Τίποτα δεν προμήνυε την απρόβλεπτη έκβαση της ανάβασης στην κορυφή του

Μαινάλου. Οι 32 ορειβάτες, που είχαν δηλώσει από καιρό συμμετοχή στη μονοήμερη

εκδρομή του Ελληνικού Ορειβατικού Συνδέσμου Αθηνών, ήταν συνεπείς στο ραντεβού

τους και ξεκίνησαν, σύμφωνα με το πρόγραμμα, στις 6.30 το πρωί της περασμένης

Κυριακής από το Σύνταγμα.

«H χιονοστιβάδα ήρθε με έναν υπόκωφο κρότο, με έριξε και με σκέπασε. Για μια

στιγμή ένιωσα απόλυτο σκοτάδι, η αναπνοή μου χάθηκε και σκέφτηκα «αυτό ήταν,

εδώ τελειώνουν όλα»», θυμάται ο Κωνσταντίνος Εκλησαράς που βρισκόταν στην ουρά

της φάλαγγας των ορειβατών

H διαδρομή έως το χιονοδρομικό κέντρο της Οστρακίνας κράτησε τρεις ώρες και

ήταν ιδιαίτερα ευχάριστη. H θερμοκρασία στο Μαίναλο ήταν 2 – 3 βαθμούς πάνω

από το μηδέν, το χιόνι μαλακό – από 60 πόντους έως ένα μέτρο ύψος. Πάγος δεν

υπήρχε παρά σε ελάχιστα σημεία και εκεί ήταν αρκετά μαλακός για να χαράξουν

πάνω του τα βήματά τους οι ορειβάτες.

«Μπορεί να μην ήταν ο καλύτερος καιρός, αλλά δεν είχαμε και τέτοιες συνθήκες

που να απαγόρευαν την ανάβαση έμπειρων ορειβατών με κατάλληλο εξοπλισμό», λέει

στα «NEA» ο Δημήτρης Ζαχαρίου, αρχηγός της ομάδας των 28 ορειβατών που

ανέβηκαν τελικά στο βουνό – 4 παρέμειναν στη χιονοδρομική πίστα για σκι.

Κατέκτησαν την κορυφή – 1.981 μέτρα – χωρίς κανένα απολύτως πρόβλημα, μέσα σε

δύο ώρες. Αντάλλαξαν ευχές και χειραψίες όπως συνηθίζεται και αποφάσισαν την

κατάβαση σε λιγότερο από 2-3 λεπτά γιατί δυτικοί ενοχλητικοί άνεμοι άρχισαν να

φυσούν και έπεσε ομίχλη: «Αποφασίσαμε να κατέβουμε από διαφορετική διαδρομή

για να προφυλαχθούμε από τον πολύ δυνατό αέρα. Από μια ασφαλέστερη πλευρά του

βουνού, προστατευμένη από τον αέρα, που δεν είχε πάγο, μόνο μαλακό χιόνι.

Είναι μια διαδρομή που την ήξερα καλά, την έχω κάνει αρκετές φορές, όπως και

πολλές άλλες ομάδες ορειβατών», λέει συντετριμμένος ο Δ. Ζαχαρίου.

Άλλαξαν διαδρομή. H κατάβαση άρχισε με πρώτο τον αρχηγό και πίσω του τη

φάλαγγα των 22 ορειβατών. Πέντε άλλοι, με επικεφαλής τον έμπειρο ορειβάτη και

αρχηγό σε άλλες αποστολές Γιάννη Πρίντεζη, προτίμησαν να κατέβουν από το ίδιο

μονοπάτι που ανέβηκαν και χωρίστηκαν από τη μεγάλη ομάδα: «Δεν υπήρξε

διχογνωμία, απλώς προτίμησαν την αρχική διαδρομή»…

Κατέβηκαν τα πρώτα 250 περίπου μέτρα από την κορυφή, χωρίς προβλήματα. Πρώτος

πάντα ο Δ. Ζαχαρίου. Τελευταίος ο υπαρχηγός Παναγιώτης Ζαχαρόπουλος. Στον

κορμό της φάλαγγας οι υπόλοιποι…

Όλοι ένιωσαν ότι κάτι αναπάντεχο θα γινόταν και ταυτόχρονα άκουσαν τη φωνή του

αρχηγού: «προσέξτε, προσέξτε» και ύστερα το σύνθημα «τρέξτε, τρέξτε». Αλλά

κανείς δεν πρόλαβε να τρέξει. H χιονοστιβάδα ήταν γρήγορη και απειλητική, όπως

λέει ο Δ. Ζαχαρίου:

«H ώρα ήταν 1.30 το μεσημέρι. Εκείνη τη στιγμή έβλεπα μπροστά. Στην αρχή

νόμισα ότι γλιστράω, μετά κατάλαβα ότι υποχωρούσε το χιόνι και μαζί του τα

πόδια μου. Σήκωσα το βλέμμα και είδα από αριστερά και πλάγια τον όγκο του

χιονιού να έρχεται, φώναξα, άκουσα και άλλους να φωνάζουν, είναι μια τακτική

να τρέχεις να προλάβεις την ορμή του χιονιού αλλά δεν προλάβαμε, έριξε πρώτα

εμένα, μετά τον άτυχο Σπύρο Βέττα που ήταν δεύτερος κι ύστερα έναν έναν αυτούς

που βρίσκονταν πίσω μας. Αρχίσαμε να κυλάμε κι όταν σταματήσαμε πολλοί από μας

ήμασταν εγκλωβισμένοι…».

