Bλέπει κορυφαίους πίσω από την γκρίνια

Ο Γιώργος Παπανδρέου το είπε καθαρά, σε μια πρόσφατη συνεδρίαση του

Πολιτικού Συμβουλίου: Το θέμα δεν είναι να βγάζουμε θέσεις για το οτιδήποτε,

αλλά να έχουμε θέσεις που να είναι προϊόν διαλόγου. Γιατί αν σπεύδουμε να

δημοσιοποιήσουμε τις θέσεις μας είναι πολύ πιθανόν να κάνουμε λάθος. Πρόσθεσε

μάλιστα πως υπάρχουν δύο κατηγορίες στελεχών. Εκείνοι που καλοπροαίρετα

επιμένουν να λέει το ΠΑΣΟΚ τις απόψεις του άμεσα για κάθε θέμα της τρέχουσας

πολιτικής επικαιρότητας και εκείνοι που από σκοπιμότητα πιέζουν να διατυπώνει

το ΠΑΣΟΚ θέσεις, πριν καν γνωστοποιηθούν οι θέσεις της κυβέρνησης.

Το πρόβλημα του Γιώργου Παπανδρέου δεν είναι προφανώς οι «καλοπροαίρετοι».

Όπως αναφέρουν άνθρωποι που συνομιλούν μαζί του το τελευταίο διάστημα, «το

πρόβλημά του είναι εκείνοι που από σκοπιμότητα δημιουργούν κάθε τόσο μικρές

κρίσεις και εστίες εσωστρέφειας, με αντικείμενο το πόσο έγκαιρα το ΠΑΣΟΚ κάνει

γνωστές τις θέσεις του». Αλήθεια ή ψέματα, πίσω από αυτή τη διαπίστωση

φαίνεται να κρύβεται ένα ολόκληρο σκεπτικό το οποίο έχουν επεξεργαστεί οι

συνεργάτες του προέδρου του ΠΑΣΟΚ και σύμφωνα με το οποίο:

«H πίεση αυτή δεν είναι τυχαία, υποκινείται από ένα-δυο κορυφαία στελέχη και

στόχος της είναι να φανεί ότι ο Γιώργος Παπανδρέου είναι ανεπαρκής, δεν έχει

ισχυρά αντανακλαστικά, δεν έχει καλή σχέση με τον πολιτικό χρόνο».

Παραλλαγή. Για τους γνωρίζοντες τα θέματα του ΠΑΣΟΚ, αυτό το σκεπτικό

είναι μια παραλλαγή του βασικού σεναρίου που – όπως υποστηρίζει η «άλλη»

πλευρά, των κορυφαίων στελεχών – «φαίνεται να καθοδηγεί τη στάση του προέδρου

στο εσωτερικό του κόμματος και πολύ συνοπτικά αναφέρει ότι συντηρείται

συνειδητά μια διαρκής και συνολική αμφισβήτησή του. H κατάληξη θα είναι η, εν

ευθέτω χρόνω, ανατροπή του από την ηγεσία του κόμματος».

Ο κ. Παπανδρέου, υποστηρίζουν οι συνομιλητές του, θεωρεί ότι τα συγκεκριμένα

κορυφαία στελέχη δρουν υπονομευτικά, υπό τις ευλογίες ή και την καθοδήγηση

παραγόντων των μέσων ενημέρωσης. Γι’ αυτό και δεν υπακούουν στις γενικές και

επαναλαμβανόμενες παραινέσεις του, περί της αναγκαιότητας «ομογενοποίησης» του

πολιτικού λόγου του ΠΑΣΟΚ και εγκατάλειψης της «πολυφωνίας» που οδηγεί στην

εσωστρέφεια και την εσωκομματική κρίση.

Απών. Πάντως, ανεξάρτητα από το τι υποστηρίζουν οι συνεργάτες του

αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης και κυρίως το γιατί το υποστηρίζουν, η

αλήθεια είναι ότι και πάλι το ΠΑΣΟΚ βρέθηκε αυτή την εβδομάδα να είναι απόν σε

μεγάλα θέματα της επικαιρότητας, για τα οποία προκλήθηκε αναστάτωση στην

κοινωνία. Αναφέρονται συγκεκριμένα στο γεγονός ότι ο κ. Παπανδρέου απέφυγε να

τοποθετηθεί δημόσια για τον διπλασιασμό της τιμής του πετρελαίου θέρμανσης,

για το ωράριο και τον ορισμό ως προέδρου του Αρείου Πάγου του P. Κεδίκογλου.

Κι όταν το έκανε, είχε περάσει ο πολιτικός χρόνος…

Οι συνεργάτες του κ. Παπανδρέου απαντούν στις αιτιάσεις των στελεχών ότι «ο

πρόεδρος δεν κάνει σωστές επιλογές πολιτικών κινήσεων», με τη φράση «δεν

μπορεί ο πρόεδρος να μιλάει για όλα, υπάρχουν και τα στελέχη, που είναι

αρμόδια». Μάλιστα σχετικά με τη μη δήλωση Παπανδρέου για τον Άρειο Πάγο,

ανέφεραν ότι υπήρξε σκληρή ανακοίνωση από τον αρμόδιο συντονιστή M.

Παπαϊωάννου, ενώ για το θέμα του πετρελαίου θέρμανσης έκανε δηλώσεις ο Νικ.

Αθανασάκης και για το ωράριο μίλησε διεξοδικά, δίνοντας στη δημοσιότητα και

αναλυτικούς πίνακες, ο αρμόδιος συντονιστής Χρ. Πρωτόπαπας.

Οι θέσεις. Πράγματι έτσι είναι. Αλλά αρκεί αυτό; Εκείνοι που επιμένουν

στην παραδοσιακή άσκηση της πολιτικής, θεωρούν πως όχι. Ο ίδιος ο κ.

Παπανδρέου, που προφανώς ενοχλείται όταν του επισημαίνουν έστω και έμμεσα ότι

το ΠΑΣΟΚ «δεν έχει θέσεις» ή ότι «στο εσωτερικό του αναπτύσσονται πολλές

θέσεις και προκαλούν σύγχυση στην κοινωνία», προχθές στη συνεδρίαση του

Πολιτικού Συμβουλίου επανέλαβε ότι «το Πολιτικό Συμβούλιο είναι ο χώρος για

την επεξεργασία των θέσεων του κόμματος». Όπως είπε, οι «θέσεις δεν έρχονται

από τον ουρανό, τις επεξεργάζονται οι αρμόδιοι τομείς και μετά οι υπεύθυνοι

τις φέρνουν για συζήτηση και επεξεργασία στο Πολιτικό Συμβούλιο». Όπως θα

παρατηρούσε κάποιος αντικειμενικός παρατηρητής, πραγματικά πρόκειται για μια

σωστή διαδικασία. Αλλά τόσο χρονοβόρα, που χάνεται πολύτιμος πολιτικός χρόνος.

Κι όλα δείχνουν να γίνονται εκ των υστέρων. Κατόπιν εορτής…