Kόκκινη βροχή από το Διάστημα

Κάτι μυστήριο συνέβη στον ουρανό της Ινδίας τον Ιούλιο του 2001. Κόκκινη

βροχή άρχισε να πέφτει πάνω από την Κεράλα που βρίσκεται στο νοτιότερο άκρο

της χώρας. Κάτοικοι που είχαν απλώσει τα ρούχα τους να στεγνώσουν, τα βρήκαν

λερωμένα με κόκκινες κηλίδες. Πίστεψαν πως ήταν αίμα. Άλλοι είπαν, λίγο

αργότερα, πως προτού αρχίσει η βροχή άκουσαν έναν εκκωφαντικό ήχο στον ουρανό.

Ο Γκόντφρι Λούις, ο οποίος είναι φυσικός στο Πανεπιστήμιο «Μαχάτμα Γκάντι»,

ερεύνησε πολύ καιρό το θέμα. Ώσπου σήκωσε τα χέρια ψηλά… Το μόνο συμπέρασμα

που στο τέλος τού έμενε να πιστέψει ήταν ότι είχε να κάνει με εξωγήινα

μικρόβια που εισέβαλαν στη Γη προερχόμενα από την ουρά ενός κομήτη.

Τα κόκκινα σωματίδια. Τους επόμενους δύο μήνες, ίδια βροχή συνέχιζε να

πέφτει και σε άλλες περιοχές της Νότιας Ινδίας. Ο Λούις μαζί με έναν φοιτητή

του αποφάσισε να ερευνήσουν σε βάθος το φαινόμενο. Συνέλεξαν δείγματα βροχής

από περιοχές που απείχαν μεταξύ τους έως και 100 χιλιόμετρα, τα έβαλαν στο

μικροσκόπιο και εντόπισαν κόκκινα σωματίδια πλάτους 4-10 εκατομμυριοστών του

μέτρου και πυκνότητας περίπου 9 εκατ. μερών ανά χιλιοστόλιτρο. Όταν στέγνωσαν

τα δείγματα, υπολόγισαν ότι κάθε κυβικό μέτρο βροχής περιείχε περίπου 100

γραμμάρια από αυτά τα σωματίδια. Λαμβάνοντας υπ’ όψιν τους και άλλες

παραμέτρους, οδηγήθηκαν στο συμπέρασμα ότι 500.000 κυβικά μέτρα βροχής

περιείχαν περίπου 50 τόνους από αυτά τα μυστηριώδη σωματίδια.

Έμοιαζαν με κύτταρα. Αρχικά πίστεψαν ότι επρόκειτο για κόκκους κόκκινης

άμμου που ο αέρας είχε σηκώσει, λίγες ημέρες πριν πέσει η κόκκινη βροχή, από

την έρημο κοντά στην Κεράλα. H εξέταση όμως στα ηλεκτρονικά μικροσκόπια έδειξε

ότι το σχήμα των σωματιδίων έμοιαζε με αυτό των κυττάρων. «Μοιάζουν με

βιολογικούς οργανισμούς, δεν έχουν καμία σχέση με άμμο», ανέφερε στην

επιστημονική επιθεώρηση «New Scientist» η Μόνικα Γκράντι, η οποία είναι

ειδικός στους μετεωρίτες και εργάζεται στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο της Αγγλίας,

στο Μίλτον Κέινες.

H χημική ανάλυση που ακολούθησε έδειξε ότι τα σωματίδια αποτελούνταν από 50%

άνθρακα και 45% οξυγόνο. Μέσα τους περιέχονταν και άλλα στοιχεία όπως σίδηρος

και νάτριο. Σύμφωνα με τον Τζέφρι Γουόκερ, ο οποίος είναι μοριακός βιολόγος

στο Πανεπιστήμιο του Κολοράντο στο Μπούλντερ, η σύσταση αυτή είναι σχεδόν

αντίστοιχη με εκείνη ενός κυττάρου.

Πιθανά σενάρια. Τα τεστ όμως που έκανε ο Λούις δεν φανέρωσαν την ύπαρξη

πυρήνα ή DNA στα σωματίδια αυτά. Οι ειδικοί στην προσπάθειά τους να λύσουν το

μυστήριο εξέτασαν και άλλα πιθανά σενάρια ­ π.χ. το ενδεχόμενο να πρόκειται

για γύρη που απελευθερώθηκε από τα δέντρα ή για μύκητες. Κανένα όμως από αυτά

τα σενάρια δεν μπορούσε να στηριχθεί επιστημονικά.

