Ο τελευταίος αρχηγός

Ήταν φανερό ότι το κοστούμι τον δυσκόλευε («από τον γάμο μου είχα να φορέσω»),

αλλά μάλλον θα πρέπει σιγά σιγά να το συνηθίζει εφόσον – όπως λέει – θα

ασχοληθεί με την προπονητική. Έστω και αν απέκλεισε το ενδεχόμενο να

κοουτσάρει κάποτε τον Παναθηναϊκό, σε αντίθεση με την αγαπημένη του ομάδα για

την οποία… «ποτέ δεν ξέρεις». Στον χώρο όπου ανδρώθηκε μπασκετικά, το παρκέ

του ΣΕΦ, ο τελευταίος μεγάλος αρχηγός του Ολυμπιακού Μίλαν Τόμιτς προσπάθησε

να «σκοτώσει» τον παίκτη μέσα του και να εξηγήσει τους λόγους για τους οποίους

αποφάσισε (στο ημίχρονο του αγώνα Πάτρας – Κολοσσού) να «κρεμάσει» οριστικά τη

φανέλα του.

«Απλώς ένιωσα το συναίσθημα που έχει κάθε παίκτης όταν φτάνει η στιγμή να

αποχωρήσει. Δεν πήγαινε άλλο» είπε φανερά συγκινημένος ο Μίλαν, ο οποίος δεν

αποχώρησε με τον καλύτερο τρόπο από το Λιμάνι.

«Δεν γνωρίζω τον λόγο για τον οποίο έφυγα. Το μόνο που θυμάμαι είναι πως ένα

πρωί ήρθε ένα χαρτί που έγραφε ότι λυνόταν η συνεργασία μας. Δεν νιώθω πικρία.

Με τον Ολυμπιακό περάσαμε μεγάλες στιγμές. Είναι 13 χρόνια αγάπης και

λατρείας. Προπονητής έγινα γιατί ένιωθα »στρατιώτης», ενώ ξανάγινα παίκτης

δεχόμενος μείωση αποδοχών» τόνισε ο Μίλαν που αναφέρθηκε με τα καλύτερα λόγια

για την Ελλάδα («δεύτερη πατρίδα μου»), τον Σωκράτη Κόκκαλη («με εμπιστεύτηκε

και μέσω του Ολυμπιακού έφτιαξα τη ζωή μου») αλλά και για τους προπονητές του,

με ιδιαίτερη μνεία σε τρεις: «Χρωστάω πολλά στον Γιάννη Ιωαννίδη, που με έφερε

στην Ελλάδα στα 18 μου χρόνια και με έριξε αμέσως στη φωτιά παίρνοντας το

ρίσκο. Ήταν λάθος μου που κατέθεσα εναντίον του αφού δεν πρέπει οι παίκτες να

μπλέκονται στα διοικητικά. Με τον Ντούσαν Ίβκοβιτς έπαιξα το καλύτερο μπάσκετ

στην καριέρα μου και ήταν μεγάλος δάσκαλος, ενώ με τον Σούμποτιτς περάσαμε

μαζί τις πιο δύσκολες στιγμές του Ολυμπιακού».

Οι αγώνες που έμειναν χαραγμένοι στη μνήμη του: «Ο τελικός της Ρώμης, ο

επαναληπτικός προημιτελικός με τον Παναθηναϊκό, που μας οδήγησε εκεί και το

παιχνίδι με την Τιμσίστεμ όπου είχα σκοράρει στην εκπνοή από το κέντρο».

Και ποιους θα ξεχνούσε: «Μα τον τελικό του Τελ Αβίβ. Ακόμα προσπαθώ να

καταλάβω πώς χάσαμε. Επίσης την ήττα από τον Παναθηναϊκό στο ΣΕΦ, στον

τελευταίο τελικό, όταν χάσαμε τον τίτλο έπειτα από 5 πρωταθλήματα. Ήταν σοκ

για μας».

Όσο για τον δυσκολότερο αντίπαλο: «Μα φυσικά ο Τζόρνταν και ας παίξαμε

αντίπαλοι μόλις μία φορά. Ήταν ξεχωριστή στιγμή. Ως καλύτερο συμπαίκτη θα

ανέφερα τον Πάσπαλι, ο οποίος μας ενέπνευσε τότε».