Αναζήτηση
Στο σχολείο…
… κάτι που είχαμε μάθει καλά ήταν πως όποιος δεν θυμάται το παρελθόν είναι
καταδικασμένος να ξαναδιαβάζει το μάθημα της Ιστορίας το καλοκαίρι. Ένα
μυθιστόρημα για τη Γαλλική Επανάσταση μάς δίνει ελπίδες πως δεν είναι μακριά
εκείνη η μέρα που οι μαθητές, οι οποίοι σήμερα βαριούνται απελπιστικά το
διάβασμα, θα κάνουν έφοδο στη Βαστίλλη των βιβλίων, ανοίγοντας μια νέα χρυσή
σελίδα στο μάθημα της Ιστορίας. Μπορεί να πέσουν κεφάλια, ναι, αλλά καλύτερα
παρά να μένουν αποκοιμισμένα πάνω στο θρανίο.
Το βιβλίο…
|
|
… της Σαντάλ Τομά επιγράφεται «Αποχαιρετισμός στη βασίλισσα» και μας
πηγαίνει στις Βερσαλλίες στις 14, 15 και 16 Ιουλίου 1789 – πολύ κακές μέρες
για να παίζει κανείς κροκέ στην αυλή με ακριβή τουαλέτα. Η κυρία Αγάθη –
Σιδωνία Λαμπόρντ, αναγνώστρια της Μαρίας Αντουανέτας, διηγείται εκείνες τις
τελευταίες 72 ώρες της εισαχθείσης από την Αυστρία βασίλισσας. Το βιβλίο, που
απέσπασε το έγκυρο γαλλικό βραβείο Prix Femina, δείχνει σε ποιο παράδοξο κόσμο
ζούσε η Μαρία Αντουανέτα και πώς οι άνθρωποι έκλειναν πάντα τα μάτια μπροστά
στην επερχόμενη καταστροφή. Ο Ρον Τσαρλς, που παρουσιάζει το βιβλίο στην
«Κρίστιαν Σάιενς Μόνιτορ», ανακαλύπτει κάτι το εξαιρετικά συμβολικό στην
περιγραφή των Βερσαλλιών. Με 1.300 δωμάτια, το ανάκτορο «κάθεται» πάνω σε έναν
δυσώδη βάλτο, με μια αποφορά από σαπισμένη σάρκα που προκαλεί ναυτία σε όλους
τους ενοίκους. Στρατιές από ποντίκια διασχίζουν τις νύχτες τους διαδρόμους,
κατατρώγοντας έπιπλα και ρούχα. Ανάμεσά τους οι αριστοκράτες συνεχίζουν
ανεπηρέαστοι να ζουν με το τυπικό που καθόρισε ο Λουδοβίκος ΙΔ’ πριν από 100
χρόνια.
Η Λαμπόρντ…
… που άλλη δουλειά δεν έχει από το να διαβάζει βιβλία στη βασίλισσα, τα
βλέπει και τα ακούει όλα κι έτσι έχει να μας πει πολλά για τους παράξενους
ενοίκους των ανακτόρων. Ο βασιλιάς, που δεν είναι κανένα τέρας εξυπνάδας, την
ώρα που έξω από το παράθυρό του αντηχούν οι ιαχές των επαναστατών, εκείνος
προτιμάει να ασχολείται με το νέο του θερμόμετρο. Ο αρχιθαλαμηπόλος πιστεύει
πως το μπάνιο πειράζει το πνεύμα και τριγυρίζει στα ανάκτορα σαν κινούμενη
«βρώμικη βόμβα». Στο παράθυρο της βασίλισσας την παραμονεύει δέκα ολόκληρα
χρόνια ένας ηδονοβλεψίας αυλικός. Η καθημερινή ζωή στις Βερσαλλίες δείχνει
πόσο ήταν τεχνητός εκείνος ο κόσμος. Το πρωί της 15ης Ιουλίου, ας πούμε, όταν
όλοι θα έπρεπε να τρέχουν για να σώσουν το κεφάλι τους, ολόκληρη η Αυλή
ξεσηκώνεται όχι επειδή απέξω έχει φτάσει κιόλας ο αγριεμένος όχλος, αλλά
επειδή κάποιος τόλμησε να ταράξει τον ύπνο του βασιλιά.
«Το δίδαγμα»…
… από αυτό το βιβλίο θα μπορούσε να είναι ένα για τους σύγχρονους
«ηγεμόνες»: Τα ποντίκια πληθαίνουν στις Βερσαλλίες.
