Aκόμα ψάχνουν τα «P»

Ποιος Ρονάλντο; Ο Ροναλντίνιο! Τα περισσότερα ίσως σχόλια σε αυτό το Παγκόσμιο

Κύπελλο αφορούν την κακή ώς τώρα παρουσία του Ρονάλντο, έστω και αν οι θεατές

διχάστηκαν και οι περισσότεροι αποδοκίμασαν τον Κάρλος Αλμπέρτο Παρέιρα τη

στιγμή της αλλαγής του «Ρο».

Και όμως… Στην αποστολή της Βραζιλίας ο προβληματισμός αφορά το τρίτο

(ηλικιακά) «Ρο» της παρέας, τον Ροναλντίνιο, που δεν έχει ακόμα βρει τον καλό

του εαυτό και κυρίως δεν δίνει τη βοήθεια που χρειάζεται η «Σελεσάο» στο

σκοράρισμα.

Όσοι θυμούνται την εκπληκτική χρονιά που έκανε με την Μπαρτσελόνα, αισιοδοξούν

ότι τουλάχιστον στα νοκ άουτ παιχνίδια θα βρει τον καλό του εαυτό και θα

προσφέρει λίγη από τη μαγεία του που είναι απαραίτητη για τους Βραζιλιάνους.

«Κουβαλάει» την μπάλα

Το τελευταίο του γκολ με τη Βραζιλία είχε σημειωθεί στα γήπεδα της Γερμανίας,

αλλά πέρυσι, στον αξέχαστο τελικό του Κυπέλλου Συνομοσπονδιών κόντρα στην

Αργεντινή (4-1).

Με τους Ρονάλντο και Αντριάνο καθαρά προωθημένους, ο Ροναλντίνιο αναγκάζεται

τις περισσότερες φορές να γυρίσει πιο πίσω και να προσπαθεί να «κουβαλήσει»

την μπάλα ώς την αντίπαλη περιοχή. Είναι φανερό ότι θα πρέπει να παίξει πιο

απελευθερωμένος στην εθνική, καθώς εγκλωβίζεται και αναγκάζεται να αναλώνεται

στο μαρκάρισμα του αντιπάλου όταν αυτός επιτίθεται.

«Όταν παίζει στην Μπαρτσελόνα είναι ουσιαστικά ένας εξαιρετικός επιθετικός,

κάτι που δεν έχουμε δει στο ελάχιστο στα δύο πρώτα παιχνίδια της ομάδας στο

Παγκόσμιο Κύπελλο» τόνισε ο Τοστάο, από τις μεγάλες μορφές της Εθνικής

Βραζιλίας του 1970, που θριάμβευσε στα γήπεδα του Μεξικού.

Έχοντας ουσιαστικά εξασφαλίσει όχι μόνο την πρόκριση, αλλά και την πρώτη θέση

του ομίλου της, η Βραζιλία (για να τη χάσει θα πρέπει η Αυστραλία να

επικρατήσει της Κροατίας τουλάχιστον με δύο γκολ και η Βραζιλία να χάσει από

την Ιαπωνία) έχει την ευκαιρία για… πειραματισμούς στον αγώνα με την

Ιαπωνία.

Ουσιαστικά θα είναι η πρώτη (αλλά συνάμα και τελευταία) φορά που ο Κάρλος

Αλμπέρτο Παρέιρα θα έχει τη δυνατότητα αν θέλει, να πειραματιστεί και να

δοκιμάσει κάποια πράγματα εν όψει της δύσκολης συνέχειας, αλλά και του αγώνα

νοκ άουτ στη φάση των «16», όπου εκεί τα λάθη δεν συγχωρούνται.

Τη στιγμή που ο Ρονάλντο δεν θυμίζει σε τίποτε το «φαινόμενο» του 2002, ο

Ροναλντίνιο δεν έχει βρει τον ρυθμό του και ο Αντριάνο δεν «ζει» τις μέρες του

πρώτου σκόρερ σε Κόπα Αμέρικα (2004) και Κύπελλο Συνομοσπονδιών (2005), είναι

φανερό ότι η Βραζιλία χρειάζεται βοήθεια και από το νέο αίμα μέχρι να πάρει

μπροστά το βαρύ πυροβολικό.

Και στα δύο παιχνίδια, με το που μπαίνει στο γήπεδο ο Ρομπίνιο στη θέση του

Ρονάλντο, η «Σελεσάο» αποκτά φρεσκάδα και ο Κακά με τον Ροναλντίνιο δείχνουν

να απελευθερώνονται και αυτό επισημαίνουν οι περισσότεροι Βραζιλιάνοι

συνάδελφοι στις ανταποκρίσεις τους. Το θέμα είναι όμως πως ο Κάρλος Αλμπέρτο

Παρέιρα (που έχει παράδοση στο να χειρίζεται τους απόλυτους σταρ, αν θυμηθούμε

και την παρουσία του στον πάγκο της παγκόσμιας πρωταθλήτριας το 1994) πρέπει

να βρει τη χρυσή τομή, διότι στα νοκ άουτ ματς ένα λάθος μπορεί να στοιχίσει

διπλά. Και μπορεί όπως και να έχει η Βραζιλία να φτάνει στο γκολ όποτε

χρειάζεται, δεν παύει όμως η νωχελικότητα και – κυρίως – η δυστοκία στην

επίθεση, να δημιουργεί προβλήματα στην άμυνα, όπου συχνά μένει εκτεθειμένη

στις γρήγορες αντεπιθέσεις των αντιπάλων. Ο Ντίντα δεν έχει δεχθεί ακόμα γκολ,

αλλά αυτό το οφείλει βασικά στον εαυτό του και στη μη ικανότητα Κροατών και

Αυστραλών αντιπάλων να τελειώσουν φάσεις που μοιάζουν πανεύκολες.

Από την άλλη πλευρά, για τους… προληπτικούς, όποτε η Βραζιλία άρχιζε τον

όμιλο με φιέστες (κλασικά παραδείγματα το 1982 στην Ισπανία και το 1986 στο

Μεξικό) στη συνέχεια σκόνταφτε στα νοκ άουτ παιχνίδια.

ΡΟΝΑΛΝΤΟ: ΣΤΟ ΠΡΩΤΟ ΓΚΟΛ

Ενέργεια από τα παλιά

Ο Αντριάνο «ξεκλείδωσε» την άμυνα της Αυστραλίας και άνοιξε τον δρόμο για τη

νίκη και την πρόκριση της Βραζιλίας.

Πήρε πάσα από τον εμφανώς βελτιωμένο (σε σχέση με το πρώτο παιχνίδι)

Ρονάλντο που, αν και πραγματοποιεί μέτριες εμφανίσεις, τράβηξε πάνω του την

άμυνα των «καγκουρό», αποδεικνύοντας φυσικά ότι αποτελεί πάντα πηγή κινδύνων.

Είναι πάντως φανερό ότι τόσο ο σκόρερ όσο και ο Ροναλντίνιο με τον Κακά,

απελευθερώνονται και γίνονται πιο δραστήριοι, όταν ο επιθετικός της Ρεάλ

Μαδρίτης κάθεται (ως αλλαγή) στον πάγκο.

Επιπλέον, ο Ρονάλντο ψιλογκρινιάζει και δεν δείχνει να βάζει μέχρι στιγμής

την ομάδα πάνω απ’ όλα. Έστω και ως στήριξη στον Παρέιρα, ο οποίος συνεχίζει

να τον ξεκινά στο βασικό σχήμα, βασιζόμενος στη μεγάλη του κλάση που μπορεί να

κάνει τη διαφορά.