματισμένου» θεάματος. Γιατί εντάξει, η Ελλάδα, ο κόσμος, εμείς, έχουμε
αλλάξει. Μα η απόλαυση του «ομαδικού θεάματος» – θέατρο, μουσική, σινεμά,
αθλητισμός, διασκέδαση – είναι η μοναδική παγκοσμιοποίηση που δεν ισοπεδώνει
με την ομοιομορφία της το γούστο και δεν καταργεί εθνικά σύνορα, δεν
αμερικανοποιείται (ας μην ξεχνάμε πως πίσω από τη λέξη «παγκοσμιοποίηση»,
πολλά κέντρα εξουσίας επιδιώκουν την αμερικανοποίηση). Αντίθετα, η κοινή
απόλαυση του ομαδικού θεάματος ενώνει, ηρεμεί και εξημερώνει τα ανθρώπινα
ένστικτα. Αλλά προσοχή, αυτή η «ομαδική απόλαυση» βρίσκεται στο στόχαστρο. Η
ιδεολογία του νέου – και αδίστακτου – υπερκαταναλωτισμού πάει να οδηγήσει το
ανθρώπινο είδος σε μια εποχή παγκοσμιοποιημένης μοναξιάς. Εκεί που όλοι να
καταναλώνουμε τα ίδια αγαθά, τα προϊόντα της απόλαυσης, αλλά ο καθένας
χωριστά, για την πάρτη του και μόνος του. Έτσι που κανείς να μην το
ευχαριστιέται και να ξαναπέφτει με τα μούτρα – και μόνος του – στην αγορά
καινούργιας απόλαυσης. Μα η απόλαυση ούτε πουλιέται, ούτε αγοράζεται.
Προσφέρεται. Ανακαλύπτεται. Που σημαίνει ότι χρειάζεται να βάλεις να δουλέψει
το μυαλό σου και η καρδιά σου για να τη βρεις μέσα στον σωρό. Μα κάτι τέτοιο
είναι αντιεμπορικό, αντικαταναλωτικό, άρα ύποπτο. Και σε λίγο μπορεί και
επικίνδυνο για τα συμφέροντα των εμπόρων της συλλογικής συνείδησης της υφηλίου
από τις πολυεθνικές, άρα στην πυρά!
