Γρηγόρης Νικολόπουλος

(ο αρθρογράφος, για τη διαφθορά)

«Ο κ. Κ. Καραμανλής, αντί να σκέπτεται στρατηγική κατά της διαφθοράς, θα

έπρεπε να λάβει μέτρα κατά των συγκεκριμένων προσώπων και αυτό, εκτός του ότι

θα έλυνε άμεσα το πρόβλημά του, θα δημιουργούσε και ένα πολύ έντονο κλίμα σε

όσους λειτουργούν πονηρά ή σκέπτονται να βάλουν το χέρι στο βάζο με το μέλι.

Πολλοί θα σκεφθούν ότι μια τέτοια πρακτική θα οδηγούσε σε κύμα «προγραφών», σε

ψευδείς καταγγελίες και σε τραγικά λάθη. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι ο

Πρωθυπουργός και οι υπουργοί δεν είναι σε θέση να ερευνήσουν και να

αξιολογήσουν σωστά τις καταγγελίες και την προέλευσή τους. Συνήθως σε αυτές

τις περιπτώσεις η αγορά βοά και οι παραπονούμενοι-καταγγέλλοντες είναι πολλοί.

Ποιος είναι λοιπόν ο λόγος που η διαφθορά αυτού του επιπέδου δεν

αντιμετωπίζεται; Ή ότι αυτοί που καταγγέλλονται έχουν ισχυρά κομματικά

ερείσματα ή ότι η κυβέρνηση φοβάται να τους αποπέμψει διότι θα παραδεχθεί έτσι

ότι στους κόλπους της υπάρχουν διεφθαρμένα στελέχη. Σε κάθε περίπτωση η

αποπομπή των διεφθαρμένων στελεχών είναι προτιμότερη από τη διατήρηση της

διαφθοράς, τον στρουθοκαμηλισμό και την ομολογία της αποτυχίας. Ας μην ξεχνάει

ο κ. Καραμανλής ότι πολλοί κατηγορούσαν τον πρώην πρωθυπουργό Κ. Σημίτη πως,

ενώ ο ίδιος ήταν τίμιος, ανέχθηκε διεφθαρμένα στελέχη στην κυβέρνηση και στο

κόμμα. Τα λάθη πρέπει να γίνονται μαθήματα».

(«Το Βήμα της Κυριακής»)