Αναζήτηση
ΟΣΟ κι αν προσπαθούν εδώ και χρόνια τα κανάλια – κυρίως τα ιδιωτικά –
να μας πείσουν πως «έτσι γλεντάει ο ελληνικός λαός», «αυτά θέλει ο κόσμος»,
όλο και πιο πολλοί καταλαβαίνουν πόσο φτιαχτά και στημένα είναι αυτά τα
αποφθέγματα – σαν τη διαδικτυακή αναγόρευση της Ντόρας Μπακογιάννη ως
«καλύτερης δημάρχου του κόσμου», ενώ ο τίτλος που θα της ταίριαζε θα ήταν «η
δήμαρχος του τίποτα», καθώς δεν έχει να επιδείξει ένα 100% δικό της έργο,
εκτός από αυτό των… δημοσίων σχέσεων.
Από την άλλη, η κωμωδία του Νίκου Περάκη «Λούφα και παραλλαγή, σειρήνες στο
Αιγαίο» που έκοψε 1.000.000 εισιτήρια. Νούμερο που «μετριέται» καθώς οι θεατές
πλήρωσαν να τη δουν και δεν είναι υποπροϊόν σαν τα γυφτο-τσιφτετελογλέντια με
τις ντιζαϊνάτες μουράκλες της TV που τις ημέρες του νέου χρόνου ξεσάλωναν στα
κανάλια και σε έκαναν να αναρωτιέσαι: «Μα καλά, τόσο άσχημος λαός είμαστε και
τόσο άσχημα γλεντάμε;». H «Λούφα…» του Νίκου Περάκη είναι λαϊκή κωμωδία. Τα
γυφτο-τσιφτετελογλέντια των καναλιών είναι κακόγουστος και νεόπλουτος
«υπόκοσμος» που ζητάει να ταυτιστεί μαζί του ένας ολόκληρος λαός. Όσο κι αν
θέλουν να μας πείσουν ότι μεταξύ τους δεν υπάρχουν ευδιάκριτες διαφορές, αυτές
υπάρχουν κι ας ελπίσουμε ότι δεν θα καταφέρουν να τις σβήσουν. H ταινία του
Νίκου Περάκη είναι συνέχεια των καλών στιγμών της παλιάς εγχώριας
κινηματογραφικής κωμωδίας και δείχνει, επιπλέον, ότι ο κόσμος θέλει να βλέπει
ελληνικό σινεμά. Ενώ τα καψουρο-σίριαλ και τα γυφτο-ντιζαϊνάτα-τσιφτετέλια της
TV είναι υποκουλτούρα που πάνε να μας κάνουν ένα μαζί τους. Έτσι που να
εξανδραποδίσουν και να μεταλλάξουν κάθε έννοια περί «γούστου» και
«αισθητικής». Έτσι που να ταυτίσουν το «λαϊκό γλέντι» με την ασχήμια, την
κακογουστιά και την εξαφάνιση κάθε αυθεντικού συναισθήματος. Έτσι που να
λουφάξουν οι συνειδήσεις μας και να «είμαστε όλοι ίδιοι» – και όλοι
ελεγχόμενοι στο γούστο, στο μυαλό, στην ψυχή.
