ΓΗΠΕΔΟΓΡΑΦΙΕΣ

Την Παρασκευή το βράδυ, οπαδοί του ΠΑΟΚ χρησιμοποίησαν τα εγκαίνια της

Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης για να διαμαρτυρηθούν για τις τύχες της ομάδας

τους. Η μεγαλύτερη και λαϊκότερη ομάδα της Θεσσαλονίκης έχει από χρόνια πέσει

θύμα των Διοικήσεών της, με αποτέλεσμα την οικονομική και ψυχολογική

δυσπραγία, που μοιραία οδηγούν σε παρατεταμένη αγωνιστική αστάθεια. Καθώς οι

ποδοσφαιρικοί σύλλογοι είναι ανώνυμες εταιρείες στηριζόμενες σε ιδιωτικά

κεφάλαια, κινούμενες με βάση την ιδιωτική πρωτοβουλία και αυτοδιοικούμενες στα

πλαίσια του ιδιωτικού δικαίου, οι σχέσεις τους με την Πολιτεία και τα αιτήματά

τους έναντι της δημόσιας Αρχής μοιάζουν – και είναι από νομική άποψη –

αθεμελίωτες. Όχι για όποιον ζει ή απλώς γνωρίζει την ελληνική πραγματικότητα:

το ποδόσφαιρο είναι το άθλημα του λαού, η πολιτική και οι εκπρόσωποί της είναι

οι εκφραστές του λαού κι έτσι τα δύο έσονται διαρκώς εις σάρκα μίαν. Βουλευτές

εκλέγονται χάρις στο ποδόσφαιρο, άρα έχουν υποχρέωση να προστατεύσουν τα

συμφέροντα των ομάδων – ποδοσφαιρικών πλέον και όχι κοινωνικών – στις οποίες

τόσα οφείλουν. Κλάδοι ολόκληροι της εθνικής οικονομίας ζουν από το ποδόσφαιρο

κι έτσι η προστασία της ποδοσφαιρικής ζωής φτάνει σχεδόν να ταυτίζεται με την

ευρυθμία ολόκληρης της δημόσιας σφαίρας. Η Πολιτεία θα έπρεπε απλώς να ελέγχει

τη λειτουργία των ποδοσφαιρικών εταιρειών και τους όρους διεξαγωγής του

πρωταθλήματος, στην πραγματικότητα σπονσοράρει τις πρώτες και κηδεμονεύει το

δεύτερο. Ψηφίζει νόμους που χαρίζουν χρέη, διασώζει ομάδες από υποβιβασμό,

παρεμβαίνει περισσότερο ή λιγότερο διακριτικά στη λειτουργία των δήθεν

ανεξάρτητων οργάνων που η ίδια έχει θεσπίσει, πολιτικοποιεί – στην κυριολεξία,

κομματικοποιεί – τις εκλογές των διοικητικών αρχών του ποδοσφαίρου και των

άλλων αθλημάτων, πριμοδοτεί και οργανώνει τις φιέστες υποδοχής των ομάδων που

φέρνουν επιτυχίες. Μέσα σε τέτοιο κλίμα δεν είναι περίεργο που οι φίλαθλοι,

ακόμα περισσότερο οι οπαδοί, στις δύσκολες στιγμές της ομάδας τους στην

Πολιτεία στρέφονται και από την Πολιτεία απαιτούν λύσεις. Οι εκδηλώσεις του

δρόμου είχαν σώσει το μοναδικό πρωτάθλημα της Λάρισας, τον Άρη από τα

χειρότερα, χαλυβδώσει – προσωρινά έστω – τον Κοσκωτά και τον Σαλιαρέλη,

εξασφαλίσει ωραιότατα γήπεδα σε Ολυμπιακό και, αύριο, σε Παναθηναϊκό. Το ότι η

διαμαρτυρία συχνά εξοκέλλει στη βία έχει να κάνει με ένα άλλο φαινόμενο, τη

σιωπηρή ανοχή του χουλιγκανισμού, επίσης από την Πολιτεία. Οι κυβερνήσεις ό,τι

σπέρνουν θερίζουν. Γι’ αυτό δεν είναι παράξενο που, για μια ακόμα φορά, τα

επεισόδια στη ΔΕΘ αντιμετωπίστηκαν σαν κάτι το ελαφρώς ενοχλητικό μεν, εντελώς

φυσιολογικό δε.

Το Σάββατο το βράδυ, οι οπαδοί του ΠΑΟΚ δεν είχαν, αντίθετα, τη δυνατότητα να

υποστηρίξουν την ομάδα τους στο εκτός έδρας παιχνίδι εναντίον του Ολυμπιακού.

Χάρις σε μια παγκόσμια πρωτοτυπία, που επίσης έχει φτάσει να θεωρείται

απολύτως φυσιολογική στη χώρα μας, σε «επικίνδυνα» ματς απαγορεύεται η

προσέλευση οργανωμένων φίλων της φιλοξενούμενης ομάδας. Έτσι η εκτόνωσή τους

γίνεται σε κάθε άλλον εκτός από τον υποτιθέμενο φυσικό χώρο του ποδοσφαίρου,

το γήπεδο – στην τηλεόραση, στη Βουλή, στο αεροδρόμιο, στον δρόμο. Ωραία

χειραφέτηση. Ο λόγος περί ποδοσφαίρου αντικαθιστά το παιχνίδι, οι ομάδες

υποστηρίζονται με κασμάδες και φωτοβολίδες, χαρά είναι σε θέση να μοιράσουν οι

παράγοντες πολύ περισσότερο από τους ποδοσφαιριστές. Κι όλα αυτά, μοιραία,

στην ήδη ασήκωτη καμπούρα του Πρωταθλήματος.