«Με σκέπασε». Ο 48χρονος Κωνσταντίνος Εκλησαράς βρισκόταν στην ουρά της

φάλαγγας των ορειβατών που χτυπήθηκε λιγότερο: «Άκουσα τη φωνή του αρχηγού που

φώναζε να προσέξουμε, κοίταξα ψηλά και είδα τη χιονοστιβάδα να έρχεται

καταπάνω μας. «Έπιασε» τους πρώτους και στη συνέχεια χτυπούσε όλη την ομάδα.

Έφτασε και η δική μου σειρά. Ήρθε με έναν υπόκωφο κρότο, με έριξε και με

σκέπασε. Για μια στιγμή ένιωσα απόλυτο σκοτάδι, η αναπνοή μου χάθηκε και

σκέφτηκα «αυτό ήταν, εδώ τελειώνουν όλα». Για λίγο επικράτησε απόλυτη ησυχία,

δεν ακουγόταν τίποτα. Άνοιξα τα μάτια μου και είδα φως, το χιόνι δεν με είχε

σκεπάσει, όπως και αρκετούς άλλους. Αρχίσαμε να ακούμε φωνές μέσα από το

χιόνι, τις φωνές των εγκλωβισμένων, «βοήθεια, τρέξτε, βοήθεια».

Ειδικοί της ορειβασίας που συνέλεξαν και διαθέτουν πληροφορίες για το

δυστύχημα στο Μαίναλο – στο ορειβατικό σάιτ του Ίντερνετ «Adventure Zone» –

αναφέρουν ότι οι διασωθέντες ορειβάτες έχασαν μάλλον πολύτιμο χρόνο στην

προσπάθειά τους να επικοινωνήσουν με τις σωστικές ομάδες, χρόνο που έπρεπε να

αφιερώσουν στον εντοπισμό και την ανάσυρση των θαμμένων συνοδοιπόρων τους».

TI ΕΦΤΑΙΞΕ

«Έκαναν τραγικό λάθος»

«Ήταν μάλλον περισσότερο χαλαροί απ’ ό,τι έπρεπε», επισημαίνει ο επικεφαλής

των διασωστών Σπύρος Μαστοράκος

O κ. Σπύρος Μαστοράκος, επικεφαλής της ομάδας διάσωσης των ορειβατών Τρίπολης,

θεωρεί ότι ήταν ριψοκίνδυνη η απόφαση του αρχηγού να κατέβουν από την

προστατευμένη κοιλότητα του βουνού: «Κατέβηκαν από ένα μεγάλο άνοιγμα, στις

παρυφές του βουνού, σύρριζα στην αριστερή πλευρά. Εκεί όμως το βουνό

δημιουργεί «φρύδι», όπως λέμε στη γλώσσα μας, που είχε ένα εξόγκωμα χιονιού.

Αυτό «έσπασε» και συμπαρέσυρε μαλακές μάζες χιονιού και μαζί τους ορειβάτες.

Σε όποια σχολή ορειβασίας κι αν πας, το πρώτο πράγμα που μαθαίνεις είναι να

μην κατεβαίνεις από κοιλότητες, όταν το βουνό έχει χιόνι. Ήταν και μεσημέρι,

με τη μεγαλύτερη θερμοκρασία της ημέρας και πολύ πιο εύκολο να αποσπαστούν οι

μαλακές μάζες χιονιού από τα κάτω παγωμένα στρώματα… Ήταν μάλλον περισσότερο

χαλαροί απ’ ό,τι έπρεπε, ήθελε δυνατό μάτι για να δουν ότι το σημείο κατάβασης

που επέλεξαν ήταν επικίνδυνο για κατολίσθηση χιονιού»!


«Νιώθω υπεύθυνος, όχι ένοχος»

«Ήθελα να προστατεύσω τους ανθρώπους μου, όχι να τους βάλω σε κίνδυνο»,

τονίζει ο αρχηγός Δημ. Ζαχαρίου

Ήταν κάτι που μπορούσε να προβλέψει ο αρχηγός της ομάδας; «Όχι», απαντά δίχως

σκέψη ο Δημήτρης Ζαχαρίου, αρχηγός της ομάδας. «Αυτό που συνέβη ήταν

πραγματικά τυχαίο και απρόβλεπτο. Έχω 16 χρόνια εμπειρίας, έχω περάσει από

σχολές, έχω ανέβει σε όλα τα ελληνικά βουνά, έχω αναρριχηθεί σε ξένα βουνά και

έχω περπατήσει τόσο στο Μαίναλο που το ξέρω απ’ έξω. Είναι ένα βατό και φιλικό

βουνό. Δεν έχει ξανασυμβεί κάτι παρόμοιο. Ήθελα να προστατεύσω τους ανθρώπους

μου, όχι να τους βάλω σε κίνδυνο. Επέλεξα μια ασφαλέστερη πλαγιά με μικρή

κλίση που δεν εγκυμονούσε έναν τέτοιο κίνδυνο. Νιώθω τραγικά άσχημα, νιώθω

υπεύθυνος γιατί ήμουν ο αρχηγός αλλά όχι ένοχος! Δεν είναι εύκολο να ξεπεράσω

αυτό που συνέβη και δεν ξέρω πόσο χρόνο θα μου πάρει για να μπορέσω να

συνοδεύσω και πάλι ανθρώπους σε χιονισμένο βουνό…».