Αυτή η κυβέρνηση δεν θέλει να κυβερνήσει. Θέλει μόνο τη νομή της

εξουσίας: να διορίζει τα «γαλάζια παιδιά», να επιλέγει τους «γαλάζιους

βιομηχάνους κι εργολάβους» για τα έργα. Να κατέχει τις θέσεις. Να βγαίνει στην

τηλεόραση.

Έξι μήνες τώρα δεν νοιάζεται ν’ ανοίξει προβλήματα, να τα αντιμετωπίσει και να

τα λύσει. Δεν θέλει ν’ αγγίξει το Ασφαλιστικό, ν’ αλλάξει θεσμούς και έχει

αφήσει την οικονομία και την κοινωνία στον αυτόματο πιλότο.

Τρέμει σε κάθε αναταραχή, σε κάθε οξύτητα, σε κάθε αντιξοότητα. Γι’ αυτό

καθυστέρησαν να «ενημερωθούν» και να διατάξουν κινητοποίηση του μηχανισμού

ανεύρεσης και διάσωσης.

Γνώριζαν εξ αρχής, και όλα τα άλλα που λένε στα «παράθυρα» οι υπουργοί είναι

σκόπιμα ψέματα. Δεν ήθελαν να παραδεχθούν την τραγωδία, γιατί δεν ήθελαν να

αντιμετωπίσουν τις συνέπειές της. Δεν ήθελαν να παραδεχθούν ότι συνέβη το

δυστύχημα σ’ αυτούς. Έτρεμαν στη σκέψη ότι θα βγουν και θα πουν στον λαό τι

συνέβη. Κι έτσι περνούσαν οι ώρες. Ήλπιζαν πάντα στην καλή τους τύχη.

Και τώρα που η τραγωδία συνέβη, σπρώχνουν τις ευθύνες προς τα κάτω και προς τα

πίσω: προς τους κατώτερους λειτουργούς και υπαλλήλους και προς το παρελθόν.

Διότι θεωρούν ότι έχουν άλλοθι το «φταίει το ΠΑΣΟΚ»!

H τραγωδία για τη χώρα είναι ότι αυτή η αντίληψη, αυτή η ψυχολογία δεν

επικρατεί σε ορισμένα κλιμάκια της κυβέρνησης ή της νέας διοίκησης. H τραγωδία

για τη χώρα, την κοινωνία, τους πολίτες είναι ότι αυτό εκπορεύεται από τον

ίδιο τον K. Καραμανλή. Αυτός συνιστά: Μη μου χαλάτε την… ησυχία. Αυτός

συμπεριφέρεται σαν επαρχιακός ιεροκήρυκας που βλέπει παντού έργα του σατανά

ΠΑΣΟΚ.

Δεν έχει στόχους, δεν έχει στρατηγική και νομίζει ότι με την τακτική του να

σπρώχνει τα σκουπίδια κάτω από το χαλί ξεφεύγει από τη σκληρή πραγματικότητα.

Δεν έχει πιστέψει ότι είναι Πρωθυπουργός και έχει σκληρή δουλειά να κάνει.

E! ξυπνήστε, η χώρα τρέχει σαν το «Σαμίνα» στον ύφαλο, γιατί ο καπετάνιος

κοιμάται ή βλέπει ματς στην τηλεόραση.

Τελικά, ο βασιλιάς είναι γυμνός.