ΠΩΣ ΘΑ ΠΕΡΙΕΓΡΑΦΕ η μέση Μαντάμ στον μέσο Μεσιέ το μέσο σπίτι των ονείρων

τους; «Όχι μπιντέ, σερί, δεν υπάρχει περίπτωση, είναι πολύ πασέ! Και σε

παρακαλώ, τα παιδιά όσο το δυνατόν πιο μακριά, μιλ μερσί»…

Δεν είναι αυθαίρετες κουβέντες αυτές, είναι αποτέλεσμα κοινωνιολογικής

έρευνας. Τρεις χιλιάδες κατοικίες που χτίστηκαν κατά παραγγελία στη Γαλλία τα

τελευταία δύο χρόνια μελέτησε ο κοινωνιολόγος Γκιγιόμ Εμέρ προτού διατυπώσει

τα συμπεράσματά του στην έκθεση «Α la Decouverte de la Maison Relationnelle»

(σε ελεύθερη μετάφραση: «Ανακαλύπτοντας το σπίτι των ιδανικών σχέσεων»).

Σύμφωνα λοιπόν με την επιστήμη, το πρώτο που ζητεί ένα ζευγάρι Γάλλων από τον

αρχιτέκτονα της μελλοντικής οικίας του, είναι να παρεμβάλει όσο μπορεί

περισσότερους χώρους – κατά προτίμηση έναν μακρύ διάδρομο, ένα μπάνιο και μια

κουζίνα – ανάμεσα στα υπνοδωμάτια των βλασταριών του και στη συζυγική κάμαρη.

Όχι πολλά-πολλά

Σαν να μην ήταν αυτό αρκετό για να αναρωτηθεί κάποιος για την τρυφερότητα των

γονικών συναισθημάτων τους, οι Γάλλοι ζητούν επίσης ένα μπάνιο συνεχόμενο με

το δωμάτιό τους ώστε να αποφεύγουν τα πολλά-πολλά με τα παιδιά τους το πρωί,

τουλάχιστον μέχρι να πιουν καφέ, αλλά και να περιορίσουν στο ελάχιστο τον

κίνδυνο αψιμαχιών σχετικά με τη χρήση του μπάνιου. «Δύο διαφορετικά…

σύμπαντα που δεν ενοχλούν το ένα το άλλο», έτσι περιγράφει ο Εμέρ στην έκθεσή

του το ιδανικό status quo.

Οι αποκαλύψεις για τον σύγχρονο γαλλικό τρόπο ζωής δεν σταματούν εδώ: κατ’

αρχάς, οι Γάλλοι αγαπούν την καθαριότητα και όσα ακούγονται γι’ αυτούς δεν

ισχύουν – τουλάχιστον, δεν ισχύουν πια. Το μέσο γαλλικό ζευγάρι ξοδεύει για το

μεγάλο μπάνιο του σπιτιού 8.500 ευρώ, ενώ συνήθως ζητεί δύο μπάνια, συχνά με

διπλό νιπτήρα. H έλλειψη χρόνου έχει καταστήσει την μπανιέρα είδος λίγο-πολύ

περιττό, καθώς οι περισσότεροι προτιμούν την ντουζιέρα, και μόλις ένας στους

δέκα τιμά τη γαλλική παράδοση τοποθετώντας έναν μπιντέ. Αφού δεν υποχρεώνουν –

για να έχουν την ησυχία τους – τα παιδιά να μένουν στο… δενδρόσπιτο, πάλι

καλά.

©The Times, 2005

Επιμέλεια: Κίττυ Ξενάκη