Κατά τη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών έχει επιτευχθεί μεγάλη πρόοδος στη

θεραπευτική αντιμετώπιση των διαφόρων νοσημάτων και των εκφυλιστικών παθήσεων

από τις οποίες μαστίζονται οι σύγχρονες κοινωνίες. Νέα αντιβιοτικά,

αντιυπερτασικά, ανοσοκατασταλτικά και πλήθος άλλων φαρμακευτικών ουσιών

ελέγχουν πολύ πιο αποτελεσματικά σε σχέση με το παρελθόν την υπέρταση, τις

λοιμώξεις, τα νοσήματα του κολλαγόνου και πολλές άλλες παθολογικές

καταστάσεις. Το όφελος, όμως, που προκύπτει από τις κυριολεκτικά σωτήριες

φαρμακευτικές και άλλες παρεμβάσεις της ιατρικής επιστήμης περιορίζεται σε

μεγάλο βαθμό από άλλες, όχι μόνο περιττές, αλλά και βλαπτικές για τον

ανθρώπινο οργανισμό θεραπείες. Τα συνεχώς αυξανόμενα «ιατρογενή» νοσήματα

αποδεικνύουν του λόγου το αληθές. Τα αντιβιοτικά, π.χ., πράγματι έχουν σώσει

πάρα πολλούς από μια βαριά μικροβιακή λοίμωξη (πνευμονία, μηνιγγίτιδα κ.λπ.),

αλλά έχουν σκοτώσει χιλιάδες άλλους από αλλεργική καταπληξία, απλαστική

αναιμία, οξεία αιμόλυση κ.ά. από τη μη αυστηρώς επιλεκτική χορήγησή τους, ενώ

αμέτρητους έχουν οδηγήσει σε μόνιμη βαρηκοΐα, νεφρική ανεπάρκεια και άλλες

αναπηρίες – και ας μην αναφερθούμε στο μεγάλο πρόβλημα της δημιουργίας

ανθεκτικότητας των μικροβίων έναντι αυτών των φαρμάκων από την παράλογη χρήση

τους, ούτε στο δυσβάστακτο, ακόμα και για τις εύρωστες οικονομίες των

ανεπτυγμένων κρατών, οικονομικό κόστος τους. H, χωρίς πολύ σοβαρό λόγο,

φαρμακευτική καταστολή του εμετού, της διάρροιας, του βήχα, του πυρετού και

διαφόρων άλλων αποτοξινωτικών και αντισταθμιστικών αντιδράσεων, αναστέλλει τις

ιαματικές προσπάθειες του οργανισμού, με άμεσες και κυρίως απώτερες αρνητικές

επιπτώσεις. H απόφαση για έναρξη θεραπείας πρέπει να λαμβάνεται ύστερα από

μεγάλη περίσκεψη, σταθμίζοντας πάντοτε το προσδοκώμενο όφελος σε σχέση με την

βλάβη που μπορεί να προκύψει.

Ο Αντώνης Λαγγουράνης είναι παθολόγος-νεφρολόγος, διευθυντής στη Μονάδα

Τεχνητού Νεφρού του Νοσοκομείου «Αλεξάνδρα»

Τελευταία Νέα