Στις 11 το πρωί επρόκειτο να γίνει η κηδεία του Γιάννη Γκοβόστη, του εκδότη

ενός οίκου χαρακτηρισμένου ως αριστερού (όσο και αν μερικές πρόσφατες

κυκλοφορίες, με πιο χτυπητό παράδειγμα του Ίρβινγκ, προκάλεσαν σχόλια για

ενδεχόμενο σπάσιμο αυτής της μακράς παράδοσης) πάνω που έκλεισαν ογδόντα

χρόνια από την ίδρυσή του. Το πρώτο βιβλίο το έβγαλε ο πατέρας του, ο Κώστας

Γκοβόστης, το 1926. Ήταν το «Όνειρο ενός γελοίου» του Ντοστογιέφσκι. Το έβγαλε

με έδρα ένα δωματιάκι στο πατρικό του – ο πατέρας του ήταν ζαχαροπλάστης. Πολύ

νερό κύλησε στ’ αυλάκι έκτοτε. Ο Γιάννης ανέλαβε τα ηνία του οίκου μόλις 24

ετών, μετά τον ξαφνικό θάνατο του ιδρυτή. Και τον οδήγησε μέχρι τα 71 του που

άφησε τον μάταιο ετούτο κόσμο, έχοντας πάντως προλάβει να «εκπαιδεύσει» έναν

άλλο Κώστα Γκοβόστη, τον γιο του. Αγαπητός σε όσους τον γνώριζαν, με εφηβική

ζωντάνια που αποτυπωνόταν και στα βιβλία που εξέδιδε, αφήνει τον χώρο του

βιβλίου σε μια εποχή δραματικών αλλαγών, όπου και οι εκδότες αλλάζουν ριζικά

οπτική γωνία, έστω κι αν υπήρξαν – πολλοί από αυτούς – στρατευμένοι. Ακόμη μία

απώλεια που τονίζει το τέλος εποχής…