Αισθάνομαι ντροπή ως πολίτης για το ότι η σημερινή κυβέρνηση, εν έτει 2005,

προχωράει στη ρύθμιση για την ανωτατοποίηση δημόσιων θρησκευτικών σχολών του

ορθόδοξου δόγματος. Τι άλλο σημαίνει άραγε ο κίνδυνος θρησκευτικού

φονταμενταλισμού εκτός από τη θεσμική ενθάρρυνση των δογμάτων του και τη

στρατευμένη αναπαραγωγή των «αποστόλων» του;

Ποσώς ενδιαφέρει το ότι είχε συζητηθεί και προετοιμαστεί, πριν από την κρίση

των ταυτοτήτων, το επίδικο νομοσχέδιο επί υπουργίας Αρσένη και ύστερα

Ευθυμίου. Το ζήτημα είναι ότι η σημερινή κυβέρνηση και ο Πρωθυπουργός

εμφανίζονται να έχουν «προλάβει» και συνομολογήσει μία στρατηγική συμμαχία με

τον κ. Χριστόδουλο, μία επιχείρηση θεοκρατικής «αναγέννησης», επί της ουσίας

ακραίας συντηρητικής αναδίπλωσης, της κοινωνίας μας.

Την ίδια ώρα που επιβεβαιώνονται τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων των τελευταίων

χρόνων, σύμφωνα με τα οποία οι αξίες της πατρίδας, του στρατού, της θρησκείας,

της οικογένειας κερδίζουν ποσοστά που αντίστοιχα μπορούν να βρεθούν μόνο στη

διάρκεια της επτάχρονης χούντας, η νέα διακυβέρνηση, που κατά τα άλλα ομνύει

στο πνεύμα των καινοτομιών και των μεταρρυθμίσεων, θεωρεί κατάλληλο το timing

για την εξόφληση γραμματίων που ενισχύουν ποιοτικά και μακροπρόθεσμα τις

ακραίες απόψεις του ορθόδοξου φονταμενταλισμού.

Το ζήτημα δεν είναι να καταγράφουν, απλά, οι πολιτικές δυνάμεις τα ευρήματα

των ερευνών π.χ. για την «επιστροφή» στην οικογένεια, τη διεύρυνση του

μεταβατικού σταδίου ένταξης στην κοινωνία, την επιλογή στο μηχανογραφικό

εισαγωγής των αστυνομικών και στρατιωτικών σχολών. Το ζήτημα είναι αν θεωρεί

κανείς αυτές τις τάσεις σοβαρή αρνητική συνέπεια μεγάλων κοινωνικών

προβλημάτων όπως η ανεργία και τα αδιέξοδα προοπτικής που πάντοτε ενισχύουν

μεταφυσικές αναζητήσεις και το περίφημο αίσθημα της «ασφάλειας».

Αντίθετα η νέα διακυβέρνηση και το κόμμα της N.Δ. όχι μόνο δεν ανησυχεί, αλλά

φλερτάρει επιμόνως με την άποψη της ουσιαστικής μετεξέλιξής της σε ορθόδοξη

Χριστιανοδημοκρατία μέσω της αναβάθμισης των σχέσεών της ως πολιτικής

παράταξης με την Ιεραρχία σε οργανικό επίπεδο. Και μέσω της ενίσχυσης των

θεσμικών ερεισμάτων που θα αποτρέπουν αντί να προωθούν τον χωρισμό Κράτους και

Εκκλησίας.

H νέα διακυβέρνηση επιχαίρει για τις «αξίες» στις οποίες προσφεύγει (και όχι

επιλέγει) το πιο αδύναμο, το λαϊκό κομμάτι της κοινωνίας μας. Εντάσσει μάλιστα

επιθετικά, στην προσπάθειά της για ιδεολογική πλέον ηγεμονία της παράταξης,

προτάγματα εντελώς αναντίστοιχα με την επίσημη προγραμματική επιδίωξη μιας

σύγχρονης ευρωπαϊκής και πολυπολιτισμικής κοινωνίας.

Ο N. Βούτσης είναι μέλος της Π.Γ. και υπεύθυνος Τύπου του ΣΥΝ.

Τελευταία Νέα