Στις 20 Φεβρουαρίου…

… του 2005, η κυβέρνηση του Αριέλ Σαρόν προέβη σε μια ιστορική πράξη,

αποφασίζοντας την εκκένωση των οικισμών που βρίσκονται στη Λωρίδα της Γάζας

και στο βόρειο τμήμα της Δυτικής Όχθης. Οι σαφείς εντολές που δόθηκαν από τον

Αριέλ Σαρόν, και κυρίως από τον υπουργό Άμυνας Σαούλ Μοφάζ, σηματοδοτούν την

αρχή του τέλους για τον ισραηλινό εποικισμό των παλαιστινιακών εδαφών. Άλλοτε,

το Ισραήλ προειδοποιούσε ότι δεν θα παραχωρήσει ούτε σπιθαμή εδάφους αν δεν

υποχωρήσει ο εχθρός. Σήμερα, εκκενώνει ένα μέρος των κατεχόμενων εδαφών για να

μπορέσει στη συνέχεια να προσαρτήσει άλλους, σημαντικότερους οικισμούς που

βρίσκονται κοντά στην Ιεριχώ, τη Ναμπλούς και τη Βηθλεέμ.

Ο Ισραηλινός…

…πρωθυπουργός επισημαίνει ο αρθρογράφος της «Χααρέτζ» Αλούφ Μπεν,

απολαμβάνει σήμερα μια χωρίς προηγούμενο διεθνή υποστήριξη. H Ιορδανία και η

Αίγυπτος δεν εξαρτούν τις διπλωματικές τους σχέσεις από τη διάλυση των

οικισμών. Οι Βρυξέλλες και η Ουάσιγκτον χειροκροτούν χωρίς ενδοιασμούς το

«θάρρος» του Σαρόν. Ο άνθρωπος που άλλοτε συμβόλιζε τον πόλεμο, την καταστροφή

και την καταστολή, έγινε ξαφνικά το σύμβολο της ελπίδας και της ειρήνης. H

ελπίδα αυτή θα παραμείνει όμως και μετά την εκκένωση του τελευταίου οικισμού

στη Γάζα. Ο κόσμος περιμένει από τον Σαρόν να γίνει ο Γκορμπατσόφ του Ισραήλ,

ο άνθρωπος που άνοιξε μια τρύπα στο φράγμα για να τον παρασύρουν στη συνέχεια

και αυτόν τα κύματα. Ο Γκορμπατσόφ δεν είχε ποτέ την πρόθεση να διαλύσει τη

Σοβιετική Ένωση. Ήθελε μόνο να χαλαρώσει τον έλεγχο που ασκούσε το

κομμουνιστικό καθεστώς για να του επιτρέψει να επιβιώσει. Από τη στιγμή όμως

που αποκαταστάθηκε η ελευθερία, τίποτα δεν μπορούσε να αποτρέψει το τέλος του

συστήματος.

Στην Ουάσιγκτον…

… στο Παρίσι, στο Λονδίνο, αλλά και στη Ραμάλα, στο Κάιρο και στο Αμμάν,

όλος ο κόσμος ελπίζει να έχει την ίδια τύχη και ο Σαρόν: ότι δηλαδή μετά την

εκκένωση της Γάζας θα ακολουθήσει σύντομα μια ουσιαστική εκκένωση της Δυτικής

Όχθης. Με τον Μαχμούντ Αμπάς στην κεφαλή των Παλαιστινίων να εξασφαλίζει μια

σχετική ηρεμία, το Ισραήλ δεν θα έχει πλέον επιχειρήματα για να συνεχίζει την

κατοχή. Θα υποχρεωθεί έτσι να εγκαταλείψει την Όφρα, το Μπέιτ-Ελ και τη

Χεβρώνα, και στη συνέχεια το Μπέιτ Χανίνα και το Σέιχ Ζαρά (δύο παλαιστινιακές

συνοικίες της ανατολικής Ιερουσαλήμ), καθώς και το μεγαλύτερο μέρος της Παλιάς

Πόλης (με εξαίρεση την εβραϊκή συνοικία).

Ο Σαρόν…

… δεν έχει φυσικά καμία πρόθεση να επανέλθει στα σύνορα του 1967 και θα

κάνει τα πάντα για να καθυστερήσει μια τέτοια εξέλιξη. Στο Ισραήλ,

συνεχίζονται οι διαμάχες για την αποχώρηση από τη Γάζα, για τη βία στην οποία

μπορεί να προσφύγουν οι έποικοι και για το ενδεχόμενο του δημοψηφίσματος. Στη

διεθνή σκηνή, όμως, η αποχώρηση από τη Γάζα θεωρείται δεδομένη και όλοι

περιμένουν το επόμενο στάδιο: μια προσωρινή ή οριστική ειρήνη.