Ώσπου ο Λούις πρότεινε ότι τα σωματίδια αυτά βρίσκονταν σ’ έναν κομήτη, τμήμα

του οποίου αποκολλήθηκε. Το μετέωρο ακολούθησε ανεξάρτητη πορεία και περνώντας

πάνω από την Κεράλα, από Βορρά προς Νότον, σκόρπισε στα ανώτατα στρώματα της

ατμόσφαιρας τους μικροβιακούς πληθυσμούς που κουβαλούσε. Λίγο αργότερα,

εξερράγη πάνω από την περιοχή Κοταγιάμ.

Ο μετεωρίτης «πέτυχε» τις νυχτερίδες

«Ίσως να πρόκειται για ερυθρά αιμοσφαίρια», υποστηρίζει ο Τσαρλς Κόκελ από

το Ανοικτό Πανεπιστήμιο της Αγγλίας, ο οποίος είναι ειδικός στη μικροβιολογία

των πετρωμάτων που υπάρχουν σε περιβάλλοντα όπου επικρατούν ακραίες συνθήκες.

«Τα αιμοσφαίρια έχουν αντίστοιχο μέγεθος με τα μυστηριώδη κόκκινα σωματίδια.

Από 6 έως 8 εκατομμυριοστά του μέτρου. Έχουν αντίστοιχο σχήμα και πάνω απ’

όλα, τα αιμοσφαίρια των θηλαστικών δεν διαθέτουν DNA επειδή δεν έχουν

κυτταρικό πυρήνα». Το μεγάλο πρόβλημα όμως στην υπόθεση αυτή είναι το πώς 50

τόνοι αίμα θηλαστικών αναμείχθηκαν με τα σύννεφα και κατέληξαν στο έδαφος υπό

μορφήν βροχής. Ο Κόκελ πάει τον συλλογισμό του ένα βήμα παραπέρα και

υποστηρίζει ότι ένα μετέωρο πιθανόν να σκότωσε ένα μεγάλο σμήνος νυχτερίδων,

σκορπίζοντας το αίμα τους προς κάθε κατεύθυνση. Σύμφωνα με τον Άγγλο ειδικό,

στην Ινδία βρίσκουν καταφύγιο περίπου 100 είδη νυχτερίδων. Κάποια είδη από

αυτά μπορούν και πετούν σε ύψος μεγαλύτερο των 3 χιλιομέτρων.

«Ρουκέτες» πετρωμάτων βομβάρδιζαν ουράνια σώματα…

Αν αποδειχθεί ότι τα κόκκινα σωματίδια αποτελούν εξωγήινες μορφές ζωής,

τότε θα ενισχυθεί ακόμη περισσότερο η θεωρία της πανσπερμίας, η οποία

πρεσβεύει πως η ζωή στη Γη δημιουργήθηκε από επισκέπτες του Διαστήματος.

H ζωή στο ηλιακό μας σύστημα δημιουργήθηκε πριν από περίπου 4,5 δισ. χρόνια

και είχε τη μορφή εμπόλεμου διαπλανητικού μετώπου, καθώς «ρουκέτες» πετρωμάτων

εκτοξεύονταν προς κάθε κατεύθυνση βομβαρδίζοντας κάθε ουράνιο σώμα.

Πριν από περίπου 3,9 δισ. χρόνια, σύμφωνα πάντα με τη θεωρία, η Γη υπέστη έναν

ανηλεή βομβαρδισμό που θρυμμάτισε τον φλοιό της. Πρωτόγονα μικρόβια

διασκορπίστηκαν στην επιφάνειά της και δημιουργήθηκαν τα πρώτα στάδια της

βιοποικιλότητας. Υποστηρίζεται δε ότι υπάρχουν ορισμένα πολύ ανθεκτικά

μικρόβια τα οποία μπορούν να επιβιώνουν για μεγάλο χρονικό διάστημα στο

Σύμπαν, χωρίς να επηρεάζονται από τις πολύ χαμηλές θερμοκρασίες και την

κοσμική ακτινοβολία.

Το γεγονός αυτό, σύμφωνα με κάποιους ειδικούς, δεν είναι άσχετο με την

εκδήλωση επιδημιών σε διάφορες χώρες – τις συνδέουν με την είσοδο μικροβίων ή

ιών από το Διάστημα.

Επιμέλεια: Στέφανος Κρίκκης, Εύη Ελευθεριάδου