Μποτιλιάρισμα στον περιφερειακό του Λυκαβηττού. Κορναρίσματα, νεύρα, βήμα

σημειωτόν… Το ταμείο έξω από το θέατρο έχει πιάσει δουλειά από νωρίς. Από

τις 3 το μεσημέρι (μας πληροφόρησαν) ήρθαν οι πρώτες θαυμάστριες, μέσα στη

ντάλα, και δεν έλεγαν να φύγουν. Τι λατρεία είναι κι αυτή για τον Μιχάλη

Χατζηγιάννη; Να μην τον ματιάσουμε τον άνθρωπο, κι άλλοι έχουν τον χορηγό

γραμμένο στο μέτωπο, αλλά δεν γίνεται τέτοιος χαλασμός. Ο Λυκαβηττός βούλιαξε.

Τα βράχια γύρω γύρω, οι κερκίδες, ο χώρος μπροστά στη σκηνή… Τα κορίτσια

(τελικά) δεν πάνε δυο δυο (όπως έλεγε ο Σαββόπουλος κάποτε), πάνε σαν τσαμπιά

και δεν είναι και καθόλου ντροπαλά. Κι εκείνος, είναι ο απόλυτος άρχων των

νεαρών ηλικιών – που στην εποχή αρχίζουν από τις πρώτες τάξεις του Δημοτικού.

Και για να είμαστε δίκαιοι, από κοντά πηγαίνουν και οι γονείς τους. Τόσο κόσμο

ο Λυκαβηττός είχε καιρό να δει.