Είναι οι νομάδες της Αμερικής. Μία ιδιότυπη φυλή δεκάδων εκατομμυρίων

πολιτών που επιλέγει να ζει σε τροχόσπιτα. Εκπρόσωποι της εργατικής τάξης,

μονογονεϊκές οικογένειες που δεν μπορούν – ούτε θα ήθελαν – να αγοράσουν

μόνιμη κατοικία και τώρα… γίνονται μεγιστάνες.

H πρόσβαση στη θάλασσα από τις μικρές εξέδρες είναι μόνο ένα πλεονέκτημα για

τα τροχόσπιτα που σταθμεύουν στο Στοκ Άιλαντ της Φλόριντα

Τα ονομάζουν «κουκλίστικα». Είναι χαριτωμένα, ζεστά και έχουν πολλές ανέσεις.

Παρότι εκ πρώτης όψεως δεν είναι ικανά να προκαλέσουν τη ζήλεια των γειτόνων,

οι τιμές τους όλο και ανεβαίνουν.

Τα τροχόσπιτα και τα προκατασκευασμένα σπίτια στην Αμερική αποτελούν

«διαβατήριο» για τον κόσμο των πλουσίων. Στην πολιτεία της Φλόριντα και στην

περιοχή Φλόριντα Κις, αλυσίδα νησιών που συνδέονται μέσω γέφυρας με την

ενδοχώρα, υπάρχει μια ολόκληρη κοινότητα από τροχόσπιτα.

H Λούμι Μίλαμ ζει σε ένα από αυτά. Υπάλληλος σε σούπερ μάρκετ, αναμένεται

σύντομα να ενταχθεί στο κλαμπ των… μεγιστάνων της γειτονιάς της. Αγόρασε το

τροχόσπιτό της το 1997 αντί του ποσού των 52.000 ευρώ. Της άρεσε να έχει τη

δυνατότητα να μετακινείται, αλλά δεν ήταν αυτός ο κύριος λόγος για τον οποίο

έκανε αυτή την αγορά. Δεν είχε περισσότερα χρήματα για μια μόνιμη κατοικία.

Σήμερα μπορεί να το πουλήσει 330.000 ευρώ. Για τη Μίλαμ, μία 59χρονη γυναίκα

από τις Φιλιππίνες που θυμάται τη ζωή της να περνά δουλεύοντας, το κέρδος από

την πώληση του σπιτιού ισοδυναμεί με την εκπλήρωση του ονείρου της: να μη

χρειάζεται να δουλεύει τόσο πολύ. «Ποτέ δεν το φαντάστηκα ότι θα άξιζε τόσα

πολλά. Είναι περισσότερα από αυτά που ήλπιζα ότι θα αποκτούσα στη ζωή μου»,

λέει πανευτυχής.

Στη γειτονιά της, ο Μάικλ Φάρελ από ιδιοκτήτης τροχόσπιτου έγινε εργολάβος. Το

γεγονός δεν αιφνιδιάζει: ένα τροχόσπιτο με πρόσβαση στη θάλασσα που αγοράστηκε

το 1995 αντί 50.000 ευρώ, πωλείται τώρα 750.000. Ο φίλος του Μαρκ Μπάρις

συμμετέχει και αυτός στο… τρελό παιχνίδι αγοραπωλησιών. «Στις περισσότερες

περιπτώσεις, δεν είναι τα σπίτια που αξίζουν αλλά το σημείο όπου βρίσκονται, η

τοποθεσία τους. Οι τιμές άρχισαν να ενισχύονται σταδιακά πριν από 15 χρόνια, η

έκρηξη όμως έγινε τα τελευταία πέντε», εξηγεί. «Αν μπορούσα να γυρίσω τον

χρόνο 10 χρόνια πίσω και να αγοράσω τα πάντα, τώρα θα ήμουν σε μια παραλία

στην Αρούμπα και δεν θα χρειαζόταν να δουλέψω ξανά».

Επιχείρηση! Καθημερινά οι τοπικές εφημερίδες φιλοξενούν αναλυτικά

ρεπορτάζ με παρόμοιες ιστορίες: νομάδες εκπρόσωποι της εργατικής τάξης που

εξελίσσονται σε επιχειρηματίες από τη μια μέρα στην άλλη.

Πώς γίνεται αυτό; Το σημαντικότερο από όλα είναι η γη. Σε πολλές περιπτώσεις,

οι ενδιαφερόμενοι αγοράζουν το μικρό σπίτι και την έκταση που το συνοδεύει,

στη συνέχεια το μετατρέπουν ή το αντικαθιστούν από κάποιο προκατασκευασμένο

που θα πουληθεί τουλάχιστον στη διπλάσια τιμή.

Ανησυχία. H τάση αυτή, δηλαδή να πωλούνται ακριβότερα από όσο

αγοράστηκαν τα τροχόσπιτα δημιουργώντας μία νέα τάξη εύπορων πολιτών, έχει και

τα μειονεκτήματά της. Στο Κι Γουέστ, οι τοπικές αρχές ανησυχούν γιατί δεν θα

ήθελαν να χαθεί η εργατική τάξη της περιοχής που αποτελεί την κινητήρια

οικονομική δύναμη. Σε αυτήν περιλαμβάνονται οι υπάλληλοι των ξενοδοχείων, οι

οποίοι συμβάλλουν τα μέγιστα στη διατήρηση της τουριστικής βιομηχανίας, οι

δάσκαλοι, οι αστυνομικοί, οι υπάλληλοι καταστημάτων και οι οδοκαθαριστές.

22 εκατομμύρια οι «νομάδες της Αμερικής»

H Λούμι Μίλαμ είναι μία από τις πανευτυχείς ιδιοκτήτριες τροχόσπιτου που

ετοιμάζεται να μπει στον κόσμο των πλουσίων

Είκοσι δύο εκατομμύρια Αμερικανοί σε σύνολο πληθυσμού περίπου 277 εκατομμυρίων

– σχεδόν το 8% – υπολογίζεται ότι ζουν σε τροχόσπιτα ή προκατασκευασμένα

σπίτια. Και τα δύο είδη είναι πολύ φθηνότερα από την αγορά μόνιμης κατοικίας.

Ενδεικτικά, στο Ρόουντ Άιλαντ, ένα μικρό σπίτι κοστίζει περίπου 300.000 ευρώ.

Την ίδια ώρα, όμως, στην αγορά προκατασκευασμένων μπορεί κανείς να βρει ένα

πολύ καλό οίκημα αντί 100.000 ευρώ και λιγότερο.

Οι συνταξιούχοι, οι νέοι που ζουν μόνοι και τους αρέσει να αλλάζουν συχνά

περιοχή διαμονής αλλά και οι μονογονεϊκές οικογένειες ανήκουν στη μερίδα των

επικρατέστερων υποψήφιων αγοραστών ενός «κινητού σπιτιού».