Αναζήτηση
Στο Βαχάου της Αυστρίας ο K. Καραμανλής επανέλαβε (και σταθεροποίησε
έτσι) ένα βασικό και άκρως επικίνδυνο λάθος της εξωτερικής πολιτικής της νέας
κυβέρνησης. Είπε ότι:
* Τάσσεται υπέρ της ένταξης της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Είπε «ναι», χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Ανεξάρτητα, δηλαδή, αν η Τουρκία
πιάνει τα κριτήρια της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Κριτήρια οικονομικά, πολιτικά,
θεσμικά, ανθρώπινων δικαιωμάτων κ.λπ.
Υπενθύμιση: η εξωτερική πολιτική του K. Σημίτη βασιζόταν ακριβώς σ’ αυτούς
τους όρους και τις προϋποθέσεις που ισχύουν για όλες τις χώρες: από τη Μάλτα
έως την Πολωνία κι από την Κύπρο έως την Εσθονία.
Δηλαδή έλεγε: «Ναι» στην ένταξη της Τουρκίας εφόσον τηρεί τα κοινά κριτήρια,
που σημαίνει δεν λέμε «όχι» για λόγους εθνικού μίσους…
Το «ναι» χωρίς κριτήρια σημαίνει:
* Ότι φοβάσαι τους πασάδες της Άγκυρας και υποκύπτεις στον εκβιασμό,
κάμπτοντας τη μέση.
* Ότι συντάσσεσαι, κατόπιν πιέσεων, με το δίδυμο T. Μπλερ και Σ. Μπερλουσκόνι.
Ο T. Μπλερ όμως θέλει την Τουρκία στην Ευρώπη για να μπορέσει να διαλύσει ή να
υπονομεύσει την Ευρωπαϊκή Ένωση (ο Μπερλουσκόνι κάνει φασαρία συνήθως για
πενταροδεκάρες).
Αλήθεια, αυτή είναι η άποψη της Αθήνας για την Ευρωπαϊκή Ένωση; Να βάλουμε
χωρίς όρους και προϋποθέσεις την Τουρκία μέσα, για να διαλύσουμε την Ένωση; Μη
χειρότερα!
Άραγε, έπιασε κανείς το νόημα της δήλωσης του Αυστριακού καγκελάριου B.
Σούσελ, που απάντησε αμέσως:
Όχι στην Τουρκία, γιατί δεν πιάνει τα κριτήρια.
Την ίδια άποψη εξάλλου έχουν τα περισσότερα ευρωπαϊκά λαϊκά κόμματα (Γερμανία,
Γαλλία, Αυστρία κ.λπ.), οι «Πράσινοι», η Ενωτική Αριστερά και πολλά
σοσιαλιστικά κόμματα. Εκτός αν ο K. Καραμανλής σκέπτεται:
* Ας πούμε εμείς «ναι», να έχουμε ήσυχο το κεφάλι μας, κι άσε τους άλλους να
βγάλουν το φίδι από την τρύπα. Λογική Βαλκάνιου πραματευτή. Έτσι σκάβεις τον
λάκκο που θα σε θάψουν ζωντανό αργότερα.
Λοιπόν, «ναι» στην Τουρκία κι ας έχει στρατιωτική κατοχή ευρωπαϊκού εδάφους;
Το έδαφος της Κύπρου;
Ούτε στην εποχή του Πιουριφόι δεν συνέβαιναν αυτά.
