Αναζήτηση
|
|
«O πρόεδρος των ΗΠΑ στο τηλέφωνο», είπε ο τηλεφωνητής. Αμέσως, ακούστηκε μια
φωνή με έντονη τεξανική προφορά.
«Έι, Άρτι, πώς πάει;»…
Ήταν πράγματι ο πρόεδρος Μπους. Δεν είχαμε ξαναμιλήσει, αλλά είναι γνωστή η
προτίμησή του στις χαϊδευτικές» προσφωνήσεις. Στα ογδόντα επτά μου χρόνια,
πρώτη φορά με αποκαλούσαν Άρτι.
«Έχω μια συζήτηση για το Ιράκ», συνέχισε ο πρόεδρος, «και θα ήθελα τη γνώμη
σου για τις επόμενες κινήσεις μας».
«Κύριε πρόεδρε, προσωπικά θα επέλεγα μια καλή στιγμή για να κηρύξω τη νίκη και
θα αποσυρόμουν», απάντησα.
«Οι δικοί μου λένε πως αυτό θα ήταν καταστροφή. Αν φύγουμε τώρα και αφήσουμε
τους Ιρακινούς μέσα σε αυτό το χάος, ποια ξένη κυβέρνηση θα μπορέσει
μελλοντικά να στηριχτεί στον λόγο των ΗΠΑ; H αξιοπιστία μας θα καταστρεφόταν».
«Κύριε πρόεδρε», του απάντησα, «σκεφτείτε λίγο σας παρακαλώ την αποχώρηση των
στρατευμάτων μας από το Βιετνάμ σαν ένα ιστορικό προηγούμενο.
H κρίση αξιοπιστίας για την οποία πολλοί προειδοποιούσαν τότε δεν ξέσπασε
ποτέ. Για τους περισσότερους ξένους, οι ΗΠΑ απλώς υπάκουαν στη φωνή της
λογικής έπειτα από μια μακρά περίοδο παραλογισμού. H αποχώρηση από το Βιετνάμ
μάς απομάκρυνε από έναν πόλεμο τον οποίο δεν μπορούσαμε να κερδίσουμε, στον
οποίο δεν διακυβεύονταν τα ζωτικά μας συμφέροντα. Οι αμερικανικές ένοπλες
δυνάμεις απελευθερώθηκαν. Μπόρεσαν να εφαρμόσουν μια πολιτική αποτροπής και
ανάσχεσης σε άλλες περιοχές του πλανήτη. H αποχώρησή μας από το Βιετνάμ
ενίσχυσε, τελικά, την αξιοπιστία μας, όπως και η αποχώρηση των γαλλικών
στρατευμάτων από την Αλγερία επί Ντε Γκωλ ενίσχυσε τη αξιοπιστία της Γαλλίας.
Και σας θυμίζω ότι έναντι των Βιετναμέζων φίλων μας είχαμε πραγματική
υποχρέωση – που δεν υπήρξε ποτέ όσον αφορά το Ιράκ. Χρειάστηκε να κάνουμε μια
δύσκολη επιλογή: είτε να συνεχίσουμε έναν πόλεμο χωρίς προοπτική, είτε να
θυσιάσουμε τους φίλους μας. Όμως η γεωπολιτική, κύριε πρόεδρε, είναι σκληρό
παιχνίδι.
Το μέλλον του Ιράκ – συνέχισα – είναι πράγματι αβέβαιο. H αποχώρηση των
αμερικανικών δυνάμεων μπορεί να οδηγήσει στην αναρχία, καθώς και σε μια
ισλαμική κυριαρχία. Μπορεί όμως και να επιταχύνει μια διαδικασία συνεργασίας
ανάμεσα στους σουνίτες, τους σιίτες και τους Κούρδους. Ίσως το σοκ της
αποχώρησης να κάνει πιο έντονο στους Ιρακινούς το αίσθημα της ευθύνης».
«Όσο είμαι πρόεδρος», μου απάντησε ο Μπους, «θα μείνουμε εκεί. Θα πολεμήσουμε
και θα κερδίσουμε τον πόλεμο εναντίον της τρομοκρατίας».
«Μα, κύριε πρόεδρε, η κατοχή ενθαρρύνει τη στρατολόγηση τρομοκρατών από
ολόκληρη τη Μέση Ανατολή. Από όλες τις απόψεις μάς συμφέρει να βάλουμε ένα
τέλος σε αυτόν τον παράλογο πόλεμο».
Τη στιγμή εκείνη, ξύπνησα…
Ο Arthur Schlesinger είναι ιστορικός. Έχει τιμηθεί με βραβείο Πούλιτζερ
και υπήρξε σύμβουλος του Αμερικανού προέδρου Τζων Φ. Κέννεντυ.
